Η Μαίρη Νάνου απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Μια κυρία του θεάτρου ήρθε στην αυλή μας για να κουβεντιάσει μαζί μας...

για όλα εκείνα που απασχολούν σήμερα τους ανθρώπους του θεάματος, με την ελπίδα ότι μέσα από την μόρφωση και τον πολιτισμό αλλάζει η δομή της σκέψης…

Ποια γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Η αξέχαστη γεύση και η αλησμόνητη μυρωδιά που είχαν τα πασχαλιάτικα κουλούρια της μητέρας μου. Δεν την ξαναβρήκα ποτέ, πουθενά.

Ο «θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν;

Νομίζω κρυμμένος ήταν. Μπορεί και κάπου μέσα μου.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Η έκφραση, η επικοινωνία. Αυτή η δυνατότητα να φτιάχνεις με τους ρόλος άλλους ανθρώπους που δεν είναι  εσύ, αλλά εντελώς ξένοι. Να γεννάς και να υπηρετείς χαρακτήρες…

Τι σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση;

Η πρόκληση να συνεργαστώ με έναν νέο, πολλά υποσχόμενο, σκηνοθέτη όπως είναι ο Αντώνης Στελιανέσης. Φυσικά και αυτή η καταπληκτική μάνα του Βιζυηνού, ένας ονειρικός ρόλος. Και ένας σπουδαίος μονόλογος.    

Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;

Φυσικά όχι μόνο ένα. Καλή σκηνοθεσία, καλούς ηθοποιούς, καλό κείμενο. Το κυριότερο: σεβασμό στη δουλειά και ανυποχώρητο στόχο για το αποτέλεσμα.

Πώς φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Από καλλιτεχνική άποψη πάντα ανθηρό. Δεν φοβάμαι για το μέλλον του Θεάτρου. Για το επαγγελματικό μέλλον των ηθοποιών φοβάμαι. Που όσο περνάει ο καιρός μπορεί να δουλεύουν περισσότερο για το μεράκι τους και λιγότερο για τα προς το ζειν.  

Η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα;

Η κακή τηλεόραση φθείρει, όχι η τηλεόραση γενικά. Όπως φθείρει το κακό Θέατρο, ο κακός Κινηματογράφος. Σκεφτείτε πόσες καριέρες υποβαθμίστηκαν στα χρόνια που βασίλευε το βίντεο και η βιντεοταινία.

Η εξουσία πιστεύετε, είναι ένα ασύνθετο μπουλούκι ή ένας σπουδαίος θίασος;

Μα γιατί… προσβάλετε τα θρυλικά θεατρικά μπουλούκια; Είχαν συνέπεια, δίδασκαν πολιτισμό στην επικράτεια, είχαν σύνθεση, δεν ήταν «ασύνθετα». Και ο κόσμος τα πλήρωνε με .ό,τι είχε: αυγά, χόρτα, τυριά. Δεν του έπαιρναν ό,τι δεν είχε όπως συμβαίνει με τις μνημονιακές εξουσίες που βιώσαμε και βιώνουμε.  

Την Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε;

Τη σημερινή Ελλάδα με το «Οι Γερμανοί ξανάρχονται». Το ξαναείδα πρόσφατα και με μια ευρύτερη προσέγγιση βρήκα ομοιότητες που παραπέμπουν στη σημερινή κατάσταση. Μεταφορικά εννοώ.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δεν πηγαίνει θέατρο;

Δεν πιστεύω ότι δεν πηγαίνει. Είναι σημαντικό το ποσοστό των ανθρώπων που θεατρίζονται. Υποθέτω ότι μια πανευρωπαϊκή έρευνα θα μας κατέτασσε ψηλά σε ποσοστιαία βάση.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβειρα» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;

Πω πω αξίωμα που μου δίνετε! Δύσκολη η επιλογή. Μετά από πολλή σκέψη καταλήγω στην Αντιγόνη, ιδιαίτερα για την εποχή μας. Γιατί έχει βαθύτατο πολιτικό συμβολισμό. Είναι πολλοί οι «Κρέοντες» της εποχής μας που επιβάλουν τα «θέλω» –και δεν εννοώ τους εντός συνόρων μόνο.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Τι δύσκολο να απομονώνεις έναν, όταν αγαπάς πολλούς. Αν πρέπει να περιοριστώ, θα μείνω στην πρώτη αγάπη –που όπως όλες οι αγάπες είναι ανεξίτηλες: Καζαντζάκης!

Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε;

Πολλούς, πολύ! Στέκομαι όμως σε μια άλλη μάνα. Τη Μάνα του «Ματωμένου γάμου», του Λόρκα.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Δεν έχω κάποιο αντικείμενο για γούρι. Υπάρχει, όμως, ένα έμβιο που μου φέρνει τύχη μαζί με γαλήνη. Η κόρη μου…

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Εκείνη του Κουν που έλεγε ότι δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο, δεν κάνουμε για να ζήσουμε, το κάνουμε για να πλουτίσουμε εμείς οι ίδιοι και το κοινό του μας παρακολουθεί. Φυσικά, δεν εννοούσε υλικά πλούτη.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;

«Μια τρελή, τρελή, οικογένεια»

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Να αναζητήσει μέσα του τον Πολιτισμό. Και να τον εγκαταστήσει. Μέσα από τη μόρφωση, μέσα από την Παιδεία. Έχουμε ένα έλλειμμα πολιτισμού και δεν εννοώ μόνο πνευματικά. Έλλειμμα πολιτισμού στον χαρακτήρα, στη συμπεριφορά μας.

ΜΑΙΡΗ ΝΑΝΟΥ

Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη.

ΘΕΑΤΡΟ

«Μορφές Αρχαίου Δράματος» στον θίασο της Έλσας Βεργή, «Ω, Μαιτρέσσα μου», του Ράτιγκαν (θίασος Βεργή), «Η ηλικία της νύχτας» του Ιάκωβου Καμπανέλη, «Αν δουλέψεις θα φας» του Τσεκούρα, «Περιμένοντας τον Λέφτι» του Κ. Όντετς, «Ο μάγος με τα χρώματα» του Γιάννη Ξανθούλη, «Ειρήνη» του Αριστοφάνη σε διασκευή για παιδιά από την Κάκια Ιγερινού.

Με Αναλυτή-Ρηγόπουλου στα έργα: «Μεταξύ συζύγων» του Καμολετί και «Λεωφορείο ο πόθος» του Τ. Ουίλιαμς.

Έπαιξε στο «Μιας πεντάρας νιάτα» του Αλέκου Σακελλάριου, στο «Εξπρές του μεσονυχτιού» (θίασος και έργο Γιώργου Κωνσταντίνου), στο «Θάνατος του Εμποράκου»  του Μίλερ  (σε σκηνοθεσία Ζιλ Ντασέν, θίασος Κώστα Καζάκου), στις «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Λακλό (θίασος Καζάκου-Τζώρτζογλου), στο «Ελένιος και Ελένη» του Κωστή Μεγαπάνου, στον Ανοικτό Χώρο του Εθνικού Θεάτρου, στο «Μαγαζάκι της Γωνίας» του Μίκλος Λάζλο (θίασος Σπύρου Παπαδόπουλου), στο «Τριαντάφυλλο στο στήθος» (Θέατρο Τέχνης, με Αθηνά Τσιλίρα) και στο «Φιλουμένα Μαρτουράνο» (Θέατρο Βασιλάκου, επίσης με Αθηνά Τσιλίρα).

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Από τις τηλεοπτικές της δουλειές ξεχωρίζουν: «Αννα Χ.», «Μεθοριακός Σταθμός», «Λευρεωτικά», «Πατήρ υιός και Πνεύμα», « Ο δρόμος», «Οι άθλιοι των Αθηνών», «Λούμπεν», «Το μάτι του φιδιού», «Ψίθυροι καρδιάς», «Μη μαδάς τη Μαργαρίτα», «Αθώος ή ένοχος», «Αέρινες σιωπές», «Φιλί ζωής», «Αν μ’ αγαπάς», «Φίλα τον βάτραχό μου» κ.ά.  

ΚΙΝΗΜΑΤΡΟΓΡΑΦΟΣ

Έπαιξε στο «Μάθε παιδί μου γράμματα», του Θόδωρου Μαραγκού (με Βασίλη Διαμαντόπουλο, Άννα Ματζουράνη, κ.ά.), στην ελληνογερμανική παραγωγή του 2016 «Μια Ανάσα» (από το  ελληνικό καστ: Απόστολος Τότσικας, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Ακύλας Καραζήσης κ.ά.) και σε ταινίες μικρού μήκους.

ΝΕΟΤΕΡΑ

** Στις θεατρικές περιόδους 2001-11 και 2012-13: «Ο Ένατος γάμος» (μονόλογος) της Λείας Βιτάλη, μια συνέχεια της «Επιστροφής της Γηραιάς κυρίας». Στα θέατρα «Θεμέλιο» και «Αγγέλων Βήμα» αντιστοίχως

** Στη θεατρική περίοδο 2013-14: «Ο Πελακάνος», του Στρίντμπεργκ. Στο «Μπετόν» και στο «Από Μηχανής Θέατρο».

** Στη θεατρική περίοδο 2014-15: «Μεσάνυχτα στην Εθνική οδό», της Λείας Βιτάλη. Στο «Αγγέλων Βήμα».
** Την επόμενη θεατρική περίοδο (2015-16), πάλι με τα «Μεσάνυχτα στην Εθνική οδό» έπαιξε στο «Θέατρο Μεταξουργείο» της Άννας Βαγενά.

** Την περίοδο 2016 πρωταγωνιστεί στο «Αμάρτημα της Μητρός μου» που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αντώνη Στελιανέση στο «Θέατρο Παραμυθίας»

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)