Ποιο είναι τελικά το «καλό» του παιδιού»

Πολλές φορές οι γονείς απο υπερβολική αγάπη ή όταν...

οι ίδιοι έχουν μια φοβική στάση για τη ζωή ή όταν δεν θέλουν να απεξαρτηθούν απο το γονεϊκό ρόλο ή όταν το παιδί το έχουν για να ικανοποιούν δικές τους αναγκες ή όταν δεν έχουν καλή σχέση με το σύζυγο αναπτύσσουν συμπεριφορές που καλύπτονται με το μανδύα του ενδιαφέροντος που καταλήγει στον υπερπροστατευτισμό.

Αυτο το ονομάζουν "καλό" του παιδιού. Για το "καλό του κάνουν πράγματα τα οποία θα μπορούσε να κάνει το ίδιο ,αυτό ξεκινά απο τότε που ενω είναι ικανό του δένουμε τα κορδόνια!
Το εκπαιδεύουν σε μια "μαθημένη αβοηθησία" .

Δεν το αφήνουν να πάρει πρωτοβουλίες και ας κάνει λάθος ή απλά το κανακεύουν συνέχεια χωρίς να βάζουν όρια στη συμπεριφορά ανάλογα με την ηλικία και δεν του εξηγούν για τις συνέπειες κάθε πράξης του. Επίσης δεν το ενθαρρύνουν σε κάθε προσπάθεια του ανεξάρτητα απο το αποτέλεσμα της. Του μιλάνε ακόμη και όταν ενηλικιωθεί με υποκοριστικά.

Όλο αυτό συνήθως το ονομάζουν αγάπη ή λένε "παιδί μου είναι τι να κάνω;"
Η ζωή όμως προχωρά κ το παιδί ενηλικιώνεται και χρειάζεται να αναλάβει τις υποχρεώσεις του βίου. Οι εργοδότες δεν κανακεύουν, οι φίλοι δε δέχονται πάντα να κάνουν τα χατίρια ο σύντροφος θέλει μια ισότιμη σχέση, ο εαυτός δυσανασχετεί.

Εκεί ξεκινά η κούραση του γονιού η σύγκρουση και ο βιος γίνεται αβίωτος!
Η αποκαθήλωση είναι δύσκολη πάντα,οι σύντροφοι δεν θέλουν κακομαθημένους πρίγκηπες -ες. η ματαίωση στην αγορά εργασίας (ειδικά τώρα) είναι αναπόφευκτη. Ο ενήλικας ματαιώνεται επιστρέφει στην οικεία και αποζητά την ίδια ποιότητα της σχέση με το γονέα ή εξαρτάται απο ένα άλλο ενήλικα με κακή ποιότητα σχέσης χωρίς ποτέ να αυτονομηθεί ουσιαστικά και να αντιληφθεί τις δυνατότητές του και τις συνέπειες των επιλογών του.

Ενας φαύλος κύκλος που διαρκεί έως να το αντιληφθούμε και τον σπάσουμε. Η ψυχοθεραπεία βοηθά για να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και τα κίνητρα του γονεικού ρόλου, επίσης βοηθά η συμμετοχή σε σχολές γονέων , η απο κοινού διαπαιδαγώγηση και τελικά να φτάνουμε στη συνειδητοποίηση του να παραδίδουμε στη κοινωνία αυτόνομους ανθρώπους με διάθεση να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες κάθε πράξης ή παράλειψης της.
Να είναι ικανοί να ζουν!

Χρήσιμες συμβουλές… της Φαίδρας Φουντουλάκη, Συμβούλου ψυχικής υγείας (life-events.gr)