«Η όλη διαδικασία
της θεατρικής δημιουργίας μου δημιουργεί...
ένα αίσθημα πληρότητας, πόσο μάλλον τα
απερίγραπτα συναισθήματα που βιώνει κανείς πάνω στη σκηνή…» μας είπε ο Χρήστος,
ένας πολλά υποσχόμενος νέος εκφραστής της υποκριτικής…
Ποια
γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Πριν μερικά χρόνια παραθερίζαμε με την οικογένεια μου
σε ένα camping στον Πλαταμώνα. Στην τοπική αγορά υπήρχε ένα μαγαζάκι
που πουλούσε λουκουμάδες. Λουκουμάδες με μέλι και κανέλα, αυτοί ήταν οι
αγαπημένοι μου. Ελπίζω κάποτε να τους ξαναγευτώ.
Ο «θεατρίνος»
στην οικογένεια, ποιος ήταν;
Θα έλεγα ότι όλοι κρύβουν μέσα τους έναν ''θεατρίνο''.
Μπορείς να αποκομίσεις πολλά παρατηρώντας
τους ανθρώπους, ιδιαίτερα
τους πολύ κοντινούς σου.
Τι
ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Προσωπικά η ενασχόληση με τον χώρο του θεάτρου γενικά
με κέρδισε από πολύ μικρή ηλικία. Η όλη διαδικασία της θεατρικής δημιουργίας
μου δημιουργεί ένα αίσθημα πληρότητας, πόσο μάλλον τα απερίγραπτα συναισθήματα που
βιώνει κανείς πάνω στη σκηνή.
Τι σας
έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση;
Πρώτα πρώτα το ίδιο το έργο. «Το αμάρτημα της μητρός
μου» είναι ένα διήγημα που αγάπησα από την πρώτη ανάγνωση πριν λίγα χρόνια.
Έπειτα πιστεύω ότι δεν υπήρχε το παραμικρό στοιχείο που θα μπορούσε να με
αποθαρρύνει. Τόσο η σκηνοθετική ματιά του Αντώνη Στελιανέση που με ιδιαίτερη
αισθητική ζωντάνεψε το κείμενο του Βιζυηνού, και τον οποίο ευχαριστώ για την
εμπιστοσύνη που μου έδειξε, όσο και η συνεργασία με την κυρία Μαίρη Νάνου, μια
εξαιρετική ηθοποιό μα ακόμα πιο εξαιρετικό άνθρωπο, που είχα την τύχη και τιμή
να γνωρίσω.
Τι
πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας,μια καλή παράσταση;
Θα έλεγα πάθος και εργατικότητα. Πέρα από τα επιμέρους στοιχεία (ωραία μουσική,
σκηνοθετική άποψη, αισθητική, υποκριτική,
σκηνογραφία, φωτισμοί) το βασικό είναι η αγάπη για αυτό που κάνεις, την
οποία πρέπει να μοιράζονται όλοι οι συντελεστές. Είναι άλλωστε και αυτό που
αναδεικνύει μία παράσταση, αυτό που εισπράττει άμεσα το κοινό.
Πως
φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Είμαι
αρκετά αισιόδοξος. Δεν θα μπορούσα να κάνω και αλλιώς, είναι ένα γνώρισμα του
χαρακτήρα μου.
Η τηλεόραση βοηθάει στην
προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα;
Εξαρτάται από το είδος της τηλεόρασης. Έχουν υπάρξει
εξαιρετικές δουλειές που ανέδειξαν ηθοποιούς και αντίστοιχα άλλες που έφθειραν.
Η
εξουσία πιστεύετε, είναι έναασύνθετο μπουλούκι ή ένας σπουδαίος θίασος;
Και από τα δύο μπορείς να ξεχωρίσεις τόσο θετικά όσο
και αρνητικά στοιχεία. Δεν θα ήταν σωστό πιστεύω να ταχθούμε αποκλειστικά σε
μία πλευρά.
Την
Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε;
«Καλώς ήλθε το δολάριο»
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δεν πηγαίνει θέατρο;
Πιστεύω ότι ο Έλληνας πηγαίνει στο θέατρο επιλεκτικά. Προτιμά
κάποιο μεγάλο όνομα, κάποια πολυδιαφημισμένη παράσταση, ενώ απορρίπτει τις
μικρότερες παραγωγές. Φυσικά υπάρχουν και οι θεατρόφιλοι, αλλά δυστυχώς
αποτελούν την μειονότητα. Αυτό που χρειάζεται είναι να ενταχθεί το θέατρο στην
καθημερινότητα, στον τρόπο ζωής. Δύσκολο;
Ίσως, όμως όχι ακατόρθωτο.
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής,ποια
αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Τις "Βάκχες" του Ευριπίδη. Είναι ένα έργο
που εμβαθύνει στις αρχέγονες αισθήσεις των ανθρώπων με έναν εκπληκτικό,
ψυχαναλυτικό τρόπο αναδεικνύοντας τα καταπιεσμένα πάθη και τις επιθυμίες του
ανθρώπου. Δεν θα πάψει ποτέ να είναι επίκαιρο.
Ποιος
είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Από τους θεατρικούς συγγραφείς που έχω έρθει μέχρι
στιγμής σε επαφή με εντυπωσίασε ο τρόπος γραφής του Μολιέρου. Το χιούμορ του
θεωρώ πως είναι διαχρονικό και ο τρόπος με τον οποίο καυτηριάζει την εποχή του
πολύ έξυπνος.
Ποιο
ρόλο θα θέλατε να παίξετε;
Αρκετούς. Δεν
θα μπορούσα να επιλέξω συγκεκριμένα κάποιον ή να απορρίψω κάποιον άλλο, πιστεύω
πως ο κάθε ρόλος έχει πολλά να σου προσφέρει και αυτό άλλωστε είναι και το ωραίο
στην ηθοποιία.
Ποιο
είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο. Οι όμορφες
στιγμές που μου προσφέρουν οι άνθρωποι που έχω κοντά μου είναι αυτές που μου
δίνουν δύναμη.
Ποια
είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
"All you need is love"
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Ο "Δεκαπενταύγουστος" του Κωνσταντίνου
Γιάνναρη
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Νομίζω αυτό θα ήταν σωστό να το απαντήσω σε μερικά
χρόνια.
Ο
Χρήστος Τζιάτζιος ασχολήθηκε με το θέατρο μέσα από ερασιτεχνικές θεατρικές
ομάδες, μέχρι το 2015 όπου ξεκίνησε να φοιτά στο Τμήμα θεατρικών σπουδών του
Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών.
Από
την έναρξη των σπουδών του ασχολήθηκε ενεργά τόσο με τη θεωρία όσο και την
πράξη του θεάτρου.
Συγκεκριμένα:
Τον Ιούλιο του 2016 συμμετείχε στο φεστιβάλ των Δελφών, σε ένα αφιέρωμα στον
Ουίλιαμ Σαίξπηρ σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Νίκο Διαμαντή.
Τον
Σεπτέμβριο του 2016 συμμετείχε σε μια παράσταση για να την ελληνικότητα υπό την
αιγίδα του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και του ΟΛΠ, η οποία παρουσιάστηκε σε
τουρίστες σε θέατρο κρουαζιερόπλοιου.
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)