Ένας
άνθρωπος πολυταξιδεμένος, ένας λάτρης που όλες...
οι αγάπες του είναι γένους θηλυκού,
που από μικρός του άρεσε να μαζεύει ρητά, γνωμικά και παροιμίες, γιατί πάντα πίστευε πως εκεί
βρίσκεις τη συμπυκνωμένη σοφία,
κάθησε μαζί μας ένα ανοιξιάτικο πρωινό κάτω από τον γεροπλάτανο της αυλής μας και
μας άνοιξε την καρδιά του…
Τι
σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Το παιχνίδι στη γειτονιά, τα
πολλά παιδιά, οι φωνές, η σκόνη.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Ο Σεβάχ.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Όχι μόνο μικρά αλλά και μεγάλα.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Τον αυθορμητισμό. Δώρο και
εφιάλτης.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Λέω δύσκολα όχι.
Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Νομίζω πως την μοίρα στη ζωή του
κάθε ανθρώπου πρέπει να τη χωρίσουμε σε δυο σκέλη: α) τη συλλογική, που αφορά
εμάς και πολλούς άλλους ανθρώπους ταυτόχρονα και είναι πέρα και πάνω από τις
αποφάσεις και χειρισμούς κάποιου, δηλαδή θέλουμε δεν θέλουμε είναι γραφιάς της
ζωής μας – μιλάω για γεγονότα όπως κάποιος πόλεμος, ένας σεισμός μια μεγάλη
καταστροφή.
β) την ατομική μοίρα, που
μπορούμε να την επηρεάσουμε με τις πράξεις μας, σε μεγάλο βαθμό αλλά όχι πάντα.
Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Δίνω και δίνομαι.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Ναι, και είναι με κεφαλαία
γράμματα.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Και τώρα και πάντα ασχολούμαι με
πολλά πράγματα. Γράφω ένα βιβλίο, φωτογραφίζω, αναπαλαιώνω μια μοτοσυκλέτα, φτιάχνω
ένα ζευγάρι ηχεία, κλπ.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
Η κάλπικη λίρα. Μια ταινία
πολυεπίπεδη με εξαιρετικούς ηθοποιούς.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Ένα ξύλινο αλογάκι που μου έφερε
ένας φίλος από τη Σουηδία.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Βάλε μου δύσκολα και μη με
βοηθάς.
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Σε οικονομικό επίπεδο δύσκολο,
αλλά παρ’ όλα αυτά δε νομίζω πως θα πάψουν να αποπροσανατολίζουν και να
παραπληροφορούν τον κόσμο εξυπηρετώντας πάντα κάποια μεγάλα και γνωστά
συμφέροντα.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Και από τα δύο, αλλά ο πρώτος λόγος είναι το κυριότερο.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Φόβος και ανευθυνότητα.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Την άρση της βουλευτικής ασυλίας και την άμεση εκδίκαση εκατοντάδων υποθέσεων που εσκεμμένα κουκουλώνονται.
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Κοράκι, γιατί είναι έξυπνο, ζει
πολλά χρόνια, δεν είναι φανταχτερό, δεν το τρώει κανείς, και δεν κελαϊδάει
όμορφα. Οπότε δεν το κυνηγούν.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Αν έλεγα πως δεν πιστεύω θα
έβλεπα, σίγουρα, στον ύπνο μου τον Σίγκμουντ Φρόυντ και τον Κάρλ Γιούνγκ.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μαθαίνει και να ακολούθα την
καρδιά σου.
Γεννήθηκα σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης, στον Άγιο
Παύλο, στην Άνω πόλη, τότε που οι γειτονιές ήταν ξέχειλες από παιδιά, αλάνες,
σκόνη και φτώχια.
Το πραγματικό μου σπίτι ήταν το «έξω» και το «πάνω».
Έξω στο δρόμο, έξω στην αυλή, έξω στο κρύο, έξω στη ζέστη, πάνω στα δέντρα,
πάνω στις μάντρες, πάνω στο κάστρο.
Από μικρός μου άρεσε να μαζεύω ρητά, γνωμικά και
παροιμίες γιατί πάντα πίστευα πως εκεί βρίσκεις συμπυκνωμένη σοφία.
Οι μεγάλες μου αγάπες ήταν γένους θηλυκού. Θάλασσα.
Μοτοσικλέτα. Φωτογραφία.
Το πάθος μου το φευγιό. Τα θέλω μου ελευθερία
και ταξίδια.
Ταξίδεψα με τα πόδια, ποδήλατο, άλογο, μοτοσικλέτα,
αυτοκίνητο, αυτοκινούμενο, τραίνο, κανό, βάρκα, πλοίο. Πάντα ήθελα να πάω λίγο
πιο πέρα, λίγο πιο μακριά και ανάλογα την ηλικία που ήμουν έκανα και την
ανάλογη κατάκτηση. Στον άλλο δρόμο, στην άλλη γειτονιά, στην άκρη τις πόλης,
στο βορειότερο σημείο της Ευρώπης – Νορβηγία βόρειο Ακρωτήριο – στο
νοτιότερο – Γαύδος – στο ανατολικότερο – Πορτογαλία - κλπ
Έκανα μεγάλα ταξίδια, ένοιωσα μεγάλες χαρές, μεγάλους
έρωτες, μεγάλους κινδύνους.
Μετά από όλα αυτά, θέλω οι αναμνήσεις και τα όνειρα να
γίνουν πιο πολλά και πιο μεγάλα, τα θέλω πιο μικρά.
Έχω ανάγκη από μικρότερα λόγια και μεγαλύτερες
πράξεις.
Μου αρέσουν οι μεγάλοι που νιώθουν μικροί και οι
μικροί που θέλουν να γίνουν μεγάλοι.
Έχω πολλούς καινούριους φίλους και πολλούς παλιούς –
κάθε επιπέδου - αλλά πιστεύω πως στην καρδιά μου χωράνε κι άλλοι.
Ελπίζω οι μικρές καλές μου στιγμές να γίνουν
μεγαλύτερες και οι κακές μικρότερες.
Εύχομαι να μπορώ να εντοπίζω τα μικρά και τα μεγάλα
και να μπορώ – αν χρειάζεται – να τα αλλάζω μέγεθος.
Μου αρέσουν τα ψηλά βουνά, τα χαμηλά σπίτια, τα μεγάλα
κρεβάτια, τα μικρά χωριά, τα μεγάλα τραπέζια, τα μικρά δώρα, οι μεγάλες παρέες,
τα μικρά νησιά, τα μεγάλα ποτήρια, τα μικρά παιδιά, οι μεγάλες μοτοσικλέτες, οι
μικρές βάρκες και οι μεγάλες ζεστές αγκαλιές
Θέλω οι αντοχές μου να είναι μεγάλες, οι απαιτήσεις
μου μικρές, το θάρρος μου μεγάλο, το θράσος μου μικρό.
Θέλω να μπορώ να λέω μεγάλα όχι και μεγάλα ναι. Να μεγαλώσω
την υπομονή μου και να μικρύνω τον φανατισμό μου, να μεγαλώσω τον αυτοέλεγχο
μου να μικρύνω την ειρωνεία μου.
Και σαν μεγάλος που είμαι πια, θα ήθελα να έκανα κάτι
μεγάλο και να γινόμουν μικρός.
Το βιοποριστικό μου επάγγελμα είναι Ηλεκτρονικός μηχανικός
σε συστήματα cad cam
Στα βιογραφικά μάλλον δεν είμαι καλός, μια που είναι
το πρώτο που γράφω στη ζωή μου – τα κατάφερα και δίχως αυτά – Δεν πιστεύω στα
συμβατικά βιογραφικά γιατί το να αραδιάζεις πτυχία και ικανότητες είναι εύκολο,
το δύσκολο είναι να κάνεις πράξη όλα όσα γράφεις, άλλωστε τα διαπιστευτήρια
στον τοίχο δεν σε κάνουν αξιοπρεπή άνθρωπο.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και
τον Παύλο Ανδριά)
