Από την Τασκένδη ως το
Παρίσι κι απ’ το αρχαίο θέατρο...
της Επιδαύρου και τον Λυκαβηττό ως τη Μόσχα και
το θέατρο Βαχτάνγκοφ, η ζωή του σκηνοθέτη, θεατρικού συγγραφέα, μεταφραστή και
δασκάλου ηθοποιών Γιώργου Σεβαστίκογλου αποτελεί ένα οδοιπορικό στην Ιστορία
της νεότερης Ελλάδας. Ίχνη, φωνές και τεκμήρια της γεμάτης περιπέτειες
διαδρομής του διαπιστώνονται στο κατακερματισμένο λογοτεχνικό του έργο, που
περικλείει όμως τη δύναμη ιστορικών γεγονότων. Ενδεικτικοί σταθμοί: προσφυγιά
από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα∙ συμμετοχή στην Αντίσταση από τις γραμμές
του ΕΑΜ και συμμετοχή στον εμφύλιο∙ διαφυγή στη Σοβιετική Ένωση μετά το τέλος
του Εμφυλίου∙ επαναπατρισμός, απριλιανή δικτατορία, αυτοεξορία στη Γαλλία και
πάλι πίσω στην περιπέτεια του επαναπατρισμού.
Η Κωνσταντίνα Ζηροπούλου ανασυνθέτει τη
θεατρική διαδρομή του Γιώργου Σεβαστίκογλου, συνδέοντάς τη με την Ιστορία και
τον απόηχό της, φωτίζοντας παράλληλα τη ζωή του, που υπαγορεύτηκε από μια βαθιά
και ακέραιη πίστη σε ιδανικά και αξίες, απαλλαγμένη από σκοπιμότητες και
συμφέροντα.
Αξιοποιείται πλούσιο
δημοσιευμένο και αδημοσίευτο αρχειακό υλικό, πολλά φωτογραφικά ντοκουμέντα, και
καταγράφονται πληροφορίες για αδιερεύνητες μέχρι σήμερα πτυχές του ελληνικού
μεταπολεμικού θεάτρου.
Επίσης, στο βιβλίο
αποτυπώνονται αφηγήσεις συνοδοιπόρων, συνεργατών και φίλων του, πλούσιες σε
βιωματικό και ανεκδοτολογικό υλικό αλλά και συναισθηματικά γοητευτικές, που
ταξιδεύουν τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής. Ιδιαίτερα
πολύτιμες για όλα αυτά υπήρξαν βέβαια οι μαρτυρίες της γυναίκας του Γιώργου
Σεβαστίκογλου, Άλκης Ζέη, που διατρέχουν όλα τα κεφάλαια του βιβλίου.
Η Κωνσταντίνα Ζηροπούλου γεννήθηκε και
μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του
Πανεπιστημίου Essex της Μ. Βρετανίας (ΜΑ) και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του
Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ υπήρξε επίσης υπότροφος του Προγράμματος Erasmus στο
Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Paris III, Sorbonne Nouvelle.
Εκπόνησε το διδακτορικό της με υποτροφία του Ιδρύματος Λεβέντη στο Τμήμα
Θεάτρου του Α.Π.Θ., απ’ όπου ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ το 2007. Τα ερευνητικά της
ενδιαφέροντα εστιάζονται στο ελληνικό μεταπολεμικό θέατρο, ιδιαιτέρως στο πεδίο
της δραματουργίας αλλά και σε ζητήματα πρόσληψης του αρχαίου ελληνικού θεάτρου
κατά την ίδια περίοδο. Έχει λάβει μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και έχει
δημοσιεύσει σχετικά άρθρα της σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους.
Εργάστηκε ως θεατρολόγος στο Κέντρο Μελέτης και
Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου-Θεατρικό Μουσείο και υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του
Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (International Theatre Institute)
από το 2004 έως το 2010.
Δίδαξε διάφορα θεατρολογικά αντικείμενα στο Τμήμα
Θεάτρου του Α.Π.Θ., στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Υπήρξε μέλος
ακαδημαϊκού προσωπικού του μεταπτυχιακού προγράμματος Θεατρικών Σπουδών του
Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου (2012-2015) και Συντονίστρια της Ενότητας Ιστορία
Θεάτρου και Δραματολογία κατά το ακ. έτος 2014-2015. Συνεργάζεται με τη Δραματική
Σχολή του Ωδείου Αθηνών ως Καθηγήτρια Δραματολογίας και από το 2014 είναι
επίσης μέλος ακαδημαϊκού προσωπικού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
