Σε κάθε σημείο του κόσμου, όταν
γεννιέται ένα παιδί γεννιέται μια ελπίδα...
Τι κι αν το λένε Γιώργο ή Τζωρτζ,
Αντόνιο ή Αντουάν, Γεσού ή Ιησού, η γέννησή του έχει τη δύναμη: να μαλακώνει
τις πιο σκληρές καρδιές και να χαρίζει χαμόγελα από φέτες φεγγαριού, να κάνει
τ' αστέρια να λάμπουν στον ουρανό και να φωτίζουν δρόμους αγάπης στη γη.
«Στο Κιπέρα, εκεί στην Αφρική Όταν
γεννιέται ένα παιδί χαρά κι ελπίδα χαρίζει στη γη.»
ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
Καταγόμαστε από τα παιδικά μας
χρόνια, λέει ο Α.Σ.Εξυπερύ. Τα παιδικά μου χρόνια λοιπόν τα πέρασα σ’ ένα χωριό
του κάμπου, όπου γεννήθηκα, το Αργυροπούλι Τυρνάβου και σ’ ένα του βουνού,το
Δίλοφο Βοϊου, όπου πέρασα όλα τα παιδικά μου καλοκαίρια με παιγνίδια και
παραμύθια της γιαγιάς και του παππού.
Εκτός απ’ αυτές τις δύο πατρίδες,
κουβαλώ μέσα μου κι εκείνες των προγόνων μου. Κουβαλώ επίσης τις πατρίδες των
παιδιών όλης της γης. Όπως το Κινταμάλι, στην Τανζανία, της πατρίδα του Αζίζ
και της Λούλου.
Αγαπώ τα βουνά και τα νερά τα
τρεχούμενα. Οι κορφές με ψηλώνουν, τα νερά με ταξιδεύουν. Αγαπώ τα παραμύθια.
Όταν ήμουν παιδί αλλά και τώρα που είμαι Νηπιαγωγός και Σχολική Σύμβουλος
Νηπιαγωγών κατάλαβα ότι η μάθηση μπορεί να γίνει παραμυθένια, ευχάριστη και
καθόλου βαρετή.
Αγαπώ τα παραδοσιακά παραμύθια,
τις μουσικές και τις τέχνες που προκύπτουν, ως έκφραση της συλλογικής ανάγκης.
Ακούστε εδώ:
