Ο
Φιφίκος ζει στην Κερασοχώρα, εκεί που τα σπίτια...
είναι στρογγυλά σαν κεράσια.
Είναι
ένα όμορφο, χαρούμενο, ευγενικό αγοράκι που δεν κάνει κακό ούτε σε μυρμήγκι! Αλλά… είναι λίγο κουτό και απρόσεχτο, που αυτό
θα του δημιουργήσει πολλά προβλήματα.
Μπερδεύει
το κρεοπωλείο με το βιβλιοπωλείο, την κυρία Λουκία με τη Σητεία, τον περιπτερά
με τον μανάβη και καταλήγει να τρώει μπουγάτσα ενώ ήθελε να αγοράσει μακαρόνια
και ρύζι. Όλη αυτή η σύγχυση τον «ανάγκασε» να κλέψει ένα πρόβατο, μια κότα κι
ένα τετράδιο…
Δεν
ήξερε ότι αυτό θα τον έβαζε σε μπελάδες και θα ήταν τόσο κακό που δε το είχε
σκεφτεί ποτέ του.
Όταν
κατάλαβε το λάθος του ήταν αργά, το παρατσούκλι του είχε βγει. Ο
Πιγκοσφυρίχτρας, ένα παχουλό αγόρι στο σχολείο, που το παίζει αρχηγός, είχε
φροντίσει γι’ αυτό! Και να’ τος ο Κουτοφιφίκος, ο χοντροκεφαλής να μην του
μιλάει κανείς.
Η
κοροϊδία, τα γέλια και τα πειράγματα τραυματίζουν την ψυχούλα του Φιφίκου και
τα χαρούμενα ματάκια του σκεπάζονται με θλίψη. Ευτυχώς η καλή του σχέση με τους
γονείς του και η γρήγορη αντιμετώπιση, παρέμβαση και συνεργασία σχολείου,
γονέων και ψυχολόγου (τις καλής του
νεράιδας όπως την αποκαλεί), έφεραν ξανά το χαμόγελο στα χείλη του. Τα δάκρυα
της ψυχής και των ματιών του σβήστηκαν. Με καμάρι, πίστη στον εαυτό του και
«καθαρή ψυχή» αντιμετώπισε μόνος του όλους αυτούς που «έχουν μαύρη ψυχή».
Τιμωρίες
στο βιβλίο η συγγραφέας δε δίνει. Τα λόγια του Φιφίκου ήταν ικανά να δώσουν την
τιμωρία και την μετάνοια «των έξυπνων» του σχολείου. Η συγνώμη να είναι η λύση
και το σύνθημα «Όχι στη βία» γίνεται ύμνος σε όλα τα σχολεία. Το τραγούδι που
έγραψαν μαζί όλα τα παιδιά.
Η
συγγραφέας Δέσποινα Φίλιου, μέσα από το βιβλίο της «Ο Φιφίκος στο σχολείο» που
κυκλοφορεί από τις «εκδόσεις Οσελότος» μας μιλάει για το σοβαρό θέμα του
σχολικού εκφοβισμού, τονίζοντας και ενθαρρύνοντας την άμεση συνεργασία και
παρέμβαση ψυχολόγου, σχολείου και γονέα. Δίνει κουράγιο, θάρρος στον μικρό
αναγνώστη φέρνοντας τον αντιμέτωπο με καταστάσεις που ίσως έχει ζήσει ή σίγουρα
έχει ακούσει. Περνώντας το μήνυμα ότι δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για τις
αδυναμίες μας, να πιστεύουμε στον εαυτό μας, να δίνουμε μια δεύτερη ευκαιρία
και να συγχωρούμε αυτούς που μετάνιωσαν για τις πράξεις τους.
Στο
τέλος του βιβλίου ο μικρός αναγνώστης μπορεί να διαβάσει και στα αγγλικά το
βιβλίο, να παίξει, να λύσει αινίγματα και σπαζοκεφαλιές ακούγοντας το τραγούδι
«Όχι στη Βία» που το cd συμπεριλαμβάνεται
μαζί με το βιβλίο.
Πρόκειται
για ένα παραμύθι για παιδιά δημοτικού, καθώς η έκτασή του είναι αρκετά μεγάλη
για μικρότερες ηλικίες που θα τα κουράσει και δε θα μπορέσουν να συγκεντρωθούν.
Η πλοκή και το λεξιλόγιό του δίνει την αίσθηση και αυτή του εγχειριδίου.
Η
εικονογράφηση της Εμμανουέλας Κακαβιά είναι λιτή, απλή χωρίς περιττά και
εξεζητημένα στοιχεία.
