Γράφει
η Καλλιόπη Γραμμένου*
Η Διεθνής
Ημέρα της Οικογένειας καθιερώθηκε
το 1993...
με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και εορτάζεται κάθε χρόνο
στις 15
Μαΐου.
Ο
ετήσιος αυτός εορτασμός αντανακλά τη σπουδαιότητα που αποδίδει η
διεθνής κοινότητα, στην οικογένεια ως βασικό κύτταρο της κοινωνίας.
Ένας θεσμός, μια αξία ανεκτίμητη που
συμβάλει ευεργετικά στην ανάπτυξη και καλλιέργεια της προσωπικότητας, της
κοινωνικότητας των παιδιών και στην ενίσχυση των γονέων μέσα στις δυσκολίες και
τις δοκιμασίες που επιφυλάσσει η ζωή. Μιλάμε λοιπόν για ένα θεσμό, βασικό
κύτταρο της κοινωνίας, που προσφέρει ζεστασιά, γαληνή και ασφάλεια στα μέλη
της. Η συλλογική ευθύνη, τα κοινά βιώματα, οι ηθικές αξίες, η αγάπη και η
αίσθηση της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της, είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά
της.
Η
οικογένεια θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας στην
οποία ανήκει. Γι’ αυτό ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν μέσα σ’ αυτήν
διαμορφώνεται και η στάση των μελών της απέναντί της, σε μία ευρύτερη έννοια
της συνύπαρξής και της αποδοχής, της απόρριψής ή της άρνησης.
Με
το πέρασμα των χρόνων αλλάζει μορφές (πατριαρχική, μητριαρχική…) και
κλυδωνίζεται από διάφορους εξωτερικούς παράγοντες. Ζούμε στην εποχή της
οικογένειας «πυρήνα». Αυτό γιατί οι εναλλακτικές μορφές συμβίωσης έχουν
αυξηθεί. Συγκατοίκηση χωρίς γάμο, διαζύγια και αύξηση στους δεύτερους γάμους,
άρα τα παιδιά μαθαίνουν να ζουν σε δυο οικογένειες, με έναν θετό ή και παραπάνω
γονέα.
Οι
μονογονεικές οικογένειες ολοένα και αυξάνονται. Η πανδημία του HIV/AIDS φέρνει
τη συντριβή της οικογένειας, στερώντας τους γονείς από τα παιδιά, καθώς
αναγκάζονται να ζουν στην καλύτερη των περιπτώσεων με παππού και γιαγιά.
Οικογένειες με γονείς του ίδιου φίλου.
Όλοι αυτοί οι «γονείς- τέρατα» που
σκοτώνουν, βιάζουν, εκδίδουν, εκμεταλλεύονται, πουλούν, ασελγούν εις βάρος των
παιδιών τους, μας φανερώνουν πως δυστυχώς κάτι δεν πάει καλά, κάτι συμβαίνει
και ο θεσμός της οικογένειας όχι απλά κλυδωνίζεται, αλλά ίσως δυστυχώς είναι
ανύπαρκτος.
Με αφορμή την ημέρα αυτή, την Διεθνή Ημέρα Οικογένειας,
βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που
μας βάζει σε σκέψεις των πολλών γιατί… Τι φταίει και ποιος, τι μπορούμε να
κάνουμε, τόσα και άλλα τόσα αναπάντητα ερωτήματα…
Η δομή και οι βασικές της αρχές μπορούν να
παραμείνουν αναλλοίωτες; Ίσως ναι. Ίσως, γιατί πάντα οι άνθρωποι αναζητούν ένα
καταφύγιο, μια αγκαλιά τόσο για τις δύσκολες όσο και για τις ευχάριστες στιγμές
τους. Και αυτή πάντα είναι η οικογένεια.
Ας
αφιερώσουμε λοιπόν λίγο από το χρόνο μας στα μέλη της. Ας κάνουμε πράγματα
ουσιαστικά και απλά, που θα αναζωογονήσουν αυτόν τον θεσμό.
Η
αγάπη, η προσοχή, η αίσθηση ασφάλειας, η αποδοχή, η εκτίμηση, η αλληλοκατανόηση,
η συμπαράσταση, ο σεβασμός, η ηρεμία, είναι κάποιες από τις αξίες που δεν
πρέπει, ούτε απαιτείται να έχουν τα μέλη μιας οικογένειας, απλά υπάρχουν, τη
θεμελιώνουν, της δίνουν υπόσταση, της δίνουν ζωή.
Να
μην γυρνάμε την πλάτη και να μην βάζουμε ταμπέλες στις νέες μορφές οικογένειας
που ζουν αρμονικά στις μέρες μας. Να αγκαλιάσουμε και να εντάξουμε στην
κοινωνία μας το διαφορετικό, αν αυτό δεν προσβάλει, υποτιμά, κακοποιεί, τα μέλη
του αλλά και τη δική μας οικογένεια.
Στηρίζοντας
παράλληλα το πρότυπο οικογένειας που μέχρι τώρα υπήρχε, χωρίς να ντρεπόμαστε
και να νιώθουμε μειονεκτικά ή «ντε μο ντε».
«Η
δημιουργία οικογένειας είναι περιπέτεια και όχι παιχνίδι απόδοσης και
εντυπωσιασμού». Milton R. Saperstein
*
Η Καλλιόπη Γραμμένου είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας (parents24.gr)
