Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Πού έβαζαν κάποτε οι καλλιτέχνες αμπελόφυλλα (και όχι φύλλα συκής);


Τα αμπελόφυλλα μπορεί να καταναλώνονται από αρχαιοτάτων χρόνων...
λόγω της νοστιμιάς τους και της υψηλής διατροφικής τους αξίας, αλλά κάποιες εποχές χρησίμευσαν και ως καλυπτικά απόκρυφων σημείων σε έργα τέχνης.
Όπως ο Αδάμ και η Εύα
Πολλοί καλλιτέχνες των περασμένων αιώνων χρησιμοποίησαν κατά κόρον το αμπελόφυλλο (και όχι το φύλλο συκής) ως πέπλο σεμνότητας, για να καλύψουν τα γεννητικά όργανα των γυμνών αγαλμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το έργο «Αφροδίτη και Άδωνις» του Ιταλού γλύπτη Αντόνιο Κανόβα – 1794 (φωτό).
Κυρίως την εποχή της ιταλικής Αναγέννησης – βάσει διαταγής του συμβουλίου της Καθολικής Εκκλησίας – αμπελόφυλλα τοποθετήθηκαν στα απόκρυφα σημεία γυμνών αγαλμάτων που κοσμούσαν το Βατικανό. Οι θρησκευτικοί αξιωματούχοι θεώρησαν πως ήταν αρκετό να σκεπαστούν μόνο τα γεννητικά όργανα των αγαλμάτων με φύλλα, με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν ο Αδάμ και η Εύα.
Επίσης αμπελόφυλλα χρησιμοποίησαν και αρκετοί διάσημοι ζωγράφοι σε έργα τους που απεικόνιζαν τους πρωτόπλαστους, για να κρύψουν τα προκλητικά σημεία.
Πάντως, η πιο χαρακτηριστική καλλιτεχνική απεικόνιση με φύλλα της αμπέλου παραμένει αυτή του Βάκχου στεφανωμένου με αμπελόφυλλα στο έργο «Έφηβος Βάκχος» του μεγάλου Ιταλού ζωγράφου Καραβάτζιο.
Και σε ιατρικά βιβλία

Με φύλλο αμπέλου στα απόκρυφα σημεία απεικονίζονταν επίσης γυμνοί ασθενείς σε ιατρικά βιβλία του 19ου αιώνα…  (bimag)