Ο λόγος του μεστός, η
σκέψη του σοφή και όσο περνούσε η ώρα, τόσο...
και πιο πολύ ο Πάνος μας έκανε να
αισθανθούμε χαρούμενοι που απέναντί μας είχαμε έναν άνθρωπο απίστευτα
συγκροτημένο, άξιος να φέρει τον τίτλο του συγγραφέα…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Αναμφίβολα
η γενικευμένη αίσθηση ης αθωότητας, που κυρίευε εμένα και τους φίλους μου, και
φυσικά καθόριζε τις πράξεις και τις στρατηγικές μας. Ίσως να μου έχει λείψει
και η αίσθηση ότι κάποτε όλα μπορούν να συμβούν, όλα τα όνειρα μπορούν να
πέσουν σαν βροχή από τον ουρανό στους δρόμους μας. Αν και σε αυτό το δεύτερο
εξακολουθώ να ελπίζω, μια και φρονώ πλέον ότι τις μικρές αλλαγές μπορούμε να
τις προκαλέσουμε σε σημαντικό βαθμό και μόνοι μας.
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Ο
Νιλς Χόλγκερσον. Με το ταξίδι του που πραγματοποιήθηκε πάνω σε λαιμό ενός
πουλιού, είναι ίσως το καλύτερο ποιητικό πρότυπο για ένα παιδί που κάποτε θέλει
να γίνει συγγραφέας. Οι περιπέτειες του Νιλς Χόλγερσον τον φέρνουν κοντά με
έναν κόσμο που δεν ξέρει καν ότι υπάρχει· η αλληλεπίδραση του με τα ζώα και τα
υπόλοιπα στοιχεία της φύσης είναι μια εξαίσια παραβολή για την σχέση ανάμεσα
στην κοινωνία που αυτός εκφράζει μέσω της ανατροφής του, και της φύσης. Με άλλα
λόγια μεταξύ του υποκειμενικού και του αντικειμενικού κόσμου. Πρόκειται για ένα
παραμύθι που προετοιμάζει με ιδιαίτερα δημιουργικό τρόπο ένα παιδί που κάποτε
θα γίνει ενήλικας.
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Μια
από τις αγαπημένες μου εκφράσεις είναι «μπορεί να συγχωρώ, αλλά δεν ξεχνάω».
Συνεπώς ναι, έχω συγχωρήσει αρκετές φορές ανθρώπους που με πίκραναν, σε
κάποιους δε έδωσα και δεύτερη ευκαιρία.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Τη
δημιουργικότητα σε κάθε περίπτωση. Μέσω αυτής και των πολλαπλών διαδρομών της,
κάνω σχέδια, αγαπάω ακόμη περισσότερους τους ανθρώπους μου και φυσικά γράφω τα
μυθιστορήματα και τα ποιήματα μου. Η δημιουργικότητα μου προσφέρει τη μοναδική
δυνατότητα, να συνθέτω και να δίνω μορφή στα όνειρα μου.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Θα
ήθελα, μα συνήθως δεν το καταφέρνω να είμαι υπομονετικός. Είναι ένα ελάττωμα
που σου δίνει χρόνο άχρηστο συνήθως και σου κλέβει την ουσία.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για
να την καλοπιάσετε;
Θα
συνάσπιζα εναντίον της τους ανθρώπους μου, και στην συνέχεια θα έγραφα ένα
μυθιστόρημα γι αυτή την εξέλιξη. Υπό μία ευρύτερη βιωματική άποψη, Τα Μωρά της Αθηνάς, το πρώτο μου
μυθιστόρημα με ήρωα τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Πέτρο Ριβέρη, συνιστούν μια τέτοια
αντίδραση.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Όπως
οι περισσότεροι άνθρωποι, με πολλές αγκαλιές και φιλιά. Από κει και πέρα,
αναπτύσσω μια διαφορετική στάση που στέλνει συγκεκριμένα μηνύματα, και φυσικά
ως συγγραφέας δεν παραλείπω να οπλίζω τα καλύτερα όπλα μου, δηλαδή τις λέξεις.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Υπάρχει
στο μέτρο που μου επιτρέπει να ζω όμορφα και αρμονικά με τους αγαπημένους
ανθρώπους, να υπηρετώ την τέχνη μου όσο καλύτερα και αξιοπρεπέστερα γίνεται και
να προσδοκώ ένα καλύτερο κόσμο. Η στάση ζωής μου εμπεριέχει αρκετή αισιοδοξία
και λίγη απαισιοδοξία, για να υπάρχει μια διαλεκτική ισορροπία στην καθημερινή
μου κατάσταση των πραγμάτων.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Γράφω
το δεύτερο μυθιστόρημα μου, δηλαδή τη δεύτερη περιπέτεια του Πέτρου Ριβέρη. Δεν
είναι μια συνέχεια του πρώτου, καθώς ο ντετέκτιβ Ριβέρης φεύγει από την
επαρχιακή πρωτεύουσα του νεοελληνικού βορά όπου διαδραματίζονται Τα Μωρά της Αθηνάς, και μετακομίζει με
την καλή του, την Αύρα Συκουτρή, στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ερευνά τον φόνο ενός
μεσήλικα δημιουργικού ανθρώπου ο οποίος προσπάθησε να αλλάξει τον κόσμο αλλά
δεν τα κατάφερε.
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το
θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Τη
θέση που έχω φυλάξει για τους αγαπημένους μου ανθρώπους και το συγγραφικό μου
ταλέντο.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Το Ταξίδι στα Κύθηρα του Θόδωρου
Αγγελόπουλου. Μέσα σε δύο ώρες ο θεατής μπορεί να κατανοήσει, μέσα από μια
εξαιρετική ποιητική αφήγηση, τη νεοελληνική περίπτωση και τα ενδογενή
προβλήματα της.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το
«γούρι» σας;
Καθώς
είμαι άνθρωπος που βασίζεται πολύ στη διαλεκτική, θα σας πω ότι το γούρι μου
είναι μια κούκλα που παριστά τον Καλό Στρατιώτη
Σβέικ και κρέμεται από τη βιβλιοθήκη μου. Το αστείο βλέμμα του μου θυμίζει
πόσο σχετικά είναι τα πράγματα στη ζωή, και βέβαια πόσο αδύναμος είναι ο
άνθρωπος απέναντι στην εκάστοτε εξουσία.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Παντού
τα πάντα. Είναι μια ατάκα που μου έμαθε η μητέρα μου, και όσο γνωρίζω
περισσότερο τον κόσμο, συνειδητοποιώ τη μεγάλη της αξία.
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση
που βιώνουμε;
Δεν
ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, π.χ. η
εφημερίδα, θα εκλείψουν. Αντιθέτως θεωρώ ότι θα συνεχίσουν να διαμορφώνουν τις
καθημερινές συζητήσεις μας. Από την άλλη πλευρά, είμαι ένας άνθρωπος που
χρησιμοποιεί κατά κόρον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τόσο για ψυχαγωγία όσο
και για προβολή του λογοτεχνικού έργου μου. Συνεπώς, πιστεύω πως το μέλλον των
ΜΜΕ θα είναι διττό. Από τη μία πλευρά θα υπάρχουν οι συμβατικές αφηγήσεις και
αναπαραστάσεις, και από την άλλη η ελεύθερη δημιουργική πρωτοβουλία που
επιτρέπει το διαδίκτυο θα εντείνει την επιρροή του.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή
από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Μάλλον
το πρώτο, καθώς η εξουσία έχει συνήθως τα μέσα να στηρίξει τις στρατηγικές της.
Εντούτοις, φιμώνονται οι τέχνες που με τον τρόπο και τις αφηγήσεις τους είτε
προωθούν την ελεύθερη βούληση και σκέψη, είτε απογυμνώνουν τα κενά της
εξουσίας.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας
αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Είναι
πολλαπλά τα αίτια κατά την άποψη μου. Είναι χρήσιμο ωστόσο, να μελετήσουμε πιο
προσεκτικά τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές δομές της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας, και την σύνδεση τους με το ψηφοθηρικό μοντέλο πολιτικής
οικονομίας που επικράτησε εδώ και σαράντα χρόνια στη χώρα μας. Από κει και
πέρα, πιστεύω πως είναι ζήτημα παιδείας. Αν αφενός διαβάζαμε ως λαός
περισσότερο και αφετέρου τις γνώσεις που αποκτούμε-μην ξεχνάμε πως τα παιδιά
μας τρέχουν από δραστηριότητα σε ξένες γλώσσες και πάει λέγοντας, τότε μπορεί
να κατανοήσουμε καλύτερα την ιστορία και τη δυναμική προοπτική μας στον κόσμο.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη»,
ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Τον
νόμο της αυτογνωσίας που θα υποχρεώνει τον καθένα και τη καθεμία να ρίχνει μια
ματιά στον καθρέφτη, πριν τα βάλει με όλους τους άλλους.
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Πρωτίστως
την αχαριστία και δευτερευόντως τη βλακεία. Αμφότερες μπορούν να δημιουργήσουν
πολλά περισσότερα προβλήματα, από όσα η καλοσύνη μπορεί να λύσει.
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο,
τι θα θέλατε να είστε;
Αναμφίβολα
σκύλος. Για να μπορώ να βρεθώ στον κόσμο της χαμένης αθωότητας κάθε παιδικής
ηλικίας, όπου μπορούσες να προσφέρεις δίχως να προσδοκάς ανταλλάγματα.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Ναι
γιατί είναι κινητήριες δυνάμεις κάθε συγγραφέα που σέβεται τον εαυτό του.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του
λέγατε;
Να
στη ζωή κάνει αυτό που θέλει, αυτό που το ευχαριστεί και το κάνει να νοιώθει
άνετα με τον εαυτό του, και ότι είναι να έρθει θα προκύψει.
Ο Πάνος Ιωαννίδης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1978. Τα Μωρά της Αθηνάς είναι
το πρώτο του μυθιστόρημα.
Έχει κυκλοφορήσει ηλεκτρονικά την ποιητική συλλογή Ποιήματα της Στιγμής και
άλλες Ουτοπικές Ιστορίες, ενώ το διήγημα του «Η Γυναίκα από τη Ζυρίχη»,
διακρίθηκε στον 1ο διαγωνισμό της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής
Λογοτεχνίας.
Είναι διδάκτωρ οικονομικών επιστημών. Ζει στη Δράμα με την σύντροφο του και
τον γιο τους.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
