Ιατρικό πείραμα
αποδεικνύει ότι ποτέ δεν είναι αργά για λίγη άσκηση...
Το τίμημα που πληρώνει
ένα σώμα που μεγαλώνει δεν περιορίζεται στα εξωτερικά χαρακτηριστικά ή στην
κόπωση που φέρνει το γήρας: επεκτείνεται σε ολόκληρο το κυτταρικό σύστημα.
Ωστόσο, οι βλάβες που
επεκτείνονται από τα κύτταρα στους γερασμένους μυς είναι ιδιαίτερα σοβαρή,
ακριβώς επειδή πρόκειται για ένα σημείο της ανθρώπινης ανατομίας που δεν
αναγεννάται εύκολα, που μέρα τη μέρα γίνεται πιο αδύναμο, κυρίως, επειδή δεν
λαμβάνει χώρα πλέον η μιτοχονδριακή παραγωγή που μπορεί να τους
αναπλάσει.
Βάσει, όμως, μίας νέας
μελέτης που ήρθε στο φως πριν από λίγες μέρες, υπάρχει μία σειρά ασκήσεων που
μπορεί να αναστείλει λίγη από τη φθορά των χρόνων στα μιτοχόνδρια και κατ'
επέκταση στους μυς μας. Ως γνωστόν, η σωματική άσκηση μόνο οφέλη έχει να
προσφέρει στο ανθρώπινο σώμα, χωρίς, βέβαια, οι επιστήμονες να μπορούν απολύτως
να κατανοήσουν τις συνέπειες της στα κύτταρα μας και ανάλογα με την ένταση,
αλλά και την ηλικία του ανθρώπου που εννοεί να κάνει κάποιου είδους
γυμναστική.
Για να διαπιστωθεί
αυτό, ερευνητές της Mayo Clinic στο Rochester, πρόσφατα διεξήγαγαν ένα πείραμα,
στο οποίο ελεγχόταν η κατάσταση των κυττάρων 72 υγιών ανδρών και γυναικών,
ηλικίας από 30 έως 64 ετών, με χαρακτηριστικά καθιστικής ζωής. Αφού μετρήθηκε η
αρτηριακή τους πίεση, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα του και η δραστηριότητα των
γονιδίων τους, καθώς και η κατάσταση των μιτοχονδρίων στα μυϊκά τους κύτταρα,
στους εθελοντές ανατέθηκε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα άσκησης.
Θεωρείται πλέον σίγουρος ο συσχετισμός ανάμεσα στην άσκηση, την υγεία των
μυϊκών κυττάρων και την παράταση ζωής των μιτοχονδρίων.
Το πρόγραμμα κάποιων
από αυτούς περιλάμβανε έντονη σωματική άσκηση, αρκετές φορές μέσα στην
εβδομάδα. Κάποιοι άλλοι είχαν απλώς να φέρουν εις πέρας μία σύντομη προπόνηση
σε στατικό ποδήλατο (με γρήγορο πεντάλ για 4 λεπτά, ανάπαυση για 3 λεπτά και
επανάληψη αυτής της ακολουθίας για τρεις φορές). Άλλοι έπρεπε να κάνουν στατικό
ποδήλατο με μέτριο ρυθμό για περίπου 30 λεπτά, μερικές φορές μέσα στην εβδομάδα
και παράλληλα να εκτελούν ασκήσεις με βαράκια σε ρυθμό ηπίας έντασης, τις
υπόλοιπες μέρες. Στο τελευταίο γκρουπ δεν ανατέθηκε απολύτως τίποτα.
Μετά από διάστημα 12
εβδομάδων, οι εργαστηριακές εξετάσεις στις οποίες οι εθελοντές είχαν υποβληθεί,
επαναλήφθηκαν και το αποτέλεσμα ήταν σχετικά αναμενόμενο, αφού σε γενικές
γραμμές, όλοι είχαν βελτιώσει τόσο τη φυσική τους κατάσταση, ενώ είχαν ρυθμίσει
επιτυχώς τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα τους. Βέβαια, διαπιστώθηκαν και
κάποιες εντυπωσιακές διαφοροποιήσεις: η μυϊκή μάζα και η δύναμη όσων ασκήθηκαν
κυρίως με βάρη αυξήθηκαν δραστικά, ενώ όσοι ασκούνταν τμηματικά μέσα στην
εβδομάδα είχαν να επιδείξουν μεγαλύτερη αντοχή.
Ωστόσο, τα πιο
αναπάντεχα αποτελέσματα εμφανίστηκαν σε μυϊκά κύτταρα των εθελοντών, στα οποία
πραγματοποιήθηκε βιοψία. Η ομάδα των ανθρώπων που ασκείτο συστηματικά και με
συγκεκριμένη ένταση είχε αλλάξει τη δραστηριότητα 274 γονιδίων, σε σύγκριση με
την κινητικότητα 170 γονιδίων όσων ασκούνταν λιγότερο συστηματικά και μόλις 74
όσων σήκωναν μόνο βάρη.
Πλέον, οι επιστήμονες
πιστεύουν ότι πολλά από αυτά τα γονίδια, στα οποία επέδρασε η άσκηση, είναι τα
ίδια που επηρεάζουν την ικανότητα των μιτοχονδρίων να παράγουν ενέργεια για τα
μυϊκά μας κύτταρα. Σύμφωνα δε με τον Dr. Sreekumaran Nair, καθηγητή ιατρικής
και ενδοκρινολόγο, αλλά και επικεφαλής της έρευνας της Mayo Clinic, θεωρείται
πλέον σίγουρος ο συσχετισμός ανάμεσα στην άσκηση, την υγεία των μυϊκών κυτταρών
και την παράταση ζωής των μιτοχονδρίων, ενώ ο ίδιος επισημαίνει ότι βάσει των
ευρημάτων αποδεικνύεται ότι ποτέ κανείς δεν είναι αρκετά ηλικιωμένος για να
σταματήσει να ασκείται!
Με στοιχεία από τους
New York Times… (lifo.gr)
