Η Ελένη Τσαλδίρη απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

«Ο Έλληνας προτιμά να πάει για καφέ, να βρεθεί με φίλους...

πάρα να κοιτάξει εσωτερικά μέσα του με ένα βιβλίο…», μας είπε η Ελένη Τσαλδίρη κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας, εκφράζοντας μια πικρή αλήθεια, που πολλοί δεν θα ήθελαν ν’ ακούσουν.

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Μου έχει λείψει η νωχελικότητα συνδυασμένη με βουτιές στη θάλασσα και αυτοσχέδιες παραστάσεις στη γειτονιά με τα παιδιά στο χωριό μου, στην Εύβοια.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Ο Πίτερ Παν.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας; Οι ήρωες μου έχουν αν αμφισβήτησα κάτι από μένα. Το ρίσκο, την εγρήγορση, τον εύθραυστο χαρακτήρα, τη σκανδαλιά!

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Το δυναμισμό και την εφευρετικότητα.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα; Δεν μπορώ να οριοθετήσω αυτά που θέλω και αυτά που με ενοχλούν με αποτέλεσμα να καταλήγω να γίνομαι κάποιες φορές γκρινιάρα και εκρηκτική.

Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας; Θεωρώ πως έχει παίξει ρόλο στη ζωή μου όταν βέβαια κουνάω και εγώ τα χέρια μου στην συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας; Είμαι πολύ δοτική, με χειρονομίες, με πράξεις με αγκαλιές και φιλιά, ιδιαίτερα στα παιδιά.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Υπάρχει και με μεγάλα γράμματα!

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό; Με κάτι που θα φύγει για το εξωτερικό. Μια σειρά βιβλίων Μυθολογίας.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας; Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες του Γιώργου Λανθιμου. Είναι και συνομήλικος μου. Κάποτε τον γνώρισα στο σπίτι των αγαπημένων μου Δ. Μυταρά και Ζουζου Μυταρά. Θεωρώ ότι εκφράζει με μοναδικό τρόπο την γενιά μας. π.χ «Ο Αστακός» για μένα είναι αριστουργηματικά διεισδυτικός

Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Δεν έχω.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; Νωχελικά και νοηματισμένα!

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει; Δεν ξέρω αν τις φιμώνει. Ξέρω όμως ότι βουτηγμένοι στο εκκωφαντικό βουητό των θέλω και των παθών μας, παύουμε να ακούμε και να υπερασπιζόμαστε τον εσωτερικό καλλιτέχνη που κουβαλάμε. Οπότε από μόνοι μας εμείς οι ίδιοι βάζουμε την Τέχνη σε δεύτερη μοίρα. Η Τέχνη σώζει και εξισώνει, το ζήτημα είναι μας ενδιαφέρει να σωθούμε;

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο; Πέρασαν γενιές που δεν διάβαζαν και αυτό κληρονομητέ δυστυχώς. Ίσως έχει να κάνει και με το Μεσογειακό ταμπεραμέντο μας, με το κλίμα μας. Ο Έλληνας προτιμά να πάει για καφέ, να βρεθεί με φίλους πάρα να κοιτάξει εσωτερικά μέσα του με ένα βιβλίο.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Την Εκπαίδευση μέσω Τέχνης. Θα τοποθετούσα το ίδιο ψηλά την Τέχνη, την Επιστήμη, την Φιλοσοφία και θα επένδυα στην κοινωνία.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Τίγρης. Και αυτό γιατί ζει νωχελικά αλλά όχι βαριεστημένα. Είναι μέγας κυνηγός και υπερήφανο θηλαστικό.

Πιστεύετε στα όνειρα; Ναι! Και της νύχτας και της μέρας.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Να παίζει όσο μπορεί, να λερώνεται και να κουράζεται με τους φίλους και τα παιχνίδια του. Να γελά πολύ. Και αυτό όχι σαν συμβουλή σαν φάρμακο... Σαν αντιβίωση!

Γεννήθηκα στην Ν. Αρτάκη, Ευβοίας και παρόλο που κατάγομαι από μια κατά βάση οικογένεια ναυτικών και ανθρώπων τις θάλασσας, από νωρίς αγάπησα την τέχνη. Μαγεμένη από τις ατελείωτες ιστορίες του μικρασιάτη παππού, που συνήθιζε να εξιστορεί  κάθε βράδυ μετά το δείπνο και την αγάπη του στις αυτοσχέδιες κατασκευές, έμαθα να φαντάζομαι και να  δημιουργώ με κάθε λογής παράδοξο υλικό. Έτσι το μεγάλο όνειρο για περαιτέρω σπουδές στη ζωγραφική ήταν δεδομένο. Πρώτος μου σταθμός υπήρξε η  διάσημη Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας όπου σπούδασα ζωγραφική στο ιστορικό εργαστήριο του Φουτουριστή Emilio Vedova. Συνέχισα τις σπουδές μου στο Β' Εργαστήριο Χαρακτικής της ΑΣΚΤ Αθήνας με καθηγητές την κα Β. Τσαλαματά και τον κο Μ. Αρφαρά. Επιπλέον φοίτησα στο Εργαστήρι Γραφικών Τεχνών “Η Τέχνη του Βιβλίου” με την κα Λ. Βιδάλη. Η διαρκής αναζήτησή μου για το κείμενο και την εικόνα θα με οδηγήσουν, το 2008 στο Cambridge School of Arts , στην Αγγλία, όπου θα εντρυφήσω στην Εικονογράφηση Παιδικών Βιβλίων στα πλαίσια του Μεταπτυχιακού προγράμματος του Anglia Ruskin University. Αρωγός στην προσπάθειά μου αυτή υπήρξαν η διετή υποτροφία, του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών Ελλάδος καθώς και η πολύτιμη καθοδήγηση του καθηγητή μου Martin Salisbury.
Η διπλωματική μου εργασία εκτέθηκε το Φεβρουάριο του 2010 στην " Illustration Cupboard Gallery του Λονδίνου και η εργασία μου θα δημοσιευθεί στο καλοκαιρινό τεύχος του περιοδικού "Illustration-Summer 2010". Έχω εργαστεί ως καθηγήτρια   καλλιτεχνικών  από το 1997 στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση και σε Εργαστήρια  Δημιουργικής Απασχόλησης με σημαντικότερο το Εργαστήρι Τέχνης Χαλκίδας και την δεκαετή μου εμπειρία δίπλα στην Χ. Μυταρά. Το 2011 εκδόθηκαν τα τρια πρώτα μου βιβλία της  νέας εικαστικής παιδικής σειράς: Σύγχρονοι Έλληνες Καλλιτέχνες από τις εκδόσεις Λιβάνη με τίτλο: " Το φανταστικό θέατρο παρουσιάζει: Τον Δ. Μυταρά και τα Χρωματικά ζευγαράκια, τον Γ. Μόραλη και το μυστικό παιχνίδι  των σχημάτων και τον Κ. Τσόκλη και το αλλόκοτο μπέρδεμα. Τα βιβλία παρουσιάστηκαν στο Μουσείο Μπενάκη, οδού Πειραιώς, τον Δεκέμβριο του 2011 μαζί με έκθεση της εικονογράφησης.  Τον Απρίλιο του 2013 εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Λιβάνη η δεύτερη σειρά βιβλίων μου εικαστικής παιδείας με τίτλο: “Μαθαίνω τα χρώματα: Το μπλέ σύννεφο, Η κόκκινη σούπα, Το πράσινο πάρτυ”. Το 2017 εκδόθηκε το παραμύθι μου   Η Μεγάλη Νίκη της Ζωής από της Εκδόσεις Σαίτη. Μέρος των εσόδων διατίθενται στο Σύλλογο Φίλων Παιδιών με Καρκίνο Ελπίδα. Από το 2004 εώς σήμερα διδάσκω στα Τοσίτσεια Αρσάκεια Δημοτικά Σχολεία Εκάλης και συνεχίζω να γράφω και να εικονογραφώ τις ιστορίες μου.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)