Με το που πιάνεις το βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου στα χέρια
σου...
το πρώτο πράγμα που σου αποσπά την προσοχή, είναι η αμεσότητα του λόγου
και η στρωτή ροή του κειμένου, δίχως κουραστικές αναφορές και επαναλαμβανόμενες
σκηνές ή εκφράσεις…
Οι ήρωές της, κινούνται σε φυσικούς χώρους συνοδευόμενοι
όλοι τους με σωστά μοιρασμένα χαρακτηριστικά, που συνθέτουν ένα καλοδουλεμένο
πάζλ δράσης, άξιο να σε μαγνητίσει και να σε κάνει ενεργό μέλος σε όλο εκείνο το
ταξίδι του χθές.
Η συγγραφέας, έχοντας γνώση του τι γράφει, δεν έχει
σκαμπανεβάσματα στη γραφή της, ούτε κάνει τη «συγγραφική κοιλιά»… αυτή, που
αρκετές φορές αναγκάζει τον αναγνώστη να παρατήσει στη μέση ή ακόμα και στην
αρχή το βιβλίο που διαβάζει!
Συνθέτει με απίστευτη ευκολία τις εικόνες με τα αισθήματα,
τον ψυχισμό με τα αρώματα της φύσης, την πλοκή με τη δράση, αλλά και το μύθο με
τις ανάγκες του κειμένου.
Εύστοχες και λειτουργικές οι ανατροπές, βάλσαμο στην πένα
της συγγραφέα… που δείχνει να το απολαμβάνει, καθώς δεν υπάρχει ίχνος
ανασφάλειας στη γραφή και το δημιουργικό λόγο της.
Ίσως κάποιος διαβάζοντας τη «Βαλεντίνα» να αισθανθεί ότι οι
αναφορές της συγγραφέας στην Πλάκα εκείνης της εποχής δεν είναι «άκρως» παραστατικές
ή ότι δεν τον μεταφέρουν σ’ εκείνα τα σοκάκια με το άρωμα του νυχτολούλουδου ή
του γιασεμιού, μιας και όλοι δεν έχουμε τα ίδια βιώματα, τις ίδιες ευαισθησίες,
αλλά και τα ίδια κριτήρια αξιολόγησης.
Η μεταφορά όμως και η δράση σ’ εκείνο το χώρο, είναι
αρμονική και άριστα συνδεδεμένη με τα όσα συναντά ο αναγνώστης στο διάβα της
μελέτης…
Ένα βιβλίο, άξιο να σε πάρει από το χέρι και νοερά να σε
ταξιδέψει στα σοκάκια της παλιάς Αθήνας.
Παύλος Ανδριάς
Συγγραφέας –
Δημοσιογράφος
www.aylogyros news.gr
