«Η ζωή και ο νόμος των πιθανοτήτων συχνά συναντιούνται...
με τον πιο άχαρο ή ακόμη χειρότερα,
τελεσίδικο τρόπο. Οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι…» μας είπε μεταξύ άλλων
η συγγραφέας, δίνοντάς μας έναν άλλο τρόπο σκέψης και φιλοσοφίας της ζωής.
Ένα
νέο κοινωνικό – αστυνομικό μυθιστόρημα έρχεται να μας «βάλει» σε νέους κόσμους
και να μας γνωρίσει νέους κανόνες δράσης και πλοκής. Τι ήταν αυτό που σας
οδήγησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Η ίδια η
πραγματικότητα, όπως αυτή καταγράφεται από την ειδησεογραφία. Μου αρέσει να
παρακολουθώ τις ειδήσεις, μέσα από τις εφημερίδες, όπου ο χώρος και η αντιμετώπιση των θεμάτων είναι εντελώς
διαφορετικά σε σχέση με τα ηλεκτρονικά μέσα. Εκεί, λοιπόν, δυστυχώς, τα
ρεπορτάζ που αφορούν την παιδική πορνογραφία, τις σχετικές συλλήψεις και την
διακίνηση πορνογραφικού υλικού, τα τελευταία χρόνια, βαίνουν αυξούμενα. Το πιο ανησυχητικό, όμως,
είναι ότι δεν μας εντυπωσιάζουν πλέον τέτοιες ειδήσεις όταν κάποτε και μια απλή
σύλληψη αποτελούσε τεράστιο θέμα. Αυτό με ανησυχεί. Όπως με ανησυχεί το γεγονός
ότι την ίδια στιγμή η ελληνική κοινωνία, η οικογένεια, και το πιο σημαντικό, τα
παιδιά είναι τελείως αθωράκιστα απέναντι σε αυτές τις σκοτεινές γωνιές του
διαδικτύου όπου οι θύτες τους καραδοκούν. Συνήθως με αθώα «προβιά»!
«Το
παιδί με τη ριγέ μπλούζα», θα μπορούσε να ήταν το παιδί της διπλανής πόρτας.
Πόσο έτοιμος είναι ο σημερινός «γείτονας» να το αποδεχτεί;
Έτσι ακριβώς! Θα
μπορούσε να είναι το παιδί του γείτονα, του αδελφού, το δικό μας. Είναι το
παιδί που όταν θα πέσει θύμα των κυκλωμάτων παιδοφιλίας θα «πέσουμε» από τα
σύννεφα. Νομίζω ότι αρκετοί γονείς είναι υποψιασμένοι και αντιλαμβάνονται την
σημασία της πρόληψης. Όχι μέσα από απαγορεύσεις που συνήθως οδηγούν σε αντίθετα
αποτελέσματα, αλλά μέσα από την δική τους ενημέρωση και κατ` επέκταση και την
ενημέρωση των παιδιών τους. Μέσα, επίσης, από την οικοδόμηση μιας σχέσης
εμπιστοσύνης με τα παιδιά τους, που είναι και το καλύτερο αντίδοτο. Και βέβαια
πολύ σημαντικός είναι εδώ ο ρόλος της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, μιας
υπηρεσίας που έχει προσφέρει τα μέγιστα, τόσο στην πρόληψη όσο και στην
καταστολή του ηλεκτρονικού εγκλήματος γενικότερα και των κυκλωμάτων παιδικής
πορνογραφίας και παιδοφιλίας ειδικότερα.
Πιστεύετε
ότι ο Έλληνας είναι έτοιμος να δεχτεί θέματα που δεν τα θεωρεί «οικεία» στην
καθημερινότητά του, αλλά και που ίσως «αποκλείει»… ότι μπορούν να του συμβούν;
Συνήθως όλοι
αποκλείουμε ότι μπορεί να μας συμβεί κάτι άσχημο. Η ζωή, όμως, και ο νόμος των
πιθανοτήτων συχνά συναντιούνται με τον πιο άχαρο ή, ακόμη χειρότερα, τελεσίδικο
τρόπο. Οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι. Όπου, και όσο μπορούμε, να
κτίζουμε γραμμές άμυνας. Αυτό που
αποκλείουμε, δεν σημαίνει ότι ξορκίζοντάς το με απλά ευχολόγια θα το
αποφύγουμε. Νιώθω ότι έχουμε αρχίσει να μπαίνουμε σιγά – σιγά στην λογική της
αυτοπροστασίας και, το πιο σημαντικό, της προστασίας των παιδιών.
Πόσο εύκολο ήταν για εσάς να γράψετε αυτό το βιβλίο,
«παντρεύοντας» την ιδιότητα της δημοσιογράφου – συγγραφέως, με αυτή της
γυναίκας;
Ήταν μια οδυνηρή
διαδικασία. Η ανθρώπινη ιδιότητα είναι αυτή που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις όταν
ασχολείσαι με ένα τέτοιο θέμα. Γιατί αντιπαλεύεις, σε κάθε βήμα, συγγραφικό
βήμα, τόση σκληρότητα και βαναυσότητα, ενώ
παράλληλα προσπαθείς να αφηγηθείς μια ιστορία στην οποία οι ήρωες, καλοί και
κακοί, θα πρέπει να υποδυθούν αυθεντικά τους ρόλους τους. Και στο χτίσιμο της
ψυχοσύνθεσης των «κακών», σε αυτό το βιβλίο, χρειάστηκε πολλές φορές να
ισορροπήσω σε πολλά τεντωμένα σκοινιά. Ήταν ένα δύσκολο αλλά μαγευτικό ταξίδι.
Εύχομαι το ίδιο να είναι και για τους αναγνώστες.
Οι παγίδες και οι δήθεν φίλοι, συνθέτουν έναν «σκοτεινό»
κόσμο, που δύσκολα κρατάς τις ισορροπίες. Υπάρχει ελπίδα να ξεφύγει ή στην
ανάγκη, να αποδράσει απ’ αυτόν;
Πάντα υπάρχουν
τρόποι. Σε ό,τι αφορά την παιδική πορνογραφία, την εκμετάλλευση των παιδιών
γενικότερα, η καλύτερη απάντηση μπορεί να δοθεί από την ίδια την οικογένεια.
Σχέσεις που χτίζονται με βάση την εμπιστοσύνη και την αγάπη είναι το καλύτερο
αντίδοτο. Γιατί εκεί κανένας και τίποτε δεν μπορεί με ευκολία να παρεισφρύσει.
Αλλά ακόμη και αν το κάνει, μπορεί να αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Στον σκοτεινό,
λοιπόν, κόσμο που μας απειλεί και με δεδομένο ότι αυτού του τύπου η
παραβατικότητα είναι «πάνοπλη», μπορούμε να απαντήσουμε με το μόνο όπλο που
αυτά τα κυκλώματα δεν διαθέτουν: την ανθρωπιά, την εγγύτητα, την επικοινωνία.
Το αντάμωμα!
Τι
θα λέγατε σ’ έναν αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να διαβάσει αυτό το βιβλίο;
Θα του έλεγα ότι το
θέμα μπορεί να φαντάζει δύσκολο, και είναι, όμως η ιστορία όπως εξελίσσεται,
νομίζω και ελπίζω, ότι οδηγεί στην κάθαρση. Και κυρίως στην αποκάλυψη ότι, όπως
είπα κα πριν, διαθέτουμε το αντίδοτο και είναι πολύ πιο απλό από όσο νομίζουμε.
Εύχομαι λοιπόν σε όσους κάνουν το ταξίδι της ανάγνωσης με «Το παιδί με τη ριγέ
μπλούζα» να το απολαύσουν. Γιατί είναι οδυνηρό αλλά και είναι και καθαρτικό!
Παύλος Ανδριάς
Συγγραφέας – Δημοσιογράφος
www.aylogyrosnews.gr
