«Ζάχαρη κι αλάτι, παιδί μου, η
ζωή του καθενού... Ποιου λίγο, ποιου πολύ, τι σημασία έχει; Ζάχαρη κι αλάτι η
ζωή!» όπως έλεγε η γιαγιά Βένη, μας λέει η συγγραφέας Βανέσα Αδαμοπούλου, μέσα
από αυτό της το βιβλίο.
Ένα πόνημα που πραγματικά
συγκινεί όποιον ξέρει να ταξιδεύει μέσα από τις αναμνήσεις, μέσα από τα ταξίδια
του νου…
Ακολουθώντας τη διαδρομή του ήρωα
του βιβλίου, «ζούμε» μαζί του κομμάτια της ζωής του, τα όσα ο ίδιος βίωσε…
αισθανόμενος ανησυχίες, φοβίες, προβληματισμούς και επιφυλάξεις, δομώντας έτσι
εμείς μια συγκροτημένη εικόνα στο τι μπορεί να αποκομίσει κάποιος από τη ζωή
ενός άλλου.
Τίποτα δεν του χαρίζεται αν δεν
παλέψει και τίποτα δεν είναι δεδομένο, από τη στιγμή που ο άνθρωπος αδυνατεί να
αντιμετωπίσει την καθημερινότητα, καταλήγει να συμπεραίνει ο Αντρέας, δίνοντας
έτσι υλικό στον αναγνώστη για σκέψεις και ερωτήματα για το πώς ο ανθρώπινος
νους μπορεί να λειτουργήσει ανεπηρέαστα…
Ένα βιβλίο που σε προβληματίζει,
ένα βιβλίο που μιλάει για το χθες και το σήμερα της Ελλάδας, λειτουργώντας ως
«προφήτης» για το αύριο που πλησιάζει, ένα βιβλίο γεμάτο με εικόνες και
αισθήματα, που αξίζει να διαβαστεί και να διδαχτεί για τα «ύπουλα» παιχνίδια
της ζωής.
Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος-
Συγγραφέας
