Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο,
το πρώτο πράγμα που αισθάνθηκα...
ήταν η πληρότητα… καθώς ως αναγνώστη μου κάλυψε
όλες τις πτυχές.
Ενθουσιάστηκα από τον
ξεχωριστό τρόπο γραφής του, την ιστορία που πραγματεύεται, τις δυνατές σκηνές
δράσης, τα πλούσια συναισθήματα, τους δυνατούς χαρακτήρες, μα πιο πολύ χάρηκα
που αυτό το βιβλίο με κέρδισε, γιατί μίλησε στην ψυχή μου.
Έχοντας ως βάση της ιστορίας
το χωριό της Φωκίδας που «χάθηκε» για χάρη της τεχνητής λίμνης του Μόρνου, η
Κλαίρη Θεοδώρου έγραψε ένα βιβλίο που μιλάει για τον άνθρωπο, για τη σκέψη του,
την ψυχή του, τα πάθη του, τα λάθη του, αλλά και για τα θέλω μιας ζωής που
πιθανόν «δεν έζησε»!
Άρα μιλάμε για ένα βιβλίο
που δεν θα έχει την τύχη του χωριού που θάφτηκε, που δεν θα ξεχαστεί γιατί
εμφανίστηκε κάποιο άλλο, αλλά που θα μείνει στη μνήμη του αναγνώστη ως ένας
ύμνος για τον άνθρωπο, ως ένα στολίδι στο λογοτεχνικό πάζλ των αναγνωσμάτων, ως
ένα δυνατό και συναρπαστικό μυθιστόρημα.
Η ανάγνωσή του, δικής σας
επιλογή…
Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος-
Συγγραφέας
