Η Χαρά Χρυσάφη απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

«Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος επί γης που να έχει γράψει...

έστω μια φράση στη ζωή του και να μην κρύβεται από πίσω ο εαυτός του…», απάντησε η Χαρά σε σχετική μας ερώτηση, για να ακολουθήσει ένας «γεμάτος» διάλογος, που πραγματικά αξίζει να τον διαβάσετε…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Είναι αστείο, αλλά η πρώτη αυθόρμητη σκέψη που μου ήρθε στην ερώτηση σας, είναι πως μου έχει λείψει αυτή η αίσθηση όταν πίναμε νερό απ’ το λάστιχο στις αυλές. Αυτή η αθωότητα και ελευθερία πως έχεις χορτάσει απ’ όλα, πίνοντας απλά νερό για μερικά δευτερόλεπτα. Μεγαλώνοντας ξεχνάμε να παίζουμε με τη ζωή κι αυτή να μας ξεδιψάει.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Κάθε φορά ήταν και διαφορετικός. Είχα την ευλογία οι παππούδες μου να σκαρφίζονται κάθε φορά δικά τους παραμύθια. Τα κλασσικά παραμύθια δεν μου έφταναν. Έχω ακούσει τις πιο όμορφες φανταστικές ιστορίες, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος. «Ή δύο μικρά ή ένα τεράστιο παραμύθι θέλω», θυμάμαι να λέω στη γιαγιά μου!

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;

Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος επί γης που να έχει γράψει, έστω μια φράση στη ζωή του και να μην κρύβεται από πίσω ο εαυτός του. Σε άλλους λίγο, σε άλλους πολύ, προδίδονται αυτά τα μικρά μυστικά. Εγώ απλώς επιλέγω να μην κατευθύνω τον αναγνώστη. Αν ανακαλύψει τα δικά μου, καλώς. Το ζητούμενο είναι να ανακαλύψει τα δικά του. Όλοι πιάνοντας στα χέρια μας ένα βιβλίο, ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε μια λύση, να ανακουφιστούμε, να διδαχτούμε, να φτάσουμε στην κάθαρση. Αυτό είναι το μυστικό!

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Την αξιοπρέπεια και το χιούμορ μου. Το ένα παρακαταθήκη από την οικογένεια μου και το άλλο οξυγόνο στα ρουθούνια μου.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Ανυπόμονη. Εδώ και τώρα πρέπει να γίνονται όλα, μετά είναι αργά. Θα μάθω να περιμένω κάποτε, ίσως, μπορεί.(χαχα)

Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;

Πάντα μ’ αρέσει να παίζω με τις λέξεις. Δεν ήμουν ποτέ καλή στα μαθηματικά, αλλά αν έμαθα ένα πράγμα, είναι πως αν σου ξεφύγει έστω και μια μοίρα με το μοιρογνωμόνιο, τότε αλλάζει το αποτέλεσμα. Δεν γίνεται πάντα να είμαστε ακριβείς στη ζωή, γι αυτό και δεν θα μάθουμε ποτέ τί μας επιφυλάσσει η μοίρα. Είμαι εδώ και περιμένω τί θα μου γράψει. Κι αν δεν μ’ αρέσει, θα τσαλακώσω το χαρτί και θα γράψω μια νέα πράξη.

Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκδηλώσεις το αίσθημα της αγάπης. Έχουμε δοκιμάσει όλοι πολλούς. Είτε θεωρητικούς, είτε πρακτικούς. Καταλήγω πως όταν το στέρνο σου ενωθεί με ένα άλλο και εκτός απ’ τα δικά σου χέρια έχεις άλλα δύο πάνω σου, είσαι στο σωστό σημείο. Μια ανακουφιστική αγκαλιά, είναι η καλύτερη συνταγή.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Δεν ήταν πάντα στο λεξικό μου. Όσοι με γνωρίζουν δε μπορούν να φανταστούν ότι δεν υπήρχε πάντα στο λεξικό μου. Πια είναι μια «ουρά» που με ακολουθεί σε όλες μου τις λέξεις και πράξεις.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Το 2018 ξεκίνησε πολύ όμορφα για εμένα, καθώς ετοιμάζομαι για την παρουσίαση  του δεύτερου βιβλίου μου, με τίτλο «Καταρρίπτεται», 15 θεατρικοί μονόλογοι. Επίσης έχω την ευλογία να βρίσκομαι σ’ έναν υπέροχο σύλλογο για το βιβλίο, το «Ράφι της Αγάπης» που σκοπό έχει τη δημιουργία βιβλιοθηκών σε χώρους ασθενών με χρόνιες παθήσεις. Προσδοκώ το «Καταρρίπτεται» να γίνει παράσταση και να τελειώσει η συγγραφή ενός βιβλίου έκπληξη.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;

Η αγαπημένη μου ελληνική ταινία είναι: «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι». Όσο για το άλλο ερώτημα, κάθε φορά με καθοδηγεί μια ταινία που θα ‘ρθει και θα ακουμπήσει απαλά στον ώμο μου και θα λύσει όλες μου τις απορίες για τη ζωή.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Στην εφηβεία μου ήταν το αυτόγραφο της Ελένης Ράντου(χαχα). Το είχα πάντα στην τσάντα μου. Τώρα πια δεν έχω αγαπημένα αντικείμενα. Γούρια για μένα είναι οι άνθρωποι που αγαπώ.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

«Ας είναι…» και «Όλα για τον άνθρωπο!»

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Η εξουσία πάντα φοβόταν την τέχνη γι’ αυτό και πολλές φορές, η ιστορία έδειξε, πως προσπάθησε να την καθοδηγήσει. Η ανικανότητα της στο πέρασμα των αιώνων να τη φιμώσει, απέδειξε περίτρανα ότι δεν θέλει να τη στηρίζει. Γιατί η εξουσία μπορεί να στηρίξει την τέχνη, αν έχει όμως τον πρώτο λόγο σ’ αυτή. Όμως ας μη γελιόμαστε, τότε δε θα μιλούσαμε για τέχνη. Μόνες τους οι τέχνες επιβιώσαν, επιβιώνουν και θα επιβιώσουν, γιατί οι άνθρωποι που κρύβονται πίσω από αυτές, διαθέτουν κάτι που καμία εξουσία δεν έχει. Το πάθος για ζωή.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;

Η καθημερινή επιβίωση. Ο ταλαιπωρημένος λαός μας, πασχίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό του να καλύψει τις ανάγκες του. Έστω τις βασικές. Αν η χώρα μας παρείχε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία, στο πολιτισμό, τότε θα κρατούσε ποιο εύκολα ο Έλληνας το βιβλίο στο χέρι του. Δεν θα τον ταλάνιζε ο προβληματισμός «Εδώ δεν έχουμε να φάμε, βιβλία θα διαβάζουμε;» Κι όμως ένα βιβλίο είναι παρηγοριά, συντροφιά, ένα παράθυρο για να πάρει αέρα κανείς. Τα τελευταία χρόνια το αναγνωστικό κοινό είναι περισσότερο. Αισιοδοξώ, θαρρώ πως είμαι σίγουρη, πως η επιβίωση μας θα συνεχίσει να εξαρτάται από την τέχνη, τον πολιτισμό, την φιλαναγνωσία. Ας στραφούμε ξανά εκεί λοιπόν!

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία. Δωρεάν όμως. Αλήθεια δωρεάν.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Λιοντάρι

Πιστεύετε στα όνειρα;

Φυσικά και πιστεύω. Πιστεύω πολύ, για να πιστέψουν κι αυτά σε μένα.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

«Να λες την αλήθεια, παιδί μου, όσο σκληρή κι αν είναι. Να λες σ’ αγαπώ, σ’ ευχαριστώ, συγνώμη με κάθε ευκαιρία. Τότε το μαξιλάρι σου θα είναι το πιο ελαφρύ μαξιλάρι του κόσμου».

Η Χαρά Χρυσάφη γεννήθηκε το 1988 στη Θεσσαλονίκη.

Είναι απόφοιτος του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης(ΑΠΘ).

Το πρώτο της συγγραφικό έργο «Ερωτικές Αντιφάσεις» εκδόθηκε το 2014 από τις εκδ. Ωρίωνας.

Η θεατρική ομάδα «Αμέα και Μη» μετέφερε τις «Ερωτικές Αντιφάσεις» στο σανίδι σε σκηνοθεσία της Ζηνοβίας Κωστελίδου.

Το δεύτερο βιβλίο της έχει τίτλο «Καταρρίπτεται»-15 θεατρικοί μονόλογοι εκδ. Ωρίωνας.

Ασχολείται με τη θεατρική πράξη καθώς και με το θεατρικό παιχνίδι ως θεραπευτικό μέσο σε παιδιά και άτομα με αναπηρίες.

Είναι δημιουργός της σελίδας Xartopetseta που σκοπό έχει να καταγράφονται μηνύματα πάνω σε χαρτοπετσέτες.

Αρθρογραφεί στο Polispost, Urnovl, Ενναλακτική Δράση.

Είναι ιδρυτικό μέλος του συλλόγου «Το Ράφι της  Αγάπης».

Συμμετείχε με ποιήματα της στα βιβλία:

«Στων Ιδεών την Πόλη»,

«Γιορτή Ποιητών» εκδ. Ωρίωνας, «Μονόλογοι» εκδ. τοβιβλίο, "Στα μονοπάτια των λέξεων" εκδ Ωρίωνας, "Ανθολόγιο ποιήσεως" εκδ. Όστρια.

Έχει λάβει βραβείο ποίησης στον 30ο διαγωνισμό «Σικελιανά»(κατηγορία βιβλίο), τιμητικό βραβείο από την Δ.Ε.Ε.Λ στην 34η γιορτή ποιητών το 2014, πρώτο βραβείο για το διήγημα «Το λιοντάρι του Θεού» το 2017 καθώς και Τιμητική Διάκριση για το ποίημα «Είμαι ένα μικρό τραπέζι» από το Σωματείο Λόγου και Τέχνης «Αλκυονίδες».

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)