Οι
γιορτές είναι οι πιο ευτυχισμένες ημέρες για τον Κωνσταντή...
Έρχεται η Βιολέτα
και μένουν μαζί για αρκετές ημέρες. Το δέσιμο τους μεγάλο σε βαθμό που η μητέρα
του Κωνσταντή ένιωθε άβολα κάθε φορά που η κουνιάδα τους ερχόταν για τις
εορτές.
Οι
ημέρες όμως περνούν γρήγορα και το μικρό αγοράκι σύντομα θα ήταν αναγκασμένο να
αποχαιρετήσει και πάλι την αγαπημένη του θεία. Τα παραμύθια της μπροστά στο
τζάκι και τα έξυπνα ανέκδοτα της θα του λείψουν μέχρι την επόμενη φορά. Το χάδι
της όμως , εκείνο το χάδι που κάθε φορά που το απολάμβανε κάτι έσπαγε μέσα στην
μικρή του καρδούλα με αποτέλεσμα συχνά να κρύβεται στην αγκαλιά της ώστε να μην
τον δει που δάκρυζε. Ήταν και η μητέρα του στοργική αλλά όχι σαν την θεία
Βιολέτα.
Το
γιορτινό τραπέζι τελείωσε αργά την νύχτα. Όλοι έφυγαν χαμογελαστοί. Ήταν
ευχαριστημένοι με την φιλοξενία του ζευγαριού αλλά και τα πολύ όμορφα
μαγειρεμένα φαγητά που υπήρχαν στο πλούσιο τραπέζι.
Όταν
άδειασε το σαλόνι από τον κόσμο η Βιολέτα και η μητέρα του Κωνσταντή μάζεψαν το
τραπέζι και άρχισαν να πλένουν τα πιάτα. Ο Κωνσταντής τριγυρνούσε στα πόδια
τους και εκνεύριζε την μητέρα του.
-Παιδί
μου πήγαινε κοιμήσου, άσε εμάς να κάνουμε την δουλειά μας.
-Δεν
θέλω, γιατί αν κοιμηθώ θα ξυπνήσω και η θεία θα λείπει.
-Είπα,
πήγαινε, φύγε από εδώ μας εμποδίζεις. Είπε αυστηρά η μητέρα του.
Ο
μικρός κατέβασε το κεφάλι και πήρε τον δρόμο για το δωμάτιο του.
Η
γυναίκα κοίταξε την Βιολέτα με ένα παράπονο στο βλέμμα.
-Αυτό
το δέσιμο του πια. Ανεξήγητο.
-Τον
αγαπώ και με αγαπά και εκείνος πολλή.
-Αυτό
πια, είναι ολοφάνερο. Θα φύγεις τώρα και θα μιλά για εσένα για μήνες. Μέχρι
δηλαδή να βρεθείτε ξανά.
Η
Βιολέτα χαμήλωσε τα μάτια της. Αγαπούσε πραγματικά πολλή τον Κωνσταντή και τώρα
που έφτασε η ώρα να τον αποχωριστεί θα της στοίχιζε και εκείνης πάρα πολύ.
Σκούπισε τα χέρια της με την μικρή πετσέτα που βρισκόταν δίπλα της. Κοίταξε την
νύφη της και όλο νόημα. Τα μάτια της έκρυβαν εκείνο το αδιόρατο συναίσθημα της
ανησυχίας. Και φυσικά εννοούσε τον μικρό Κωνσταντή γιατί η οικογένεια έκρυβε
ένα μεγάλο μυστικό που το παιδί δεν θα έπρεπε να μάθει ποτέ!
Συνεχίζεται…
Της
συγγραφέως Κατερίνας Κονίτσα Σωπύλη
