Όταν μέσα στη
συμβίωση υιοθετούνται συμπεριφορές...
από τους συντρόφους όπως η γκρίνια, η
«αλληλοχρέωση», η αδιαφορία, η έλλειψη συναισθηματικής επαφής, η παραμέληση της
εικόνας τους, η σεξουαλική αποφυγή και η αποστροφή, τότε, η σεξουαλική εικόνα
ενός γάμου χάνει σημαντικά τον ρόλο της, με αποτέλεσμα ο σύντροφος να αναζητά
τη σεξουαλική επαφή και τη συναισθηματική επένδυση έξω από το γάμο.
Η σεξουαλική απιστία
η οποία έχει ευκαιριακό και περιστασιακό χαρακτήρα (συνήθως βιώνεται
διαφορετικά), τόσο από το άτομο που προβαίνει σε αυτή, όσο και από το σύντροφο
που το μαθαίνει, σε σχέση με την απιστία που συμβαίνει σταθερά και
επαναλαμβανόμενα, η οποία εκλαμβάνεται ως ψυχική απάτη.
Η ψυχική απάτη δεν
έχει χαρακτηριστικό στοιχείο τη σεξουαλική φυγή κάποιου ανθρώπου από τη μόνιμη
σχέση και το γάμο του, αλλά επενδύεται σε συναισθηματικές ανάγκες, τα «θέλω»
του και τις επιθυμίες του σε βαθύτερο ψυχικό επίπεδο από ότι εκείνο της
σεξουαλικής απιστίας.
Στη γυναίκα η
σεξουαλική απιστία δεν είναι τόσο επιφανειακή, παρορμητική και σαρκική…
Είναι όμως αλήθεια
ότι η γυναίκα ψάχνει το συναίσθημα, τον άνθρωπο που θα
της δείξει ενδιαφέρον, που θα ασχοληθεί μαζί της, που θα την ακούσει, που θα
την φλερτάρει και θα τη γοητεύσει, που θα της δείξει ότι είναι μοναδική έστω
και για λίγο, στο χρονικό διάστημα που είναι μαζί.
Αντίθετα στον άνδρα…
συνήθως κυριαρχεί
τόσο η αναζήτηση της ηδονής μέσα από τη σαρκική ικανοποίηση, όσο και το κυνήγι
της αυτοεπιβεβαίωσης μέσα από την επικύρωση της σεξουαλικής του ταυτότητας ως…
ικανού επιβήτορα. Πολύ συχνά ένα σεξουαλικό πρόβλημα που υπάρχει στη σχέση ή
στο γάμο, οδηγεί συνήθως τον άντρα σε μία τέτοια συμπεριφορά, προκειμένου να
επιβεβαιώσει τον ανδρισμό του και να ελέγξει κατά πόσο το πρόβλημα
παρουσιάζεται με κάποια άλλη σεξουαλική σύντροφο.
Γράφει
ο Δρ. Θάνος Ε. Ασκητής – Νευρολόγος / Ψυχίατρος, Πρόεδρος του Ινστιτούτου
Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
