H Αγγελική Παναγιωτοπούλου απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Έχοντας τις αναμνήσεις του χθες φυλαγμένες μες την καρδιά της...

η Αγγελική κάνει αυτό που λέμε, «…ευφραίνει τη καρδιά και το νου σου». Ζει τα όσα η ζωή της χαρίζει καθημερινά και πάνω στο σανίδι, μας προσφέρει απλόχερα τα όσα εκφράζουν το είναι της…

Ποια γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Το γλυκό συκαλάκι της γιαγιάς.

Ο «θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν; Η γιαγιά μου η Αγγελική, τραγουδούσε υπέροχα, η φαντασία της ήταν αστείρευτη, έφτιαχνε ιστορίες και παραμύθια από το πουθενά, τα αναπαριστούσε με το λόγο της και ένιωθες πως μπροστά σου έχεις έναν ολόκληρο θίασο που ζωντανεύει τη κάθε εικόνα.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική; Η ανάγκη μου να ανοιχτώ να εκφραστώ. Καθότι ντροπαλή, η υποκριτική ήταν ένα ηχηρό βήμα στο να διαχειριστώ πράματα και θάματα μέσα μου.

Τι σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση; Καταρχήν οι συνεργάτες και φίλοι από τη σχολή, το υπέροχο κλασσικό αυτό παραμύθι και η πρόκληση πως μπορεί να παρασταθεί επί σκηνής ένα κείμενο 200 σελίδων με τόσο πυκνά νοήματα και τόσους πολλούς ήρωες, με ελάχιστα μέσα και μόνο από 3 ηθοποιούς.

Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση; Ενέργεια στο σώμα / στο βλέμμα / στο λόγο, ρυθμό, ουσιαστική επικοινωνία επί σκηνής, αγάπη και ειλικρίνεια.

Πως φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Ο πατέρας μου -μουσικός στο επάγγελμα- πάντα μου έλεγε να ασχοληθείς με κάτι που ευφραίνει τη καρδιά και το νου σου, όταν καταπιάνεσαι με το Θέατρο, με οτιδήποτε καλλιτεχνικό, ξέρεις πως οι οικονομικές δυσκολίες, οι δυσκολίες της επιβίωσης θα είναι πολλές, αυτό δεν πρέπει να σε ανακόπτει μα να σε κινητοποιεί, πιστεύω πως πάντα θα υπάρχει μέλλον για το Θέατρο και για όποια μορφή τέχνης παρ όλες τις αντιξοότητες που φέρνει μια οικονομική κρίση.

Η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα; Η τηλεόραση βοηθάει αρκεί να τη διαχειριστείς με σύνεση και μέτρο.

Την Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε; Αν το Παραμύθι χωρίς Όνομα δεν ήταν ένα υπέροχο και μοναδικό λογοτεχνικό έργο, μα κινηματογραφικό σενάριο, τότε θα μιλούσαμε για μια πολύ επίκαιρη ταινία.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας έχει περιορίσει τις εξόδους του στο θέατρο; Η οικονομική κρίση υφίσταται και θα υφίσταται δυστυχώς, ποιός ξέρει για πόσο. Δυσκολευόμαστε πολύ όλοι μας με τα της καθημερινότητας, όλες οι ανάγκες μας έχουν περιοριστεί, μέσα σε αυτές και η διασκέδαση, όμως σε αυτό τον ασφυκτικό κλοιό πρέπει να βρίσκουμε τις διεξόδους μας τις ανάσες μας, το θέατρο σου ανοίγει παράθυρα, σε ανακουφίζει, σε παρηγορεί σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και δεν είναι πια τόσο δυσπρόσιτο από οικονομικής πλευράς.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί; Μεγαλειώδη έργα για να διαλέξω ένα… Τεράστιοι συγγραφείς.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας; Ένας αγαπημένος θεατρικός συγγραφέας είναι ο Τενεσί Ουίλιαμς. Οι ήρωες του έχουν κάτι το κρυστάλλινο.

Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε ή ποιο ρόλο έχετε παίξει και σας είχε «κερδίσει»; Ως νέα ηθοποιός θα με ενδιέφερε να καταπιαστώ και να γνωρίσω όσους περισσότερους ρόλους μου δοθούν.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Μια μικρή ασημένια καρδούλα που έχω πάντα στο μπρελόκ μου. Τη βρήκα τυχαία στο δρόμο. Κάποιος ή κάποια έχασε τη καρδιά του μα τη φυλάω εγώ.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; Να μη λυγάς δεν είναι άλλη συμβουλή. Ναζίμ Χικμέτ.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία; Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης με τον υπέροχο Θανάση Βέγγο.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Δεν μου αρέσουν οι συμβουλές. Θα του έλεγα πολύ ειλικρινά μόνο, να είναι ο εαυτός του, να υπερασπίζεται τα θέλω του με αγάπη και γενναιότητα.

H Αγγελική Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελειώνοντας το Λύκειο σπουδάζει οργάνωση παραγωγής ενώ παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα φλάουτου στο ωδείο Αθηνών.

Το 2011 αποφοιτεί από την Ανώτερη σχολή δραματικής τέχνης Ιάκωβος Καμπανέλλης. Μετά το πέρας της σχολής, μαζί με συμφοιτητές της, δημιουργούν την θεατρική ομάδα ΟΜΟΡΟΣ.

Το Μάιο του 2013 ανεβάζουν το "Πολύ Κακό για το Τιποτα" του W.Shakespeare σε σκηνοθεσία Ε.Βλάχου , στα πλαίσια των θεατρικών συνθέσεων του πολυχώρου τέχνης beton 7 . Η ίδια παράσταση επαναλαμβάνεται ένα χρόνο μετά στο Θέατρο Αλκμήνη .

Με την ομάδα ΟΜΟΡΟΣ ακολουθούν οι δουλειές: "Ερωφιλη" του Γ.Χορτατση σε σκηνοθεσία Μ. Μουμουρη στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αισχύλειων στην Ελευσίνα τον Ιούλιο του 2015 καθώς και "τα Όνειρα του Αϊνστάιν" σε σκηνοθεσία Ε. Βλάχου, παράσταση βασισμένη στη νουβέλα του Α.Lightman στο Θέατρο Νέου Κόσμου την άνοιξη του 2017 .

Ανεξάρτητα συμμετέχει:

Στο θεατρικό αναλόγιο του θεάτρου Τέχνης Κ.Κουν βασισμένο στο έργο "Σκηνές" του Ε. Φιλίππου σε σκηνοθεσία Μ. Λαμπράκη/ Ζ. Χατζηαντωνιου

Στη παιδική παράσταση "η Κυοκο στο κέντρο της Γης" με την καλλιτεχνική ομάδα Τρελλή Ροδιά .

Συνεργάζεται με την ομάδα Θεάτρου "Δον Κιχώτες"όπου τη περίοδο 2017-2018 παρουσιάζει στο Θέατρο Σταθμός το "Παραμύθι χωρίς όνομα"της Πηνελόπης Δέλτα σε σκηνοθεσία Χ.Χριστόπουλου.
Στο κιν/φο έχει συμμετοχή στις ταινίες:
"Ωραίες πεταλούδες" μικρού μήκους σκηνοθεσία Ε. Δεμεστιχα 2017/υποψήφια στο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας .
"Cosmic Candy" μεγάλου μήκους σκηνοθεσία Ρ. Δραγασακη 2016.
"Νοτιάς" μεγάλου μήκους σκηνοθεσία Τ. Μπουλμετης 2015.
"Γκρίζα διαδρομή" μικρού μήκους σκηνοθεσία Α. Παπαδημητρίου 2012 .
Παίζει επίσης στο διαφημιστικό σποτ ΟΠΑΠ Euro 2016 .
Παράλληλα παρακολουθεί σεμινάρια της Α. Παπαθεμελη με θεματική διαφορετικούς τρόπους αφήγησης.
Και της Ε. Σκοτη στο επι Κολωνω με θέμα το γυναικείο στοιχείο μέσα απο το έργο "The stronger" του A.Strindberg.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)