Το δικαίωμα σε μια
ζωή αξιοπρέπειας, σεβασμού, φροντίδας...
και αγάπης, είναι ένα δικαίωμα ζωής που
όλοι το δικαιούμαστε. Πόσο μάλιστα τα παιδιά, που δυστυχώς γίνονται θύματα των
«πρέπει και θέλω, απαιτώ και δικαιούμαι» των μεγάλων και «ισχυρών».
Το παιδί μιλά,
φωνάζει, ζητά:
«Θέλω να μεγαλώνω με
ασφάλεια, σε κατάλληλη κατοικία, με ρούχα και φαγητό, που θα μου επιτρέπουν να
αναπτυχθώ φυσιολογικά.
Θέλω να ζω σ’ ένα
οικογενειακό περιβάλλον με αγάπη, φροντίδα και διάλογο, χωρίς αδιαφορία, βία ή
κακομεταχείριση.
Θέλω να επικοινωνώ με
τους γονείς μου, γιατί αυτοί ζουν μακριά μου.
Πρέπει το κράτος να
αναλάβει την ευθύνη μου, γιατί οι γονείς μου δεν μπορούν να με φροντίζουν.
Μπορεί να μου βρει μια ανάδοχη οικογένεια ή θετή ή να φιλοξενηθώ σ’ ένα
κατάλληλο περιβάλλον που θα καλύψει τις ανάγκες μου;
Απαιτώ να έχω απ’
όλους τον σεβασμό της ταυτότητας, της προσωπικότητας, της αξιοπρέπειας και της
ιδιωτικής μου ζωής, χωρίς να γίνομαι θύμα διακρίσεων.
Απαιτώ να έχω δωρεάν
εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί να με αντιμετωπίζουν με σεβασμό, κατανόηση,
αγάπη και διάλογο.
Θέλω να έχω την
κατάλληλη φροντίδα της σωματικής και ψυχικής μου υγείας.
Δικαιούμαι να
ενημερώνομαι για όλα τα θέματα που με αφορούν, να μπορώ να εκφράζομαι ελεύθερα
και να επικοινωνώ δημόσια.
Θα ήθελα να μπορώ να
μιλώ τη μητρική μου γλώσσα και να ακολουθώ τις πολιτισμικές παραδόσεις του
τόπου μου(προέρχομαι από ξένη χώρα ή είμαι κάποια μειονότητα).
Απαιτώ να προστατεύομαι
από την παραμέληση, το ξύλο, τη λεκτική και σωματική βία, την κακοποίηση και
την κάθε μορφής εκμετάλλευση.
Πρέπει να μου
παρέχεται κατάλληλη βοήθεια και κάθε μορφής υποστήριξη, όταν τα δικαιώματά μου
παραβιάζονται.
Πρέπει να με
αντιμετωπίζουν με ανθρωπισμό και ειδική φροντίδα, σύμφωνα με τις ανάγκες της
ηλικίας μου, από την αστυνομία και την ποινική δικαιοσύνη».
Κι εμείς οι
μεγάλοι-ισχυροί αδιαφορούμε, κοιτάμε την «πάρτη» μας, γιατί έτσι μας συμφέρει,
γιατί έτσι μας μάθανε κι έτσι μας θέλουν να κάνουμε.
Τα «θέλω», τα
«πρέπει», τα «απαιτώ», τα «θα ήθελα» και τα «μπορεί» τους, πρέπει, απαιτώ, θέλω
και θα ήθελα να μπορούν να γίνουν αποδεκτά, σεβαστά και κυρίως αυτονόητα σε
όλους μας.
Τους το οφείλουμε!!!
Καλλιόπη
Γραμμένου
Δημοσιογράφος-
Συγγραφέας
Παιδαγωγός-
Εμψυχώτρια
