Ένας ευχάριστος «κύριος», ο Κωνσταντίνος…
ήρθε στην
αυλή μας αυτές τις βροχερές ημέρες του Νοέμβρη να μιλήσουμε για όλα εκείνα που
λατρεύει πάνω στη δουλειά του, αλλά και για εκείνα που έχει φυλαγμένα στην ψυχή
του, από αναμνήσεις και εικόνες του χθες…
Ποια
γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Κρουασάν
πατημένο στην τοστιέρα.
Ο
«θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν; Ανάλογα την
περίσταση.
Τι
ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική; Η
έννοια του παιχνιδιού και η φύση αυτής της δουλειάς.
Τι
σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση; Το
κοινό όραμα που είχαμε με τα παιδιά της ομάδας Δον Κιχώτες.
Τι
πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση; Να
αφήνει ανοιχτό χώρο για να σκεφτεί το κοινό, να φανταστεί, να ονειροπολήσει.
Πως
φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Με
δυσκολίες όπως σε κάθε άλλη δουλειά.
Η
τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα; Ανάλογα
τι άνθρωπος είναι ο ηθοποιός.
Την
Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε; Με μια ταινία που θα έχουν
σκηνοθετήσει οι αδελφοί Κοέν.
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας έχει περιορίσει τις εξόδους του στο
θέατρο; Δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο ή σε τι τάξη μεγέθους παρατηρείται
αυτό.
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής,
ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί; Τον
Οιδίποδα Τύραννο, για όλες τις συγκρούσεις που παρουσιάζονται μέσα στο δράμα.
Ποιος
είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας; Αγαπώ πολύ τον
Τσέχοφ.
Ποιο
ρόλο θα θέλατε να παίξετε ή ποιο ρόλο έχετε παίξει και σας είχε «κερδίσει»; Κάποιον
από τους τρελούς του Σαίξπηρ.
Ποιο
είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Συνήθως
έχω ένα δέσιμο με t-shirt.
Ποια
είναι η αγαπημένης σας ατάκα; Peace
Love Unity.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία; Σήμερα είναι το «Όλα είναι
δρόμος», του Παντελή Βούλγαρη.
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Ότι
την καλύτερη συμβουλή μπορεί να του τη δώσει ο εαυτός του, αρκεί να κάτσει να
τον ακούσει.
Γεννήθηκε στην Καλλιθέα Αττικής…
Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Αγ. Βαρβάρας «Ιάκωβος
Καμπανέλλης»
Παρακολουθεί τακτικά μαθήματα χορού, τραγουδιού ενώ έχει
παρακολουθήσει σεμινάρια με τους : Παρθενόπη Μπουζούρη (2012), Ομάδα X- Act
(2013) , Στεφανία Γουλιώτη (2013- 2017), Θωμάς Μοσχόπουλος (2014-2015), Σοφία
Πάσχου (2016).
Ως ηθοποιός έχει εργαστεί στο θέατρο: «Πρωτομάστορα έργα» (Θέατρο
Αλκμήνη| 2013- 2014 | Σκην. Ι. Μπάστας), «Ταρτούφος» (Θέατρο του Νέου Κόσμου
|2014 - 2015 | Σκην. Κ. Μάρκελλος ), «Το Γαϊτανάκι των Σκιών» (Θέατρο
Λιθογραφείο – Πάτρα | 2015 – 2016 | Σκην. Γ. Μπεκιάρης), «Τα όνειρα του
Αινστάιν» (2016-2017 | θέατρο του Νέου Κόσμου | Σκην. Ελένη Βλάχου).
Είναι ιδρυτικός μέλος της Ομάδας Θεάτρου Δον Κιχώτες, με την οποία
συμμετέχει σταθερά σε παραστάσεις, παρουσιάσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα
που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά.
Παράλληλα έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις χορού, performances,
θεατρικά αναλόγια.
Μαζί με την Ελένη Βλάχου έχουν γράψει το παραμύθι «Φαρφανέλα», το
οποίο έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Αυτήν την περίοδο τον συναντάμε στις παραστάσεις «Ακόμη πιο
βρώμικα παραμύθια», θέατρο 104, Σκην. Θ. Γρίβα και «Παραμύθι χωρίς όνομα»,
θέατρο Σταθμός, Σκην. Χ. Χριστόπουλος.
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
