Πολυγραφότατος ο Γιώργος Τζιτζικάκης και γνώστης της πραγματικότητας,
έχει...
το χάρισμα να κερδίζει τον αναγνώστη με τον τρόπο γραφής του, αλλά και να
εμπιστεύεται την κρίση του, κάτι που το δηλώνει σε κάθε του κουβέντα: «Δεν υφίσταται καλύτερη διαφήμιση από εκείνη
που γίνεται από το στόμα του ενός αναγνώστη στον άλλον όταν έχει διαβάσει ένα
καλό βιβλίο».
Το «Ένα δράμι
δύναμης», έρχεται να ταράξει τα νερά του «καλόβολου» μυθιστορήματος, μιας και η
πλοκή μα και οι ήρωές του έχουν τέτοια δυναμική που δύσκολα σου επιτρέπουν ν’
αφαιρεθείς και να χαθείς σε «ροζ» σκηνικά… Ποιο ήταν το ερέθισμά σας, για να
γράψετε αυτό το βιβλίο;
Οι σκοτεινές εποχές που διανύουμε. Ξεκίνησα να μελετώ τις υπόγειες
λειτουργίες της νύχτας, κυρίως επειδή συναντούσα σε υψηλόβαθμες θέσεις και σε
πρόσωπα της μέρας, άτομα που ήταν βουτηγμένα μέσα στην παρανομία αλλά και στους
κύκλους της νύχτας· δεν είναι άλλωστε μυστικό, όλοι υποψιαζόμαστε πως κάτι
ύποπτο συμβαίνει στη χώρα μας σχετικά με την εμπορία ανθρώπων, το εμπόριο όπλων
και τα ναρκωτικά. Ψάχνοντας τα στοιχεία, διαπίστωσα πως ένα τεράστιο οικονομικό
αλισβερίσι βασίζεται εξ' ολοκλήρου στην υπόγεια δοσοληψία που ζει και βασιλεύει
στην Ελλάδα, σχετικά με το trafficking. Μιλάμε για
σύγχρονη δουλεία, για εμπόριο οργάνων, για σεξουαλική εκμετάλλευση και πολλά
ακόμη. H χώρα μας αποτελεί εδώ και χρόνια έναν
τόπο προορισμού και διέλευσης των θυμάτων αυτών. Μαρτυρία τη μαρτυρία, όσο
άκουγα τις ιστορίες που κουβαλάνε όλες αυτές οι ψυχές που κρύβονται στις σκιές
της ζωής, τόσο θαύμαζα τη δύναμή τους Παιδιά που αρπάχτηκαν και κατέληξαν
σκλάβοι, ψυχές που όσες επέζησαν ποτέ δεν έμαθαν την πραγματική τους ταυτότητα,
γυναίκες που ξέχασαν τη ζωή τους και άφησαν τη χώρα τους ελπίζοντας πως θα
αποκτήσουν μια καλύτερη ζωή αλλού. Μόλις το 1-2 % καταφέρνουν να ξεφύγουν από
αυτή την κατάσταση· μακάρι να καταφέρουμε με ένα βιβλίο να δείξουμε περισσότερο
το μέγεθος του προβλήματος, να αλλάξουμε λίγο τον κόσμο προς το καλύτερο και να
σώσουμε μερικές ζωές.
Σας ήταν
εύκολο να μεταφέρετε στο χαρτί το «προφίλ» του κάθε ήρωά σας ή ήταν φυσική ροή
της γραφής σας, λειτουργώντας ως απλός παρατηρητής και όχι ως συγγραφέας;
Η συγγραφή είναι μια συνεχόμενη διαδικασία μάθησης και
εμπλουτισμού των γνώσεων του δημιουργού, αυτό θα το γνωρίζετε κι εσείς που
επίσης γράφετε, οπότε δεν υφίσταται απλή παρατήρηση στη συγγραφή ενός βιβλίου,
δεν είναι μια συνταγή μαγειρικής που ξέρεις τα συστατικά και μαθαίνεις απλά να
την εκτελείς βάζοντας λίγο μεράκι. Σχετικά με τους ήρωες, όταν αυτοί είναι
υπαρκτά πρόσωπα, είναι κάπως δυσκολότερη η δουλειά καθώς οφείλεις να σκάψεις
πίσω από όσα απλώς σου λένε. Να βρεις εκείνο το μονοπάτι που θα οδηγήσει στην
εξομολόγησή τους και να τους νιώσεις τόσο κοντά, αλλά κυρίως να σε νιώσουν
εκείνοι, ώστε να καταφέρνεις να συμπληρώνεις τα μισόλογά τους. Στο «Ένα δράμι
δύναμης» για πολλούς λόγους, έπρεπε να είμαι περισσότερο προσεκτικός, καθώς
όλες αυτές οι διαλυμένες ψυχές, ζουν σε καθεστώς τρόμου ολόκληρη τη ζωή τους·
αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως πρέπει κάποιος να δείξει ιδιαίτερη ευαισθησία, να
κάνει πολλές συζητήσεις σε πολλά επίπεδα και να περάσει αρκετός χρόνος ώσπου τα
θύματα νιώσουν ότι μπορούν να τον εμπιστευτούν και εντέλει να μιλήσουν.
Σε αυτό το βιβλίο, δεν υπάρχουν πισωγυρίσματα,
λέξεις που χαϊδεύουν τα αφτιά, ούτε παθητικοί ρόλοι. Το μόνο που υπάρχει, είναι
ο γήινος έντονος ρυθμός της ζωής… Πιστεύετε πως ο αναγνώστης το έχει ανάγκη
αυτό;
Ο αναγνώστης είναι πάντα σοφότερος από τον συγγραφέα! Δεν έχει
ανάγκη ένα βιβλίο που θα του δείξει τον δρόμο, τον γνωρίζει τον δρόμο, απλά
θέλει εφόδια για να απολαύσει τη διαδρομή μέσα από μια μυθιστορία. Προσωπικά
πιστεύω πως κάθε βιβλίο αποτελεί μια ζωντανή ιστορία που ο συγγραφέας προσφέρει
το πενήντα τοις εκατό γράφοντάς τη, ενώ το υπόλοιπο πενήντα τοις εκατό βάζει ο
αναγνώστης με τη φαντασία, την εικονοκλασία, την διανομή της δράσης, την έκταση
των συναισθημάτων και την ψυχική του αποτύπωση διαβάζοντάς το και βιώνοντάς το.
Νομίζω πως στις δύσκολες οικονομικά εποχές που ζούμε, ο αναγνώστης έχει γίνει
πιο επιλεκτικός στα βιβλία του· αν λοιπόν ο συγγραφέας του δώσει κάτι γρήγορο,
κάτι που δε θα σέβεται τον αναγνώστη, τότε υπάρχει σοβαρή περίπτωση και ο
αναγνώστης να τον τιμωρήσει με την απάρνησή του στο μέλλον. Στη δική μου
περίπτωση, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, για την αλήθεια δηλαδή που κουβαλάνε το
"Ένα δράμι δύναμης" και "Τ' αηδονιού το δάκρυ", οι
αναγνώστες τα έχουν αγαπήσει και τα στηρίζουν.
Θέλει «Ένα δράμι δύναμης» η κάθε
προσπάθεια, η κάθε κίνηση, η κάθε απόπειρα. Εσείς, γράφοντας αυτό το βιβλίο, τι
αισθανθήκατε να σας ωθεί σ’ αυτό;
Χρειάζεται συνεχόμενος αγώνας, τόσο για τις πράξεις όσο και για τις
σκέψεις μας, για τα συναισθήματά μας, για τις καταστάσεις που βιώνουμε όλοι μας
τα χρόνια αυτά. Ανήκω και εγώ στο μεγάλο κομμάτι των ανέργων αυτής της χώρας,
και έχω ζήσει με την αγωνία της επόμενης μέρας από παιδί. Ξεκινώντας να γράφω
βιβλία, βρήκα μέσα στις γραμμές τους, την ελπίδα μου και τη δύναμη να σηκωθώ
από το κρεβάτι μου κάθε πρωί που όλα φάνταζαν βουνό. Αποτυπώνοντας τον σκοτεινό
κόσμο της εμπορίας ανθρώπων μέσα από το «Ένα δράμι δύναμης», κατάφερα να αναγνωρίσω πως τα βάσανά μου
είναι βάσανα που έχουν όλοι οι άνθρωποι του κόσμου και πως χειρότερες δυστυχίες
ταλανίζουν την κοινωνία μας. Πιστέψτε με σε αυτό που θα σας πως: Εκείνες τις
φορές που έχεις πέσει χαμηλά, υπάρχει πάντα κι άλλο βάθος κι ας μην το νιώθεις,
πάντα υπάρχει περίπτωση να πέσεις ακόμη βαθύτερα. Θα πρέπει λοιπόν όλοι μας να
είμαστε ευγνώμονες που ζούμε, ελεύθεροι και υγιείς, και με αυτά τα τόσο απλά μα
σημαντικότατα εφόδια, να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες, να κοιτάζουμε το Φως και
να έχουμε αγάπη μέσα μας, τόσο για τους γύρω μας όσο και για τον εαυτό μας.
Το «Ένα δράμι
δύναμης», έχει ένα ξεχωριστό εξώφυλλο, που δεν σ’ αφήνει αδιάφορο. Θέλετε λίγο
να μας μιλήσετε για τη «φιλοσοφία» του;
Μερικοί αναγνώστες βλέποντας το εξώφυλλο, χαρακτήρισαν την
τρισδιάστατη κίνηση του χεριού που ακουμπά μια παγωμένη επιφάνεια, ως σημάδι
αναζήτησης ενός αγγίγματος, μια κραυγή για βοήθεια μέσα σε μια παγωμένη
κατάσταση που αναζητά λίγη ζεστασιά. Έχουν δίκιο, έτσι ακριβώς είναι! Δίχως καν
να έχουν διαβάσει το βιβλίο πέτυχαν διάνα, και χάρηκα πάρα πολύ που με ένα
εξώφυλλο το πετύχαμε αυτό. Το προτεταμένο χέρι λοιπόν σε πρώτο φόντο, και η
σκοτεινή φιγούρα του κατόχου του σε δεύτερο, είναι εκείνο που αποζητούσαμε ως
εικόνα για να αποτυπώσει μια ισχυρή λέξη που πάντοτε οφείλει να ξεστομίζεται
ηχηρή: "Αρκετά!". Πολλοί από τους ήρωες του μυθιστορήματος, έχουν
φτάσει στα όριά τους, σε σύνορα σωματικού και ψυχικού πόνου, δίχως ελπίδα,
γεμάτοι φόβο και δίχως άλλα αποθέματα αντοχών. Κάποτε φτάνεις σε ένα σημείο που
σηκώνεις ακριβώς έτσι το χέρι σου και με κάθε τίμημα, βάζεις φρένο στους
δυνάστες τους, σε όσους σε εκμεταλλεύονται ή σε κακοποιούν, βγαίνεις στην
αντεπίθεση και διεκδικείς κομμάτι από την αξιοπρέπειά σου. Αυτός είναι ο σκοπός
του εξωφύλλου μας, να αφυπνίσει όποιον περάσει από δίπλα του και να το
κοιτάξει, να διαβάσει την ιστορία αυτών των ψυχών, να πάρει δύναμη ο ίδιος και
να θελήσει να δράσει.
Τι θα λέγατε
σ’ έναν αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να αγοράσει και να διαβάσει το βιβλίο
αυτό;
Δεν θα πω κάτι για να "προτρέψω" τον αναγνώστη. Θα
προτιμήσω να αφήσω το βιβλίο να μιλήσει από μόνο του, καθώς πιστεύω στην αξία
των πραγμάτων και στη θέση, πως αν όντως ένα βιβλίο αξίζει τότε θα βρει τους
ανάλογους αναγνώστες. Το υποστηρίζω χρόνια άλλωστε: Δεν υφίσταται καλύτερη
διαφήμιση από εκείνη που γίνεται από το στόμα του ενός αναγνώστη στον άλλον
όταν έχει διαβάσει ένα καλό βιβλίο.
(Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyros news)
