Ένας γραφιάς που αντιστέκεται στις «σειρήνες»
του εντυπωσιασμού...
και της υπερβολής, ένας άνθρωπος που παίξει πρέφα και ζει τη
ζωή, μας έκανε την τιμή και ήρθε στην αυλή μας, για να μας πει πολλά…
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Το
πήγαιν’-έλα Πειραιάς-Κέρκυρα. Από τα πέντε μου χρόνια μέχρι τα δεκαεπτά δεν
έλειψα κανένα καλοκαίρι για δυο μήνες.
Ο αγαπημένος
ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Ο
Παπουτσωμένος Γάτος.
Ο κάθε ήρωας
των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Κάποιοι
ναι. Σε άλλους θα θελα να μοιάσω.
Ποιο θεωρείτε
ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Συνήθως,
κιβωτιοποιώ (νεολογισμός;) κακίες.
Ποιο είναι το
βασικό σας ελάττωμα;
Η
αφέλεια.
Την μοίρα, την
θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Σε
πολύ μεγάλο βαθμό.
Πως εκδηλώνετε
την αγάπη σας;
Παντοιοτρόπως
και κυρίως με εξωστρέφεια.
Η αισιοδοξία,
υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Ναι,
αλλά βαίνει μειουμένη.
Με τι ασχολείστε
αυτό τον καιρό;
Τραγουδώ
(Χορωδία San Giacomo),παίζω πρέφα και γράφω.
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή
σας;
Η
Κάλπικη Λίρα.
Ποιο είναι το
αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Μια
καλημέρα που θ’ ακούσω από καρδιάς.
Ποια είναι η
αγαπημένης σας ατάκα;
Χέσε
μας με τα βρακιά δεμένα.
Πως φαντάζεστε το
μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Θλιβερό. Ευτυχώς δεν ολοκλήρωσαν την ‘’δικτατορία’’ για την οποία
αμείβονται, κάποιες φωνές και γραφίδες αντιστέκονται.
Η εξουσία
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Προφανώς
από φόβο. Κατά κανόνα η εξουσία δεν έχει παιδεία.
Ποιος πιστεύετε
ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Μοιρολατρία. Ίδιον της φυλής άμα τε και οξύμωρον, γιατί αυτός ο λαός
μέχρι και το τέλος του Εμφυλίου, δεν ‘’κρύφτηκε’’ από καμιά πολεμική σύρραξη ή
κοινωνική σύγκρουση.
Αν σας όριζαν
για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Αμείλικτη
δίωξη της φοροκλοπής.
Αν μια κακιά
μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Σκαντζόχοιρος.
Πιστεύετε στα
όνειρα;
Σαν βασική λειτουργία, ναι. Σαν μεταφυσικά μηνύματα, όχι.
Αν σας ζητούσε
ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Παίξε,
διάβασε, μάθε μουσική. Όλα σε μια φράση.
Και
κάπου εδώ, να σας ρωτήσω και μερικά πράγματα για το βιβλίο σας. Πως προήλθε
αυτό το συγγραφικό σας εγχείρημα;
Προσπάθησα να
σταματήσω τον χρόνο που κινείται εναντίον μου και δεν μ’ αρέσει καθόλου.
Δώστε μας το στίγμα και ένα
μικρό δείγμα περίληψης, για τον αναγνώστη.
Στην εισαγωγή, που
συνήθως δεν διαβάζεται, υπάρχει μια ειλικρινής εξομολόγηση που συνοψίζεται στο:
‘’να μάθουν οι νέοι άνθρωποι πώς μιλούσαν οι παλιοί μας’’ μέσα από πιπεράτους
‘’μύθους’’ και οι παλιοί να ταξιδέψουν.
Η γλώσσα που χρησιμοποιείτε
και φαίνετε ότι την σέβεστε, είναι πλούσια. Αλήθεια πόσο σας βοηθάει αυτό στο
συγγραφικό σας ταξίδι;
Την μιλούσα, αν και
δεν είναι πλήρης γιατί την πρόλαβα στα ξεκέντια της (προς το τέλος της). Μάλλον
εύκολο ήταν για μένα, εκτός από τις έννοιες των ντόπιων λέξεων ή εκφράσεων και
η μεταφορά τους στην καθομιλουμένη, κυρίως των εκφράσεων.
Τι θα λέγατε σ’ έναν
αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να αγοράσει και να διαβάσει αυτό το βιβλίο;
Απαντώ χωρίς φόβο
και πάθος. Θα γελάσει!!!
Ο
Αντώνης Π. Παγκράτης, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1952 και μεγάλωσε στον Πειραιά.
Τέλειωσε την “Γαλλική” Πειραιά (‘Ecole Saint Paul) και το Φαρμακευτικό Τμήμα
της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ασχολείται
για πάνω από τριάντα πέντε χρόνια με τα πολιτιστικά θέματα του τόπου, ιδρυτικό
μέλος της Δημοτικής Χορωδίας “SAN GIACOMO”.
Συνταξιούχος
πλέον, ζει στην Κέρκυρα.
Στα γράμματα
εμφανίζεται δημοσίως για πρώτη φορά.
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
