Μια
φορά ένας φιλάργυρος έκανε όλη την περιουσία του λεπτά...
και τα λεπτά ένα
στρογγυλό κομμάτι χρυσάφι και το παράχωσε κάπου. Εκεί μέσα όμως έθαψε και την
ψυχή του και το μυαλό του γιατί κάθε τόσο πήγαινε και έβλεπε και χαίρονταν το
θησαυρό του. Κάποιος όμως τον παρακολούθησε, είδε τι έκανε και αφού άνοιξε τον
λάκκο, πήρε τον θησαυρό. Την άλλη μέρα σαν πήγε ο φιλάργυρος και είδε τον θησαυρό
να λείπει, έκλαιγε και μαλλιοτραβιόταν. Ένας που τον είδε να θρηνεί έτσι και
σαν έμαθε την αιτία, του είπε : «Μην πικραίνεσαι φίλε μου, γιατί είχες και δεν
είχες το χρυσάφι, στην θέση του θησαυρού σου τοποθέτησε μια πέτρα και πίστευε
πως είναι το χρυσάφι σου για σένα το ίδιο θα κάνει. Και τούτο γιατί και όταν
είχες το χρυσάφι δεν το χρησιμοποιούσες σε τίποτα».
Ο μύθος μας λέει πως δεν
αξίζει τίποτα όσο χρυσάφι και αν έχουμε, αφού δεν το μεταχειριζόμαστε σε
ωφέλιμα και αγαθά έργα.
