Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Η Βασιλική Τσάτσου απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!


Είναι σημαντικό ν’ ακούς από έναν νέο άνθρωπο και...
πολύ περισσότερο από έναν νέο δημιουργό πως… «Οι άνθρωποι έχουμε απίστευτες δυνατότητες για να χαράξουμε τη ζωή μας και μπορούμε με τις επιλογές, τις αποφάσεις μας να καθορίσουμε το παρόν και το μέλλον μας». Μεγάλη κουβέντα, μα και οι άλλες που ακολούθησαν κατά την επίσκεψη της Βασιλικής στην αυλή μας.

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Μου έχει λείψει η ανεμελιά και η ξενοιασιά αυτής της ηλικίας, τότε που σκεφτόμασταν μόνο το παιχνίδι και είχαμε συγκεντρώσεις στις αλάνες με μεγάλες παρέες με σκοπό να οργανώσουμε κάποιο ομαδικό παιχνίδι. Μου έχουν λείψει τα πρόσωπα που υπήρχαν εκείνη την εποχή, ορισμένα από τα οποία δεν υπάρχουν πλέον.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Ο αγαπημένος ήρωας ήταν ο Ρομπέν των δασών, που πρόσφερε πάντα με τον τρόπο του βοήθεια στους φτωχούς, αλλά και ο Τζιμ Άνταμς (ή Δημήτρης Αδαμόπουλος ή Μικρός Σερίφης ή μικρός Αρχηγός), ο οποίος μέσα από περιπέτειες, κωμικές αλλά κι επικίνδυνες καταστάσεις, επιτύγχανε πάντα τον στόχο του.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μυστικά του εαυτού σας;
Ναι η ηρωίδα στο «Δυο φιλιά για μια Ελένη» αποτυπώνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εαυτού μου, ειδικά στην παιδική ηλικία που αναφέρομαι σε διάφορες καταστάσεις. Εκεί, λοιπόν αντικατοπτρίζονται πολλά συναισθήματα του δικού μου ψυχισμού εκείνης της εποχής. Υπάρχουν επίσης κι άλλα βιώματά μου που έχω εντάξει στην ιστορία του έργου ως βιώματα της ηρωίδας.

Ποιο θεωρείται ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Κατά την άποψή μου πιστεύω ότι είναι Θείο δώρο να νιώθεις αγάπη και καλοσύνη για όλον τον κόσμο, να θες το καλό του διπλανού σου, του γείτονά σου, του συγγενή σου, ακόμα κι αν εσύ δεν βρίσκεσαι καλύτερα από κείνους. Χαίρομαι όταν ακούω ευχάριστα πράγματα και επιτυχίες στους άλλους και νομίζω ότι η χαμογελαστή διάθεση είναι ένα ακόμα δώρο, που ο καλός Θεός φρόντισε να έχω.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Νομίζω ότι το  βασικό μου ελάττωμα είναι ότι πιστεύω στις καλές προθέσεις των ανθρώπων και πιστεύω ότι όλοι είναι καλοπροαίρετοι με αποτέλεσμα να παρασυρθώ σε κρίσεις και  αποφάσεις.

Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Η μοίρα κατά ένα μέρος καθορίζει τη ζωή όλων μας, αλλά επίσης πιστεύω ότι κι εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε τη ζωή μας και μπορούμε και πρέπει εμείς να γράφουμε τις σελίδες του δικού μας βιβλίου, του βιβλίου της ζωής. Οι άνθρωποι έχουμε απίστευτες δυνατότητες για να χαράξουμε τη ζωή μας και μπορούμε με τις επιλογές, τις αποφάσεις μας να καθορίσουμε το παρόν και το μέλλον μας.

Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Την αγάπη μου τη δείχνω με την ίδια μου τη συμπεριφορά. Όταν είμαι χαρούμενη και ευδιάθετη είναι απόδειξη ότι λαμβάνω αγάπη και τη δείχνω με την εκτίμηση μου προς τα άτομα που αγαπώ. Μπορώ να κάνω πολλά για να εκδηλώσω την αγάπη, όπως να αλλάξω και χώρα αν αυτό είναι για το καλό των αγαπημένων μου προσώπων. Είμαι εκδηλωτική και προσφέρω τον ίδιο μου τον εαυτό, ψυχή τε και σώματι.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Κυρίως η αισιοδοξία υπάρχει ως κύριος όρος στη ζωή μου. Δεν μπορώ να προχωρήσω χωρίς να νιώθω αισιόδοξη, γιατί η κακή διάθεση οφείλεται σε γεγονότα και καταστάσεις που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, ενώ το να είμαι αισιόδοξη είναι επιλογή μου και είναι καλό να είναι επιλογή όλων μας.

Με τι ασχολείστε αυτόν τον καιρό;
Αυτόν τον καιρό είμαι σε κατάσταση μεγάλης αλλαγής στην ζωή μου, αφού πρόκειται άμεσα να μετακομίσουμε στον Καναδά για να ζήσουμε εκεί, να δοκιμάσουμε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής για την οικογένειά. Είναι μια απόφαση ζωής στα πλαίσια της δικής μου επιθυμίας και του συζύγου μου να προσφέρουμε και να δημιουργήσουμε. Όνειρό μου είναι να μεταφέρω τα φώτα του ελληνικού πολιτισμού στους Έλληνες της διασποράς κι  ελπίζω να καταφέρω να το πραγματοποιήσω, ως πτυχιούχος Ιστορίας κι  Αρχαιολογίας.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
Από τον ελληνικό κινηματογράφο λατρεύω τις παλιές κλασικές κωμωδίες της δεκαετίας του ’60 και μου αρέσει πολύ ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Η ταινία «ο φίλος μου ο Λευτεράκης» έχει απίστευτες ατάκες, ενώ ο πρωταγωνιστής ενσαρκώνει τον άπιστο μεν, καλοκάγαθο δε σύζυγο, ο οποίος στο τέλος αντιλαμβάνεται πόσο αγαπάει τη γυναίκα του. Όλοι μπορεί να χάσουν το δρόμο τους στα πλαίσια του γάμου, το σημαντικό είναι να αντιλαμβάνονται τα πραγματικά τους συναισθήματα και να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις για τον εαυτό τους και για τους άλλους, γιατί ευτυχισμένοι άνθρωποι κάνουν κι άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους κι αυτό είναι το υπέρτατο αγαθό της ζωής μας.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Είναι το σταυρουδάκι μου που φοράω για να παίρνω κουράγιο και δύναμη, το χαμόγελο που μου δίνει αισιοδοξία και σίγουρα η οικογένειά μου.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
«Με ένα χαμόγελο» πάντα πρέπει να προχωράμε καθημερινά, γιατί μέρα χωρίς χαμόγελο είναι χαμένη μέρα!

Πώς φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Τα ΜΜΕ περνάνε κι αυτά μια κρίση και σίγουρα είναι διαφορετικές οι καταστάσεις απ’ ότι παλιότερα. Τώρα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες που μας δίνει το διαδίκτυο και δεν περιοριζόμαστε μόνο στα παλιά κανάλια της τηλεόρασης. Υπάρχουν επιλογές από κανάλια που τα βρίσκουμε στο ίντερνετ, υπάρχουν μπλογκς και διαδικτυακές εφημερίδες, όπου η πρόσβαση είναι ευκολότερη και οικονομική. Βέβαια, υπάρχει βομβαρδισμός πληροφοριών από παντού και χρειάζεται προσοχή. Πρέπει να φιλτράρουμε τις πληροφορίες για να γνωρίζουμε τι είναι αλήθεια και τι όχι. Ο ανταγωνισμός αυτός έχει και τη θετική και την αρνητική του πλευρά. Παρόλα αυτά, πάντα μέσα από μια κρίση αναδύεται το καινούριο και είμαι σίγουρη ότι μια νέα εποχή εμφανίζεται στο χώρο των ΜΜΕ.

Η εξουσία πιστεύετε φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η τέχνη έχει τον τρόπο της να επηρεάζει την κρίση των ανθρώπων και όσον αφορά την εξουσία το καταφέρνει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η σάτιρα μπορεί να θίξει πρόσωπα και καταστάσεις, να τσαλακώσει το προφίλ των πολιτικών και αρκετές φορές να τους ρίξει από το βάθρο. Γι’ αυτό η εξουσία από τη μεριά της είναι συνήθως συγκρατημένη και τόσο από φόβο όσο κι ανικανότητα δεν στηρίζει όπως θα έπρεπε την τέχνη, αφού την πολιτική την εκπροσωπούν άνθρωποι που δεν εκτιμούν ή ακόμα δεν γνωρίζουν την αξία της τέχνης, ώστε να την προστατέψουν και να την αναδείξουν.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Οι Έλληνες δεν έχουμε καταλάβει τη μεγάλη σημασία αυτής της χώρας για όλον τον κόσμο. Από την εποχή της ανεξαρτησίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπάρχει πάντα μια ή περισσότερες ξένες δυνάμεις που ορίζουν τις τύχες μας. Οι Έλληνες νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε υποδεέστερη θέση, ότι είμαστε μικρή χώρα, χωρίς μεγάλη δύναμη. Λόγω των συχνών πολέμων, θέλουμε σταθερότητα και ηρεμία και ζητάμε τη βοήθεια πιο «δυνατών» χωρών να μας προστατέψουν, εξασφαλίζοντας έτσι την εγγύηση μιας σταθερής πορείας. Αυτό  όμως μας καθιστά αδύναμους και δίνουμε το δικαίωμα και την ισχύ σε άλλους, που για το δικό τους συμφέρον, λειτουργούν καταστροφικά για τους Έλληνες, δυστυχώς.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Θα ήθελα πολλούς νόμους να αλλάξω για να βελτιωθεί η κατάσταση αυτού του πανέμορφου τόπου, αλλά αυτό που πρωτεύει είναι η σωστή διοικητική μεταρρύθμιση, ώστε ο κρατικός μηχανισμός να αρχίσει να λειτουργεί σωστά. Αυτό σημαίνει καλύτερη διοίκηση στην υγεία, στην παιδεία, στην εργασία. Πρέπει κάποιος να βάλει μια τάξη σε αυτό εδώ το κράτος για να αρχίσει να λειτουργεί σωστά. Γιατί ο Έλληνας του εξωτερικού διαπρέπει; Γιατί ακολουθεί τους κανόνες της χώρας που ζει και σε συνδυασμό με το δημιουργικό και δαιμόνιο πνεύμα του αναπτύσσει άριστες ικανότητες. Αυτά τα κίνητρα πρέπει να δοθούν και στο εσωτερικό, να διαπρέψει και στη χώρα του ο Έλληνας. Τότε θα δημιουργήσουμε τέρατα, όπως στην αρχαιότητα!

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Αφού θα ήταν κακιά μάγισσα, μάλλον δεν θα με μεταμόρφωνε σε ζώο της αρεσκείας μου. Παρόλα αυτά θα μου άρεσε πολύ να μεταμορφωνόμουν σε λευκό άλογο, που καλπάζει ελεύθερο. Είναι αρχοντικό ζώο το άλογο και αν είναι και λίγο άγριο, δύσκολα δαμάζεται.

Πιστεύετε στα όνειρα;
Πιστεύω ότι το μυαλό μας και το υποσυνείδητο μας παίζει παιχνίδια και μπορεί να μας καταπλήξουν μέσω των ονείρων. Εκεί μεταφερόμαστε στον δικό μας κόσμο, όπου είμαστε οι πρωταγωνιστές είτε τα ορίζουμε εμείς, είτε όχι, είτε είναι ευχάριστα, είτε άσχημα. Το γεγονός ότι ένα όνειρο μπορεί να μας επηρεάσει και να μας κάνει να νιώσουμε έντονες καταστάσεις, σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αγνοούμε αυτή την κατάσταση του εαυτού μας. Πάντως, δε νομίζω ότι η ερμηνεία των ονείρων ανταποκρίνεται όπως τη συναντάμε στους ονειροκρίτες. Είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας μας.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να προσπαθήσει να ανοίξει τους ορίζοντές του, να  μάθει όσα πιο πολλά μπορεί για τον κόσμο, να ζήσει, να μάθει γλώσσες και πολιτισμούς, γιατί αυτό μας κάνει καλύτερους και να προσπαθήσει να βρει τον άνθρωπο που νιώθει όμορφα να ζει  μαζί του γιατί αυτό θα τον κάνει πιο ευτυχισμένο.



Γεννήθηκα στο Μόναχο της Γερμανίας το Σεπτέμβρη του 1974 και μεγάλωσα στο Γριζάνο Τρικάλων. Φοίτησα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και εργάστηκα σε φροντιστήριο βοηθώντας μαθητές όλων των τάξεων.
Είμαι παντρεμένη, με τον Βασίλη Θεοχαρούλα κι έχω δύο παιδιά, τον Αριστοτέλη και τη Δέσποινα.
Έχω εργαστεί σε διάφορες δουλειές, ως πωλήτρια και γραμματειακή υποστήριξη, αλλά για πολλά χρόνια βοηθούσα τους φοιτητές του Ανοιχτού Πανεπιστημίου στις ενότητες των μαθημάτων τους.
Υπήρξα και ραδιοφωνική παραγωγός σε ραδιόφωνο διαδικτυακού τύπου, το Radioterranova. Το έργο “Δυο Φιλιά για μια Ελένη” είναι η πρώτη μου συγγραφική δουλειά.


(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)