Από κοριτσάκι θυμάμαι που λέγαμε φτιάχνω γλυκά για να μυρίσει το
σπίτι…
Πάντα μου άρεσε αυτό γιατί έτσι νοιώθαμε ότι φθάνουν τα Χριστούγεννα
και αρχίζουν οι σχολικές διακοπές και βέβαια η αναμονή για τον Άγιο Βασίλη
«Μύρισαν Χριστούγεννα…», έλεγε η μαμά μου μετά τα πρώτα ταψιά
μελομακάρονα, μιας και στο σπίτι μας δεν έφθανε ποτέ ένα ταψί… ενώ τούς
κουραμπιέδες δεν τούς πολυσυμπαθούσαμε και τούς είχαμε για τούς ξένους.
Έτσι φέτος είπα και εγώ να κάνω το σπίτι να μυρίσει, για να φθάσουν
οι μυρωδιές ως τον ουρανό και να πεί η μαμά και ό μπαμπάς μου…
«Μμμμμ καλούς τούς έκανες κοριτσάκι μου…»
«Ευχαριστώ μαμά, ευχαριστώ μπαμπά…»
Μύρισε λοιπόν το σπίτι μου και ενώ σκέφτομαι να δώσω λίγα και σε
φίλους μου, χτυπάει το κουδούνι!
«Ποιός άραγε;» αναρωτιέμαι και κοιτάω απ το ματάκι
«Ώπα τί κουκλί είναι αυτό?»
Ευτυχώς και εγώ μια χαρά είμαι, γιατί ετοιμάζομαι να βγω.
Ανοίγω και ρωτάω με ένα γλυκό και λίγο ναζιάρικο χαμόγελο, ομολογώ
«Ορίστε?»
«Είμαι αυτός πού μετράει για την ΔΕΗ, αλλά με τρέλανε η μυρωδιά και
βρήκα το θάρρος να χτυπήσω....» λέει με χαμηλωμένο βλέμμα
«Μάλιστα και πού ξέρω πώς δεν είστε κάποιος επικίνδυνος?» ρωτάω
«Α, όχι….» μου λέει αμέσως και απαντάει
«Δίκιο έχετε, δεν το σκέφτηκα. Απλώς οι μυρωδιές με πήγαν πίσω στο
χωριό της γιαγιάς μου, πού έφτιαχνε γλυκά κάθε λογιών χριστουγεννιάτικα και
ζύμωνε και χριστόψωμο και όλο το σπίτι ήταν... Χριστούγεννα... Με συγχωρείτε!!!»
«Δεν πειράζει, ελάτε να φτιάξω καφέ να ζεσταθούμε ή σοκολάτα αν
θέλετε και να μου πείτε αν τα πέτυχα…»
«Κακάο? Κάνει και κρύο...»
«Περάστε… Αλήθεια, από ποιό
χωριό είστε?» τον ρώτησα
«Έξω από τα Τρίκαλα…»
Τελικά ενθουσιάστηκε με τα γλυκά μου ο Κίμωνας, έτσι τον λένε και
είπαμε να ξανάρθει να τα δοκιμάσουμε και με κόκκινο κρασάκι….
Ε... Χριστούγεννα έρχονται, να μην πιούμε και ένα ποτηράκι με τον
Αη Βασίλη... μαζί? Ευτυχισμένα, μυρωδάτα, υγιή, χαρούμενα και ερωτικά Χριστούγεννα!
