Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Η Βούλα Παπατσιφλικιώτη απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!


«Πιστεύω ότι στις μέρες μας όλοι έχουμε ανάγκη μια καλή νεράιδα!»…
είπε κάποια στιγμή η Βούλα και ίσως τελικά έχει δίκιο. Άλλωστε, με το λόγο της και τον τρόπο σκέψης της, σε προκαλεί να συμπορευτείς μαζί της…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Το παιχνίδι στους δρόμους και τις πλατείες! Η αθωότητα, η φαντασία και εφευρετικότητα, που έκρυβαν αυτά τα παιχνίδια.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Η καλή νεράιδα, μπορούσε μια απλή κίνηση να διορθώσει τις αδικίες, να βοηθήσει και να χαρίσει την ευτυχία σε όσους το είχαν ανάγκη. Πιστεύω ότι στις μέρες μας όλοι έχουμε ανάγκη μια καλή νεράιδα!

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Ανάλογα την πράξη που έκανε και με πίκρανε. Πάντως σε γενικές γραμμές δεν κρατάω κακία, αλλά απομακρύνω τους ανθρώπους, που δεν με σέβονται, από την ζωή μου!

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Η δοτικότητα, να προσφέρω σε όσους μπορώ και να βοηθάω παλιούς και νέους φίλους!

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Η ρομαντική πλευρά του χαρακτήρα μου, στις μέρες μας έχει γίνει ένα βασικό ελάττωμα.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Θα της δείξω μέσα από τις πράξεις μου ότι αξίζω μια ευκαιρία ακόμα!

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Μέσα από πράξεις και όχι λόγια. Τα λόγια τα παίρνει ο άνεμος ενώ τα αποτελέσματα των πράξεων μένουν.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Δεν υπάρχει μόνο, αλλά προσπαθώ να την μεταδίδω και στους γύρω μου!

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Πέρα από την συγγραφή του δεύτερου, παιδικού μου βιβλίου και των άλλων βιβλίων μου, πραγματοποιώ συνεντεύξεις για ‘τοβιβλίο.net’ και αρθρογραφώ στην μεγαλύτερη εφημερίδα του Ελληνισμού της Αυστραλίας ‘Νέος Κόσμος’.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Το φως, που φέγγει τα μονοπάτια της ζωής μου και ζεσταίνει τους ανθρώπους της ζωής μου!

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
“Υπάρχει και Φιλότιμο”, αρκετά επίκαιρη και γεμάτη πολλά μηνύματα.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Μια κουκλίτσα που την έχω πολλά χρόνια και μόνο που την βλέπω, στο δωμάτιό μου, με γεμίζει με ηρεμία και δύναμη!

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
“Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα…” Ν.Καζαντζάκης

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Δυστυχώς οι φωνές μειώνονται, λόγω της κρίσης και πολλές απόψεις ίσως να μην τις ακούσουμε ποτέ.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Κατά την άποψή μου η τέχνη, με οποιαδήποτε μορφή και αν εκφράζεται, είναι ο φάρος του κόσμου και όσο σκοτάδι και να υπάρχει πάντα θα μας δείχνει τον δρόμο, για ένα καλύτερο αύριο!

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Δεν πιστεύει στις δυνάμεις του, είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Ένα νόμο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Δυστυχώς δεν σεβόμαστε την ζωή κάποιου και την επιθυμία του να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;
Τον φθόνο, που στοιχειώνει την καρδιά τους και θολώνει το μυαλό τους.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Χελιδόνι, για να μπορώ να ταξιδεύω συνέχεια και να ζω μόνο τις αγαπημένες μου εποχές, την Άνοιξη και το Καλοκαίρι.

Πιστεύετε στα όνειρα;
Πιστεύω στα όνειρα και προσπαθώ να τα κάνω πραγματικότητα!

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μην πάψει ποτέ να ονειρεύεται και να παλεύει για τα όνειρα και τα θέλω του!


Η Βούλα Παπατσιφλικιώτη γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου ζει και δραστηριοποιείτε μέχρι και σήμερα. Είναι βρεφονηπιοκόμος – θεραπεύτρια λόγου. Πραγματοποιεί συνεντεύξεις με συγγραφείς παιδικών βιβλίων για το “τοβιβλίο.net” και γράφει στην μεγαλύτερη εφημερίδα των Ελλήνων της Αυστραλίας “Νέος Κόσμος”, θέματα σχετικά με τα παιδιά.


(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)