Κάποτε κάποιος είχε δυο σκυλιά. Το ένα το γύμναζε στο κυνήγι και τ’ άλλο το είχε για να φυλάει το σπίτι του. Κι όταν πήγαινε κυνήγι κι έπιανε κάτι, ο αφέντης έριχνε κι ένα κομμάτι κρέας απ ‘ αυτό και στο άλλο σκυλί. Θύμωσε τότε το κυνηγάρικο σκυλί και έβριζε το άλλο: «Εγώ τρέχω και κουράζομαι κι εσύ τεμπέλικα τρως από τον κόπο μου;» και το άλλο σκυλί του απάντησε: «Μη με βρίζεις. Τα παράπονα σου πήγαινε να τα κάνεις στον αφέντη που δεν μου έμαθε να δουλεύω αλλά να τρώω από τους κόπους των άλλων».
Ο μύθος μας λέει πως δεν φταίνε τα τεμπέλικα παιδιά και δεν πρέπει να τα μαλώνουμε και να τα βρίζουμε γι’ αυτό. Φταίνε μονάχα οι γονείς που τ’ αναθρέφουν έτσι.
«Αισώπου Μύθοι»
