Μια φορά έγινε βασιλιάς ένα λιοντάρι που δεν ήταν ούτε τεμπέλικο ούτε σκληρό ούτε άγριο. Ήταν μαλακό, αγαθό και δίκιο σαν άνθρωπος. Τον καιρό που βασίλευε έγινε συγκέντρωση όλων των ζώων, για να ικανοποιήσει το ένα το άλλο. Δηλαδή ο λύκος στο πρόβατο, η λεοπάρδαλη στο αγριόγιδο, η τίγρη στο ελάφι και ο σκύλος στο λαγό. Κι είπε ο φοβητσιάρης λαγός: «Ευχήθηκα πολύ για τούτη τη μέρα, για να φανούν τα ταπεινά φοβερά στα άγρια».
Ο μύθος θέλει να μας διδάξει πως όταν σε μια χώρα βασιλεύει η δικαιοσύνη κι όλοι κρίνουν δίκαια, εκεί κι οι μικροί άνθρωποι ζουν ήσυχοι και γαλήνιοι.
«Αισώπου Μύθοι»
