Κόκκινα μαλλιά και
καταπράσινα μάτια αυτή ήταν...
η Μάρσι Μακλάρσον που μεγάλωνε σε ένα απομακρυσμένο
ψαροχώρι της Σκωτίας περιτριγυρισμένο από βράχους και πύργους. Κάθε πρωί από
μικρό κορίτσι την έβλεπαν να τρέχει να προαπαντήσει τον πατέρα της που έβγαινε
από το βραδινό πυροφάνι με την βάρκα γεμάτη ψάρια που αργότερα θα τα πουλούσε
στην κεντρική αγορά του μόλου.
Τροφαντή, κάλυπτε το
σώμα της με πολύχρωμα φορέματα που έφτιαχνε η ίδια μαζί με την χρυσοχέρα μητέρα
της. Ο μεγάλος της αδερφός σαν τελείωσε το σχολείο, ακολούθησε τον πατέρα με
την βάρκα του. Ήθελε να συνεχίσει το σχολείο αλλά ένα πρόβλημα υγείας που είχε
– αρκετά σοβαρό – δεν τον άφηνε να φύγει για σπουδές στο Εδιμβούργο παρά μόνο
για τις εξετάσεις του μια φορά τον χρόνο.
Σε αντίθεση με την
Μάρσι που τελείωσε το σχολείο με τον καλύτερο βαθμό που θα μπορούσε να πάρει
μαθητής, που ενώ τα μέσα που παρείχε το σχολείο που φοιτούσε δεν ήταν τα
κατάλληλα εκείνη, τα κατάφερε μια χαρά. Έτσι μετακόμισε στο Εδιμβούργο και
άρχισε αν φυτά στην ιατρική σχολή πριν ακόμα το καταλάβει και η ίδια καλά
καλά…
Ο Έρικ, ο αδερφός της
συνέχισε να έρχεται για τον ετήσιο έλεγχο για το πρόβλημα που είχε εκ γενετής
με την όραση του μα τώρα ένιωθε μεγαλύτερη ασφάλεια γιατί δίπλα στον
οφθαλμίατρο του ήταν η αδερφή του. Μπορεί να ήταν φοιτήτρια αλλά ήταν πιστή και
προσεκτική σε αυτό που έκανε και τους έκανε υπερήφανους αλλά ταυτόχρονα ένιωθαν
πως είχαν τον δικό τους άνθρωπο σε αυτό το αφιλόξενο μέρος που για χρόνια του
έλεγαν ότι λίγο λίγο έχανε την όραση του…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Της
συγγραφέως Κατερίνας Κονίτσα Σωπύλη
