Στους πολέμους του 1912-13 κουραμπιέδες ονομάστηκαν οι στρατιώτες που, φροντίζοντας να ασφαλίζονται στα μετόπισθεν, δεν έπαιρναν μέρος στη μάχη. Εξ αυτού, με την πάροδο του χρόνου, κουραμπιέδες χαρακτηρίστηκε ειρωνικά ο άκαπνος, ο άπειρος αλλά και δειλός, ο φοβητσιάρης.
Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σοκολατένιοι στρατιώτες (από την ομώνυμη όπερα) χαρακτηρίστηκαν τα βουτυρόπαιδα, που θεωρούσαν τις στρατιωτικές υποχρεώσεις πολύ βαριές για τις δυνατότητές τους.
Στον αντίποδα των δυο παραπάνω κατηγοριών βρίσκονταν οι λεγόμενοι βαφτιστικοί που ήταν αληθινοί μαχητές, γενναίοι, λεβέντες. Ονομάστηκαν έτσι, επειδή δικαιολογούσαν τα γράμματα και τα δέματα που έπαιρναν κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως δώρα των νονών τους, στην πραγματικότητα όμως αποστολέας ήταν η κοπέλα με την οποία διατηρούσαν σχέση.
Η μουσίτσα
