ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΝΑΣ ΓΑΙΔΑΡΟΣ και
μια μούλα πήγαιναν μαζί φορτωμένοι ίσα φορτώματα. Σαν το είδε αυτό ο γάιδαρος,
άρχισε να γκρινιάζει γιατί το μουλάρι να μη σηκώνει περισσότερο βάρος, τη
στιγμή που τρώει περισσότερο. Σαν βάδισαν κάμποσο, ο άνθρωπος είδε πως...
Κι όταν προχώρησαν ακόμα
περισσότερο δρόμο και τον έβλεπε πιο κουρασμένο, έβαλε και άλλο βάρος από το
βάρος του στην μούλα, ώσπου τέλος σιγά – σιγά
φόρτωσε όλο το φόρτωμα του γάιδαρου στην μούλα.
Τότε η μούλα κοίταξε το
γάιδαρο και του είπε: «Φίλε πως σου φαίνεται; Δεν αξίζω διπλό φαγητό;»
Ο μύθος μας λέει πως οφείλουμε να κρίνουμε την θέση του
καθενός όχι από την αρχή αλλά από το τέλος