Με το καλημέρα
προσπάθησε να παρουσιάσει τον εαυτό της ως θύμα των γεγονότων και των
καταστάσεων, καθώς αυτό την εξυπηρετούσε στην αποποίηση των ευθυνών της.
Μέσα από μια
δακρύβρεχτη ομολογία- απολογία θυμάμαι, κατόρθωσε να χρίσει όλους τους άντρες
της ζωής της εκμεταλλευτές, φυσικά εκτός από μένα, και δολοφόνους των
αισθημάτων της...
Ξεκίνησε με το Μιχάλη
που την αποπλάνησε και με απειλές την έριξε στο κρεβάτι του όσο εγώ ήμουν
φαντάρος, για να ολοκληρώσει το στόρι αυτής της σχέσης ,με ένα καλοστημένο
παραμύθι του τύπου, ότι από την πρώτη στιγμή τη θεωρούσε πουτάνα στην ψυχή και
το σώμα, η κλασική ατάκα των σεξουαλικά στερημένων ατόμων, και γι’ αυτό τη
χτυπούσε και την ταπείνωνε σε γνωστούς και φίλους.
Μου αποκάλυψε ότι ήμουν
ο μεγάλος έρωτας της που δυστυχώς οι καταστάσεις δεν μας επέτρεψαν να κάνουμε
πράξη τα όνειρά μας, για να ακολουθήσει ένα σύντομο ερωτικό βιογραφικό
σημείωμα, ικανό να γίνει τηλεοπτικό σίριαλ.
Και μετά το απολογητικό
σκέλος, ήρθε το κομμάτι του συμβουλευτικού χαρακτήρα από τη μεριά μου, που είχε
σαν αποτέλεσμα την ενεργοποίηση της σχέσης μας, εκ νέου.
Εκ των υστέρων κατάλαβα
πόσο μαλάκας πιάστηκα, αλλά τότε που τα υγρά είχαν ανέβει στον εγκέφαλο, έπεσα
θύμα και υπηρέτης των θέλω της.
Η κυρία μια χαρά τον
έπαιζε το ρόλο της και όσο εγώ της έδινα άφθονη ελευθερία κινήσεων, τόσο αυτή
έπαιρνε το ρόλο της στα σοβαρά και μου έσκαβε για μια ακόμα φορά το λάκκο μου.
Η τύπισσα την είχε δει
πριγκίπισσα και ως εκ τούτου, όλα τα ήθελε στο πιάτο στην ώρα τους, με γερές
δόσεις ρομαντισμού και ιπποτισμού.
Πρώτη στις εξόδους,
πρώτη στη φιγούρα, πρώτη στις δήθεν σοβαρές συζητήσεις, πρώτη στα σαλιαρίσματα
και πρώτη στο κρεβάτι.
Βέβαια όσο εγώ ο αφελής
της έδειχνα εμπιστοσύνη, τόσο αυτή έκανε τη ζωή της, ρίχνοντας μου έντεχνα
στάχτη στα μάτια, αραδιάζοντας του κόσμου τις δικαιολογίες.
Και όταν κάποια στιγμή
της ζήτησα το λόγο, τα άκουσα για τα καλά, καθώς με θεωρούσε ένα παπατζή και
εκμεταλλευτή του ανθρώπινου πόνου.
Για άλλη μια φορά είχα
πέσει θύμα του ενθουσιασμού μου, για μια ακόμη φορά είχα αθετήσει ένα βασικό
κανόνα της ζωής μου περί έρωτα και αγάπης, όπως και για μια ακόμα φορά είχα
έρθει αντίθετος με όσα έλεγα σε άλλους που είχαν τα ίδια συμπτώματα με μένα και
το ίδιο μοτίβο δράσης.
Ήταν η τελευταία φορά
στη ζωή μου που έδωσα το δικαίωμα σε κάποιον να εξουσιάσει τη ζωή μου μέσα από
ένα κρεβάτι ηδονής.
Ευτυχώς που ο ύπνος
ήταν ελαφρύς και δεν στάθηκε η αιτία να χάσω όσα απόλαυσα μετά το τέλος εκείνου
του παραμυθιού παρωδία, μέχρι σήμερα».
(απόσπασμα από το βιβλίο «ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΠΙΣΤΙΑΣ» του Παύλου
Ανδριά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
ΙΑΜΒΟΣ, Χ. Τρικούπη 31, τηλ. 210-3300443)
