Ε, ναι!
Το παραδέχτηκε. Είχε
φτάσει στο απροχώρητο με το να τον κυνηγάει συνεχώς από πίσω. Του είχε γίνει
σκιά του. Η Λίνα ερωτευμένη με Αλέξανδρο εδώ και δύο χρόνια. Εκείνος όμως είχε
άλλη άποψη για αυτή την σχέση και αποφάσισε να την διακόψει δίχως λόγο ,
τουλάχιστον για την ίδια.
Ύστερα από αυτή την
εξέλιξη η Λίνα έπαθε ένα είδος στέρησης δίχως τον Αλέξανδρο έγινε η σκιά του,
τον ενοχλούσε στα τηλέφωνα μέχρι που στο τέλος εκείνος, άλλαξε νούμερο
τηλεφώνου.
Η Λίνα πάγωσε σαν
κατάλαβε ότι δεν ήθελε καμιά σχέση μαζί της και η ζωή της έμεινε στάσιμη στην
στιγμή που της είπε ότι θέλουν να χωρίσουν.
Έκλαψε, κλείστηκε στο σπίτι της δίχως να έχει επαφή με κανέναν. Έφαγε
μέχρι σκασμού από την κατάθλιψη και η μόνη εικόνα που είχε στο μυαλό της ήταν
εκείνη των ματιών του.
Έπειτα από ένα μήνα
και αφού είχε αλλάξει εντελώς η Λίνα, σηκώθηκε και άνοιξε
την κουρτίνα του σαλονιού της. Το σπίτι γεμάτο από γράμματα, γράμματα που
έγραψε για εκείνον. Γράμματα γεμάτα πόνο και απόγνωση, και όσο η πραγματικότητα
του ότι εκείνος δεν θα τα έβλεπε ποτέ την άγγιζε όλο και περισσότερο τόσο
εκείνη συνέχιζε να γράφει τον πόνο της στο χαρτί.
Εκείνο όμως το πρωί
όλα άλλαξαν η ζωή την κοίταξε, την άγγιξε στο πηγούνι και σήκωσε το κεφάλι της
ψηλά ώστε να την προσέξει. Τι και αν έχασε μια αγάπη; Μια άλλη θα ερχόταν
σύντομα…
Η ζωή της είχε
σημασία. Έσκυψε και πήρα τα διάσπαρτα γράμματα. Τα κοίταξε έτσι τσαλακωμένα από
τα δάκρυα όπως ήταν και απλά τα ακούμπησε σε ένα ράφι ψηλά στην ντουλάπα της. Η
ζωή της ξεκινούσε ξανά και δεν υπήρχε χώρος για ηττοπάθειες και πισωγυρίσματα.
Της συγγραφέως Κατερίνας Κονίτσα Σωπύλη
