Μια φευγαλέα ματιά στο αγγελικό της
πρόσωπο...
καθόρισε το μέλλον του. Κάπου την είχε ξαναδεί.
Ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα συνοδευόμενο
από ένα πολλά υποσχόμενο ταπεινό συγγνώμη καθόρισε την πορεία της. Κάπου τον
είχε ξαναδεί.
Έρχονταν στον ύπνο του νεράιδα και
μέρευε τα σκοτάδια της ψυχής του.
Αναριγούσε το κορμί στο άβατο της
μοναξιάς της απαντώντας σε μια καρδιά που φλέγονταν.
Μοιραία πορεύτηκαν μαζί για λίγες
μέρες. Να καταλαγιάσει η κάψα της σάρκας. Να μείνει το απόσταγμα της Αγάπης. Ν’
αφήσει το στίγμα της στο Χρόνο.
Έφυγε μακριά της να γλιτώσει απ’ τον
επικείμενο πόνο.
Δεν άντεξε… ανέβηκε στο πρώτο τρένο.
Έτρεξε μακριά του γιατί διαισθανόταν
την απώλεια.
Δεν άντεξε… πήρε τον αντίθετο συρμό.
Αγάπα με τώρα που μπορείς, της είχε
πει…
Αγάπα με για όσο μπορείς, του είχε
πει…
Τα σώματα απ’ τη σύγκρουση
απανθρακώθηκαν τελείως…
Με την
υπογραφή του συγγραφέα Ιωάννη Κασσή
