Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Μελίτα


Με λένε Μελίτα, του είπε εκείνο το βράδυ...
Εκείνος της χαμογέλασε. Κάθισαν δίπλα δίπλα στο μπαρ και μοιραστήκαν τις εμπειρίες τους. Όλα εκείνα που τους είχαν οδηγήσει εκείνη την φεγγαρόφωτη βραδιά στο μπαρ Οναρ στην Καλλιθέα.
Η Μελίτα τριάντα χρονών, ανύπαντρη και κολλημένη σε μια εποχή αλλοτινή. Στα μακριά μαλλιά, στα μεγάλα γυαλιά και στις φαρδιές μακριές φούστες . Ο Αποστόλης αντίθετα ήθελε να εξελιχθεί στην ζωή του. Από την εποχή της φοίτησης του στο πανεπιστήμιο που τα πόδια του βάραιναν οι Martins με το σίδερο και τα στενά παντελόνια και τα μακριά μαλλιά , είχε μετατραπεί σε έναν τέλειο γιάπη.
Αταίριαστοι όπως ήταν τους έκανε χάζι όλο το μαγαζί. Όλο συζητούσαν για την περίεργη κοπέλα και κάθε τόσο το βλέμμα τους έπεφτε επάνω στα μακριά μαλλιά της Μελίταν που έφταναν λίγο επάνω από τα γόνατα. Θαρρείς και είχε ξεπηδήσει από την δεκαετία του 70. Το ζευγάρι που μέχρι λίγα λεπτά ήταν άγνωστοι ήπιαν το ποτό τους και ζήτησαν άλλο ένα. Η Μελίτα σηκώθηκε από το μπαρ και προσκάλεσε τον καλοντυμένο νεαρό να καθίσουν σε ένα καναπέ που διέθετε το μαγαζί και που ήταν κάπως απομονωμένος. Ο Αποστόλης βλέποντας την κοπέλα και το πόσο ευδιάθετη αλλά και άνετη ήταν σκέφτηκα το πόσο όμορφα ήταν να βρεθεί μέσα σε άλλα ρούχα και όχι αυτά που τον εμπόδιζαν. Η Μελίτα το είχε καταλάβει και προσπαθούσε να τον κάνει να νιώσει όσο το δυνατόν πιο άνετα.
Εκείνος, κατάλαβε. Χαμογελούσε συνέχεια με τις αναφορές για το παρελθόν της Μελίτας. Άξαφνα σήκωσε το χέρι του και χάιδεψε τα μακριά της μαλλιά.
-Είσαι όμορφη Μελίτα, και παρά το γεγονός ότι δεν θες να αφήσει την φοιτήτρια να φύγει μακριά από εσένα, είσαι το γοητευτική και πολύ ενδιαφέρουσα.
-Το παρελθόν Αποστόλη φίλε μου, είναι το μονοπάτι για το παρόν. Αν αφαιρέσεις ένα κομμάτι του έστω για αλλαγή, έστω για εξέλιξη όπως εσύ το λες, σίγουρα η συστοιχία θα καταστραφεί και η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ ίδια…

Χαμογέλασαν, ήπιαν στην υγεία τους δηλώνοντας με τις πράξεις και τα βλέμματα του πως ότι έκαναν και ήταν στο παρελθόν ήταν το μονοπάτι προς την γνωριμία τους.

                                           Της συγγραφέως Κατερίνας Κονίτσα Σωπύλη