Διαβάζοντας αυτό το
βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη...
και προσπερνώντας τίτλους και θεματολογία, το
πρώτο πράγμα που συναντάς είναι ένας χείμαρρος συναισθημάτων που σε συνοδεύουν
καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης.
Ένα βιβλίο με
έντονους προβληματισμούς, με καλή πλοκή και προσγειωμένη δράση που δεν σε
«ξελογιάζει», έρχεται να σου μιλήσει για ένα δύσκολο θέμα, αυτό της παρένθετης
μητρότητας.
Θέμα με πολλές
παγίδες, που αν δεν έχεις ολοκληρωμένη εικόνα του «αντικειμένου», εύκολα κάνεις
το λάθος, ένα λάθος που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου καταστρέψει, το κομμάτι
της μυθοπλασίας του έργου…
Είναι εμφανές ότι ο
συγγραφέας σε πολλά σημεία του βιβλίου ακροβατεί ανάμεσα στο κύριο θέμα και την
πλοκή, ευτυχώς με επιτυχία, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως
προς την εξέλιξη της ιστορίας, κάνοντας χρήση ενός «τεχνάσματος», αυτό των
δαχτυλιδιών.
Έτσι ο συγγραφέας,
προσφέροντας απλόχερα μέσα από τη γραφή του, τρυφερότητα, ελπίδα και αγάπη,
κερδίζει τον αναγνώστη και τον φέρνει αντιμέτωπο με αλήθειες ζωής!
«Το τελευταίο
δαχτυλίδι», αναζητά τον επόμενο αναγνώστη του…
Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος-
Συγγραφέας
