Η Θεώνη Μπριλή, απαντά στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

«Θυμάμαι πως έφτιαχνα άπειρα γλυκά με λάσπη και τα στόλιζα με πέταλα από ότι λουλούδι έβρισκα…» μας είπε καθώς καθήσαμε να πιούμε τον καφέ μας, εντυπωσιασμένη από τα λουλούδια της αυλής μας και τα κύματα νοσταλγίας που την πλημμύρισαν…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Η ανεμελιά που χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία, το ατελείωτο παιχνίδι, τα απροσποίητα χαμόγελα, ο αυθορμητισμός, η ξεγνοιασιά και το χώμα που γινόταν δεύτερο δέρμα μας. Θυμάμαι πως έφτιαχνα άπειρα γλυκά με λάσπη και τα στόλιζα με πέταλα από ότι λουλούδι έβρισκα.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Τηλεοπτική ηρωίδα η Κάντι και στα παιδικά παραμύθια η Σταχτοπούτα. Αν με ρωτήσετε σήμερα θα σας απαντήσω ο μικρός Πρίγκιπας, είναι ένα εμπνευσμένο έργο για όλες τις ηλικίες που μαρτυρά την διαφορετική οπτική του κόσμου των παιδιών από εκείνη των μεγάλων.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Ναι, με την προϋπόθεση πως έχει μετανιώσει. Ωστόσο προσπαθώ να συγχωρώ ασχέτως μετάνοιας, το κάνω για εμένα, βοηθά να κλείνω κεφάλαια μέσα μου, να πάω παρακάτω.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Προσπαθώ να μην χάνω την ανθρωπιά μου, το θεωρώ το πιο σημαντικό στοιχείο στον χαρακτήρα κάθε ανθρώπου.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Ποιο να πρωτοδιαλέξω; Κατά καιρούς με επισκέπτονται διάφορα. Θα έλεγα πως είμαι ανυπόμονη, πολλές φορές το πείσμα μου σκάει γάιδαρο και εμένα την ίδια, με χαρακτηρίζει το άγχος ακόμα και έχοντας την γνώση πως στο τέλος όλα θα γίνουν, πάντα βρίσκεται μια λύση, ακόμα και αν δεν είναι η ιδανική. Βασανίζομαι για το σωστό και φρικάρω με την κατάφορη αδικία. Εγκλωβίζομαι στα πράγματα με τα οποία παθιάζομαι, θα έλεγα πως σταματά ο κόσμος γύρω μου να κινείται. Ίσως αρμόδιοι είναι οι άνθρωποι γύρω μου, εκείνοι που γίνονται κοινωνοί των δικών μου ελαττωμάτων.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Δεν συνηθίζω να καλοπιάνω, θεωρώ πως η μοίρα έχει μια κάποια ηλικία και πως τα καλοπιάσματα είναι χρήσιμα μόνο με τα παιδιά. Ακολουθώ τον δρόμο που μου ανοίγεται μπροστά μου, θα έλεγα πως την αποδέχομαι σε πρώτο επίπεδο και πως ξεκινώ από την νέα αφετηρία όσο και αν δυσκολεύομαι. Προσαρμογή στις συνθήκες το ορίζω, ώσπου να μου δοθεί η ευκαιρία να τις αλλάξω ή να κοιτάξω την μοίρα κατά πρόσωπο για να την ρωτήσω αν είναι σοβαρή!

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Με κάθε δυνατό τρόπο και με απόλυτη ελευθερία. Ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, μια ζεστή αγκαλιά, ένα τηλέφωνο. Δυο λέξεις ή ατελείωτους διαλόγους όταν υπάρχει ανάγκη. Προσπαθώ να είμαι εκεί όταν με χρειάζονται.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Υπάρχει και τρέχει μαραθώνιο παρέα με την απαισιοδοξία. Την ταΐζω κάθε μέρα αυτή την αισιοδοξία, την έχω ανάγκη στην ζωή μου. Υπάρχουν φορές που την ψάχνω, παίζουμε κρυφτό, κάποιες φορές δεν την βρίσκω μα μου την χαρίζουν αγαπημένα πρόσωπα.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Βρίσκομαι στην τελική φάση διορθώσεων του δεύτερου βιβλίου μου, παράλληλα μόλις πρόσφατα ολοκλήρωσα το κομμάτι που με αφορά σε ένα συλλογικό έργο. Πρόκειται για σύντομες αυτοτελείς ιστορίες που γράφω παρέα με τον Χρήστο Αναστασόπουλο, την Εύη Ρούτουλα και την Άνα Ζάχαρη,  ευελπιστούμε πως θα ολοκληρωθεί και θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2015. Δίχως άγχος στο πλάνο μου υπάρχει ο στόχος του να ολοκληρώσω ένα έργο που έχω ξεκινήσει από το περασμένο καλοκαίρι. Διαβάζω αρκετά, ασχολούμαι με την οικογένεια μου και τις καθημερινές υποχρεώσεις, απολαμβάνω όποιο λογοτεχνικό δρώμενο με ενδιαφέρει και προλαβαίνω να ανταποκριθώ.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;

Τα συναισθήματα. Δεν με πειράζει αν πάψω να καταλαβαίνω, αν ο νους μου χαθεί, όμως δεν θα ήθελα να απωλέσω την δυνατότητα του να νιώσω την χαρά και την λύπη, να γελάσω και να δακρύσω, να συγκινηθώ.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;

«Δεσποινίς Διευθυντής» με την Τζένη Καρέζη και τον Αλέκο Αλεξανδράκη,

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Δεν έχω τέτοιου είδους αντικείμενο.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

«Έλεος!»

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Ο ρόλος τους ξεπερνά την φαντασία του μέσου ανθρώπου. Δεν με αφορά το μέλλον των ΜΜΕ ως επιχειρήσεις, έχουν ξεχάσει στην πλειονότητα τους πως εξυπηρετούν το λειτούργημα της αντικειμενικής ενημέρωσης, της πληροφόρησης και όχι της επιτηδευμένης κατεύθυνσης της κοινής γνώμης.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Πιστεύω πως οι τέχνες είχαν, έχουν και θα έχουν το σθένος να μην φιμώνονται από κάθε μορφής εξουσία. Η πραγματική τέχνη ανθίζει ακόμα και κάτω από ακραίες συνθήκες εξουσίας. Δεν θυμάμαι ωστόσο πότε απόλαυσαν οι τέχνες την καθολική στήριξη της εξουσίας, ίσως γιατί είναι ελεύθερες και δεν τους αρέσουν τα δεσμά.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Μας χαρακτηρίζουν πολλά καλά και κακά πράγματα. Εκείνα που πρέπει να διορθώσουμε είναι ο ωχαδερφισμός, η κατσίκα του γείτονα, και αύριο μέρα είναι, το υπερεγώ μας, το γεγονός πως χρησιμοποιούμε την πολιτιστική μας κληρονομιά κατά το δοκούν, την τάση μας για αλληλοσπαραγμό. Προσωπικά δεν έχω αφήσει την τύχη μου σε κανενός τα χέρια, άσχετα που δεν την έχω στο τσεπάκι κάθε μέρα. Είμαστε οι επιλογές μας, ζούμε με τις συνέπειες αυτών.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και έναν ακόμα που να υπηρετεί την Παιδεία ολοκληρωτικά, τα γράμματα! Εκείνο επίσης που θα απαιτούσα ως νομοθέτης, είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, την έννοια της δημοκρατίας: το πολίτευμα εκείνο που πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Από την δημοκρατία περάσαμε στην ασυδοσία και δυστυχώς ξεμείναμε εκεί τόσο πολύ που ξεχάσαμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως απέναντί της.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Εκείνο που μεταμορφώνονται όταν ξυπνά το κτήνος μέσα τους.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Πεταλούδα! Σε ένα αιθέριο πέταγμα πόσα λουλούδια μυρίζει; Πόσα χρώματα ατενίζει; Τώρα ευελπιστώ πως αυτή η κακιά μάγισσα δεν θα είναι τόσο κακιά, ώστε να με κάνει πρώτα κάμπια… θα γευτώ το μεγαλείο της μεταμόρφωσης, παρόλα αυτά συλλογίζομαι πως ίσως δεν προλάβω, πολλοί οι κίνδυνοι έρποντας! Θέτω ως Plan B να γίνω άλογο! Άγριο, δυνατό, περήφανο, άψογα σμιλεμένο! Ρωμαλέο, ατίθασο και ελεύθερο να καλπάζω στην φύση!

Πιστεύετε στα όνειρα;

Αποκλειστικά σε εκείνα που κάνω με τα μάτια ανοιχτά. Γραπώνομαι από αυτά όταν γύρω μου όλα καταρρέουν. Κάνω μικρά και μεγάλα όνειρα, δεν κοστίζουν τίποτα! Βάζω στόχους προς αυτά που είναι εφικτά, μικρούς ρεαλιστικούς στόχους. Ξέρω πως κάποια θα μείνουν όνειρα, δεν με πτοεί αυτό το γεγονός, δεν ονειρεύομαι μέρα νύχτα. Ακόμα και εκείνα τα όνειρα όταν κοιμάσαι δεν σε επισκέπτονται καθημερινά.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Να μείνει για πάντα παιδί! Ο κόσμος των μεγάλων μπορεί να περιμένει!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Καβάσιλα του νομού Ηλείας, τον Ιούνιο του 1981. Από φοιτήτρια, ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. Σπούδασα Εμπορία και Διαφήμιση στο ΤΕΙ Αθηνών. Για αρκετά χρόνια εργάστηκα στον τομέα της Έρευνας Αγοράς, τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιήθηκα ως αυτοαπασχολούμενη στον τομέα του εμπορίου. Μοιράζομαι την απλή και σύνθετη καθημερινότητα με τον σύζυγο και την κόρη μου. Στον ελεύθερο μου χρόνο ασχολούμαι με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, την ανάγνωση και την συγγραφή βιβλίων.

Έργα που έχουν εκδοθεί:

Τι είναι έρωτας ζητάς να μάθεις – Δυάς εκδοτική – Δεκέμβριος 2014

 (Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)