Μες τη φρεσκάδα του πρωινού καθίσαμε με τη Δήμητρα να πούμε μια
κουβέντα, αλλά γι’ αλλού ξεκινήσαμε και αλλού τα λόγια της μας πήγαν. «…οι Έλληνες είμαστε λίγο πολύ εραστές της
τέχνης και ο καθένας με τον τρόπο του, μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά…» τόνισε
μεταξύ άλλων και πήγαμε παρακάτω…
Τι σας έχει λείψει από τα
παιδικά σας χρόνια;
Οι
ξένοιαστες μέρες του καλοκαιριού στο χωριό, εκεί όπου για τρεις μήνες
βρισκόμουν μακριά από την πόλη και κοντά στους παππούδες και στις γιαγιάδες
μου.
Ο αγαπημένος ήρωας των
παραμυθιών, ποιος ήταν;
Δεν
ξεχώρισα ποτέ κανέναν ήρωα, ίσως γιατί ήξερα ότι ήταν παραμύθια. Οι δικοί μου
ήρωες από παιδί μέχρι και σήμερα είναι οι γονείς μου!
Θα συγχωρούσατε κάποιον που
σας έχει πικράνει;
Το
έχω ήδη κάνει. Και το έκανα για έναν και μόνο λόγο. Θέλω να έχω τη συνείδησή
μου πάντα ήσυχη!
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο
στο χαρακτήρα σας;
Την
ανοχή μου. Όμως αλλοίμονο όμως, σε όποιον δοκιμάσει τα όριά της!
Ποιο είναι το βασικό σας
ελάττωμα;
Ο
εγωισμός μου! Είμαι τρομερά εγωίστρια και πολύ επίμονος άνθρωπος!
Αν η μοίρα σας γύριζε την
πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Δεν
ξέρω τι θα πει «καλοπιάνω». Αυτό που θα έκανα είναι αυτό που κάνω πάντα και με
τους ανθρώπους. Θα την κοίταζα κατάματα και θα απαιτούσα δικαιοσύνη.
Πως εκδηλώνεται την αγάπη
σας;
Με
πράξεις. Με τις λέξεις είμαι μάλλον καλύτερη όταν γράφω. Αγάπη για εμένα
σημαίνει η ευτυχία του άλλου και αυτή την ευτυχία προσπαθώ να κάνω πράξη για
τους δικούς μου ανθρώπους.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο
λεξικό της ζωής σας;
Είμαι
φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, κάτι που καμιά φορά εκνευρίζει τους γύρω μου, όμως
για εμένα όλα είναι εφικτά αν το θέλουμε!!!
Με τι ασχολείστε αυτό τον
καιρό;
Ετοιμάζω
δύο εκπλήξεις για τους αναγνώστες μου και γράφω άρθρα που έχουν κοινωνικό κι
ανθρώπινο χαρακτήρα για το διαδικτυακό περιοδικό «Ανθρώπων Έργα» και
ταξιδιωτικά άρθρα για την ηλεκτρονική εφημερίδα “Now24.gr”.
Τι δεν θα θέλατε να μη σας
κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Την
ανεξάντλητη αγάπη της οικογένειάς μου και τον μεγάλο έρωτα του συζύγου μου!
Είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός μου κι εγώ νιώθω μεγάλη ευλογία που τα ζω!
Ποια είναι η αγαπημένη σας
ελληνική ταινία;
«Ο
Φανούρης και το σόι του». Είμαι λάτρης του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας
αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Ο
μικρός ασημένιος αναπτήρας μου, δώρο του συζύγου από την αγαπημένη μου πόλη τα
Γιάννενα και τον κουβαλάω πάντα μαζί μου κι ένας μικρός σταυρός, δώρο της νονάς
μου που δεν τον βγάζω ποτέ από επάνω μου.
Ποια είναι η αγαπημένης σας
ατάκα;
«Όλα
διορθώνονται, αρκεί να το θέλω εγώ!»
Πως φαντάζεστε το μέλλον των
ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Κάπως
δυσοίωνο. Οι ευχάριστες πληροφορίες που προσφέρουν είναι ελάχιστες κι αυτό
κάνει τον κόσμο να αποφεύγει την ενημέρωση, δεδομένου των δυσκολιών που περνά.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη το ευχάριστο μέσα στις άσχημες μέρες που διανύει.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει
τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Και
ο φόβος και η ανικανότητα είναι ισχυρά όπλα εναντίον της τέχνης. Ας μην ξεχνάμε
ότι σε αυτή τη χώρα ο πολιτισμός έκανε την Ελλάδα να διαπρέψει πολλές φορές.
Είναι άδικο να καταπολεμάται, όταν οι Έλληνες είμαστε λίγο πολύ εραστές της
τέχνης και ο καθένας με τον τρόπο του, μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά…
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο
λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Την
θεωρώ πολύ άδικη αυτή την άποψη. Ίσως γιατί έχουμε ξεχάσει πως όταν κάποια
στιγμή η Ελλάδα μας έμεινε ακέφαλη, αναγεννήθηκε από τις στάχτες της και
προόδεψε σε πείσμα πολλών. Ο Έλληνας δεν έχει μάθει να τα παρατά και δεν
δέχεται εύκολα το χαλινάρι. Μπορεί να ανέχεται πολλά, όμως κάποια στιγμή κάνει
την επανάστασή του και διεκδικεί αυτά που του ανήκουν!
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά
της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Την
θανατική ποινή για τους παιδόφιλους και τους βιαστές ανηλίκων!
Τι φοβάστε περισσότερο, από
τους ανθρώπους;
Την
ασέβεια προς τον άνθρωπο!
Αν μια κακιά μάγισσα σαν
έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Δελφίνι.
Όσο αγαπώ την θάλασσα, άλλο τόσο την φοβάμαι, όμως λατρεύω την ελευθερία που
μου δίνει.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Τα
όνειρα της νύχτας τα φοβάμαι, γιατί υπήρξαν για μένα αγγελιοφόροι κακών
ειδήσεων κάποιες φορές. Τα όνειρα όμως της ψυχής τα λατρεύω, γιατί μου δίνουν
ζωή και πάντα έναν καλό λόγο να πάω παρακάτω σαν Δήμητρα.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια
συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να
κρατήσει όσο περισσότερο μπορεί την παιδική του αθωότητα και να πορεύεται με
αυτήν σε όλη του την ζωή. Να κάνει όνειρα και πάντα να παλεύει για να τα
πραγματοποιήσει με πίστη στον εαυτό του και στις δικές του δυνάμεις!!!
Η Τράκα Δήμητρα γεννήθηκε το 1980 στην Θεσσαλονίκη όπου κατοικεί
μέχρι και σήμερα με την οικογένειά της. Σπούδασε Τουριστικά και εξειδικεύτηκε
στους ναυτιλιακούς και αεροπορικούς ναύλους καθώς επίσης και ως Ειδικός
Τουριστικού Πρακτορείου.
Εργάστηκε στον χώρο του τουρισμού για αρκετό χρονικό διάστημα και
αργότερα ως υπάλληλος γραφείου αλλά και στον τομέα των δημοσίων σχέσεων σε
συνεργασία με κάποιες επιχειρήσεις. Τα βιβλία και τα ταξίδια είναι οι μεγάλες
της αγάπες. Ένα βιβλίο, ένα μολύβι και ένα χαρτί είναι τα απαραίτητα σύνεργα
της καθημερινότητάς της.
Στον ελεύθερό της χρόνο ταξιδεύει πάντα μαζί με τον σύζυγό της,
αφού πιστεύει ότι «κανένα ταξίδι δεν είναι πιο όμορφο από εκείνο που μπορείς να
το μοιραστείς με τον άνθρωπο που αγαπάς».
Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα διαδικτυακά περιοδικά «Ανθρώπων
έργα» και «Αναζητήσεις», στην ηλεκτρονική εφημερίδα Now24.gr, καθώς επίσης και
στο free press περιοδικό «ΖΩ στη Θεσσαλονίκη», με στήλες που φέρουν την
υπογραφή της και έχουν κοινωνικό, ταξιδιωτικό αλλά κυρίως ανθρώπινο χαρακτήρα.
Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Αλεξάνδρα» κυκλοφορεί από τον Μάιο
του 2012, ενώ το δεύτερο, με τίτλο «Ένα Σμαράγδι για Δύο», κυκλοφορεί από τον
Μάιο του 2013.
Στοιχεία επικοινωνίας για τους αναγνώστες της:
alexandradimitra@gmail.com
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
