Λησμόνα το χθες και ζήσε δίχως ενοχές το σήμερα και το
αύριο που ξημερώνει. Σβήσε από τη ζωή σου τα όσα σε ανάγκασαν να γυρίσεις πίσω,
τα όσα τόσα χρόνια σε κρατούσαν...
Μην καταδικάζεις το εαυτό σου για κάτι που πιθανόν να
μην έκανες, αλλά κάποιοι με την «πειθώ» τους σε έχρισαν ένοχο/η. Το να θέλεις
να λησμονήσεις κάτι που σου τρώει σα σαράκι την ψυχή, είναι ένας τρόπος
ελευθερίας. Είναι μια φυσιολογική αντίδραση του ατόμου που αρχίζει να
ερωτεύεται τη ζωή και να αγαπάει τον εαυτό του.
Πολλοί δεν θέλουν να έρθουν αντιμέτωποι μ’ αυτό το
γεγονός, γιατί δεν έχουν εκείνα τα ψυχικά αποθέματα για να σπάσουν τα δεσμά της
υποταγής και της εξάρτησης.
Άλλοι πάλι θέλουν, αλλά ο φόβος τους σπρώχνει προς τα
πίσω, εκεί που δεν υπάρχει χώρος δράσης, εκεί που η σκλαβιά είναι τρόπος ζωής.
Είναι καταδίκη.
Υπάρχουν όμως και νικητές. Αυτοί που γνωρίζουν τη
δύναμη της σκέψης και θέλουν πραγματικά να ξεχάσουν ό, τι τους σκοτώνει!
Αν και συ βρίσκεσαι αιχμάλωτος/η των ενοχών κα των
παγίδων τους χθές, μη διστάζεις. Η ζωή θέλει δράση. Πάρε το σφουγγάρι και σβήσε
το μαυροπίνακα των «σημειώσεων».
Το αύριο σε προσμένει στην επόμενη στροφή. Μην το
αφήνεις στην αναμονή. Συνάντησε το και μαζί του βάδισε προς την ελευθερία.
Παύλος
Ανδριάς
