Ο Γέροντας Παϊσιος μίλησε για την αξία του καθώς τη
σημασία του… σημασία έχει το κομποσχοίνι;
Το κομποσχοίνι είναι μια κληρονομιά, μια ευλογία,
που μας έχουν αφήσει οι Άγιοι Πατέρες μας. Και μόνο γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία.
Βλέπεις, σε κάποιον...
αφήνει ο παππούς του μια κληρονομιά ένα ασήμαντο πράγμα και
το έχει μετά σαν φυλαχτό, πόσο μάλλον το κομποσχοίνι που μας το άφησαν
κληρονομιά οι Άγιοι Πατέρες!
Παλιά, που δεν υπήρχαν ρολόγια, οι μοναχοί μετρούσαν
την ώρα της προσευχής με το κομποσχοίνι, αλλά οι κόμποι του κομποσχοινιού ήταν
απλοί.
Κάποτε ένας ασκητής έκανε πολύ αγώνα, πολλές
μετάνοιες κ.λπ., και ο διάβολος πήγαινε και έλυνε τους κόμπους του
κομποσχοινιού του. Έκανε – έκανε μετάνοιες ο καημένος και απέκαμε, γιατί δεν
μπορούσε να τις μετρά, αφού ο διάβολος του έλυνε συνέχεια τους κόμπους. Τότε
παρουσιάσθηκε Άγγελος Κυρίου και του δίδαξε πώς να πλέκη τους κόμπους, ώστε σε
κάθε κόμπο να σχηματίζονται εννέα σταυροί. Ο διάβολος μετά, ο οποίος
τρέμει τον σταυρό, δεν μπορούσε να τους λύση. Έτσι κάθε κόμπος του
κομποσχοινιού έχει εννέα σταυρούς, που συμβολίζουν τα εννέα τάγματα των
Αγγέλων.
Τι σημαίνουν οι τριάντα τρεις, οι πενήντα, οι εκατό και οι τριακόσιοι κόμποι που έχουν τα κομποσχοίνια
Μόνον ο αριθμός τριάντα τρία είναι συμβολικός συμβολίζει τα τριάντα τρία χρόνια που έζησε ο Χριστός επάνω στην γη. Οι άλλοι αριθμοί απλώς μας βοηθούν να μετράμε τις μετάνοιες που κάνουμε ή πόσες φορές θα πούμε την ευχή.
Μερικές μηχανές έχουν ένα σχοινί με μια χειρολαβή
στην άκρη και, όταν θέλεις να τις βάλεις μπρος, τραβάς μερικές φορές το σχοινί
με δύναμη, μέχρι να ξεπαγώσουν τα πνευματικά λάδια. Έτσι και το κομποσχοίνι
είναι το σχοινί το οποίο τραβάμε μία - δύο - πέντε - δέκα φορές και ξεπαγώνουν
τα πνευματικά λάδια και παίρνει μπρος η πνευματική μηχανή της αδιάλειπτου
προσευχής, οπότε δουλεύει μετά μόνη της η καρδιά στην ευχή. Αλλά, και όταν η
καρδιά πάρη μπρος στην ευχή, και πάλι δεν πρέπει να καταργήσουμε το
κομποσχοίνι, για να μην παρακινηθούν και άλλοι να το καταργήσουν, ενώ δεν πήρε
ακόμη μπρος η καρδιά τους στην ευχή.
Ερωτήσεις στο γέροντα…
- Όταν, Γέροντα, κρατώ το κομποσχοίνι μου και λέω
την ευχή μηχανικά, μήπως υπάρχει κίνδυνος ανθρωπαρέσκειας;
- Αν κάνης κομποσχοίνι εξωτερικά από ανθρωπαρέσκεια,
ακόμη και τα χέρια σου να ξεφλουδίσης, σε τίποτε δεν θα σε ωφελήση. Μόνον
κούραση θα σου φέρη και την ψευδαίσθηση ότι δήθεν ασχολείσαι με την νοερά
προσευχή.
- Γέροντα, εγώ δεν έχω συνηθίσει να κρατώ
κομποσχοίνι.
- Το κομποσχοίνι να το κρατάς, για να μην
ξεχνάς την ευχή, την οποία πρέπει να εργάζεσαι εσωτερικά, στην καρδιά. Όταν
μάλιστα βγαίνης από το κελλί σου, να θυμάσαι ότι ο εχθρός είναι έτοιμος για
επίθεση.
Γι’ αυτό, να μιμήσαι τον καλό στρατιώτη που βγαίνοντας
από το πολυβολείο έχει πάντοτε «ανά χείρας» το αυτόματο όπλο. Το
κομποσχοίνι έχει μεγάλη δύναμη είναι το όπλο του μοναχού και οι κόμποι είναι
σφαίρες, που θερίζουν τα ταγκαλάκια…
(Από το βιβλίο «Περί Προσευχής», Λόγοι ζ,
xristianos)
