Η Αργυρώ Μαργαρίτη, απαντά στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Από μικρή όπως μας είπε, ήταν ένα ευτυχισμένο παιδί και απ’ ότι φαίνεται, η ζωή το σεβάστηκε αυτό και την προίκισε με τα καλύτερα χαρίσματα: εξυπνάδα, πείσμα και ανθρωπιά…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Είχα μια υπέροχη παιδική ηλικία: αγαπημένες γιαγιάδες, μοναδικό παππού, παραμύθια, παιχνίδι στους δρόμους, εκδρομές, θάλασσα, πανέμορφες κούκλες, φίλους, ζαβολιές… Ένα ευτυχισμένο παιδί!

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Η Σταχτοπούτα! Το πιο μαγικό παραμύθι! Η νεράιδα που μεταμορφώνει την κολοκύθα σε άμαξα, τα καρύδια που τα σπάει και βρίσκει μέσα κοσμήματα και ρούχα! Δεν σας κρύβω πως πάντα ελπίζω κάτι να βρω όταν σπάω καρύδια ή φουντούκια αλλά…

Τι είναι για εσάς οι φίλοι;

Ευλογία.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Δεν συγχωρώ εύκολα. Έχω πολλά κουτάκια κλειστά με ετικέτες που αναγράφουν την ουλή που μου προκάλεσαν. Μπορεί να μην τα ανοίξω ποτέ… παραμένουν όμως στα ράφια τους…

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Ο Θεός μου έδωσε ένα καλάμι για να ρουφάω τη ζωή. Καλάμι, όχι καλαμάκι! Ακόμα και για μια σταγόνα.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Η απληστία και η… πολυλογία!

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Δεν καλοπιάνω κανέναν. Ή προσεύχομαι ή βρίζω.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Με κάθε είδους πληθωρικό τρόπο. Δώρα, καταπιεστική τρυφερότητα, υπερβολικό δόσιμο.

Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι;

Για πολλά. Είμαι παρορμητική, πώς να μην κάνω λάθη;

Τι είναι αυτό που σας δίνει ενέργεια;

Το καλάμι που προανέφερα. Αν κάτι στερέψει και δεν μπορώ να το γευτώ, καβαλώ το καλάμι μου αφήνοντας πίσω άδεια ποτήρια.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Σαφώς! Όπως και το αντίθετό της. Ο υπερβολικά αισιόδοξος δεν διαφέρει και πολύ από τον …χαζοχαρούμενο.

Τι συναίσθημα σας δημιουργεί η καθημερινότητα;

Όταν επαναλαμβάνεται, με κουράζει.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Με το Vinsanto μου, με το βιβλίο που γράφω εδώ και 15 χρόνια, με μαθήματα ραπτικής, με τα μαθήματα ιταλικών, με το μπριτζ, τη σχολή που παρακολουθώ μαθήματα επιμέλειας, με το λατρεμένο μωρό που ήρθε στη ζωή μου!

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;

Τις ουλές μου. Με κρατούν σε εγρήγορση.

Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;

Το Άρωμα» του Πάτρικ Ζίσκιντ. Και δεν θα άλλαζα ούτε μια λέξη! Αλλά και την «Πέτρινη Σχεδία» του Ζοζέ Σαραμάγκου. Μοναδικές εμπνεύσεις!

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Δεν έχω γούρια... (όμως… έχω φετιχ!)

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

“tonneaux vides”, που θα πει: «άδεια βαρέλια». Απίστευτη ατάκα! Κολλάει παντού!

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

«Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα»  ή «κάθε πέρσι και καλύτερα». Μια απ’ τα ίδια, δηλαδή, σε διαφορετικό περιτύλιγμα.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, γνώμονας είναι ο φόβος. Στα δήθεν δημοκρατικά, η δήθεν κουλτούρα. Η Εξουσία, εξ ορισμού, εξορύσσει την ΟΥΣΙΑ της Τέχνης.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Το λίπος. Υπάρχει μπόλικο απόθεμα μέχρι να γίνει στάχτη ο ελληνοπρεπής ωχαδερφισμός.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Την καρμανιόλα! Για τους προδότες της Χώρας μου…

Ποιόν από τους πολιτικούς μας, θα θέλατε να τον δείτε ως ήρωα σε καρτούν;

Δεν υπάρχει κανένα καρτούν που να αντιπαθώ, να αγανακτώ μαζί του  ή να αισθάνομαι αηδία όταν το βλέπω…

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Την αχαριστία των πολιτισμένων και τα ζωώδη ένστικτα των απολίτιστων.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Ουροβόρος όφις. Και δεν θα ήταν κακιά, χάρη θα μου έκανε.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Και σε αυτά που βλέπω όταν κοιμάμαι και σε εκείνα που φτιάχνω όταν μπορώ να ταξιδεύω.

Τι κάνετε πριν πέσετε το βράδυ για ύπνο;

Ετοιμάζω το δρόμο για τα όνειρα, βάζω  ζαχαρωμένα χαλικάκια για να προσελκύσω τα όμορφα.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Να απολαύσει την παιδικότητά του γιατί κρατάει πολύ λίγο.

Γεννήθηκα  στη Νέα Ιωνία. Μεγάλωσα σε μια προσφυγική γειτονιά, τότε που το παιχνίδι στους δρόμους ήταν τρόπος ζωής.

Σπούδασα Γαλλική και Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια προσπάθησα να αποκτήσω το πτυχίο της Αρχαιολογίας. Έκανα μεταπτυχιακό στη Σορβόννη, παρακολούθησα μαθήματα γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Besancon, Ιστορία της Τέχνης στο Γαλλικό Ινστιτούτο και συμμετείχα για δύο χρόνια στα διεθνή προγράμματα Lingua. Εργάστηκα ως εκπαιδευτικός στο Μενίδι (νυχτερινό και ημερήσιο), στο Πειραματικό Αναβρύτων και στο Κεστικείδιο στις Βρυξέλλες.

Βιβλία: «Το μυστικό του κόκκινου σπιτιού»,  Δέλτος,  "Λελού" Καστανιώτης, "Μαύρο κανταΐφι" Εμπειρία Εκδοτική, " Το Ανείπωτο Παραμύθι" IPad  σε Apple και Amazon, "Vinsanto, το κρασί της λάβας" Ψυχογιός. Έχω γράψει μικρά σίριαλ για την τηλεόραση, ντοκιμαντέρ, αρθρογραφούσα σε περιοδικά και πολλά άλλα. 

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)