Ήμουν δεν ήμουν δυο μήνες διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του Μega, όταν μου τηλεφώνησε ο «Σερ» για να μου μεταφέρει την
επιθυμία του (προέδρου τότε του
σταθμού) Κίτσου
Τεγόπουλου,
για μια προσφορά, την οποία επρόκειτο να δώσει...
Μιλήσαμε, όλα εντάξει, επρόκειτο για ένα λεξικό…
Δεν είναι αυτή η είδηση. Την επομένη μέρα,
προέκυψε η αληθινή είδηση.
Μου τηλεφωνεί ο Σεραφείμ και μου λέει «Ο πρόεδρος παρακαλεί να μεταδοθεί ξανά το ρεπορτάζ».
Μου τηλεφωνεί ο Σεραφείμ και μου λέει «Ο πρόεδρος παρακαλεί να μεταδοθεί ξανά το ρεπορτάζ».
«Ποιο ρεπορτάζ;» ρωτάω. «Αυτό που μεταδώσαμε
χθες;»
«Ακριβώς» μου απαντά.
«Μα τι λες Σερ, είναι δυνατόν να παίξουμε το ίδιο
θέμα;» ρωτάω.
«Αχ μωρέ Χρήστο» σχολιάζει «Τώρα θα μάθεις τι
σημαίνει ‘μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες’ και θα μου το πεις και μένα»…
Τρελάθηκα, το είπα στον Στρατή Λιαρέλλη και πήγα στον Κίτσο.
«Πρόεδρε, είπες να παίξουμε ξανά το ίδιο θέμα, δε
γίνεται»…
«Ποιος το λέει αυτό, γ@μώ το σπίτι του» απαντά ο
μοναδικός Κϊτσος…
«Εγώ», απαντώ.
«Και ποιος είσαι εσύ;» μου λέει έξαλλος.
«Ο πρώην διευθυντής Ειδήσεων του Μega. Πρώην,
διότι μάλλον έχω απολυθεί»…
Αυτό ήταν, μεταμορφώθηκε…
Έβαλε τα γέλια και μαζί δυο σφηνάκια βότκας. Τα
ήπιαμε, και μετά, άλλα δυο κι άλλα δυο.
Μετά τηλεφώνησε στον Σερ και του είπε «εντάξει, το ρυθμίζω εγώ με την προσφορά»…
Μετά τηλεφώνησε στον Σερ και του είπε «εντάξει, το ρυθμίζω εγώ με την προσφορά»…
Καταλήξαμε αργά τη νύχτα με τον υπέροχο Φυντανίδη
στον «Λωτό» , να μου λέει ξανά πώς ανέλαβε την «Ελευθεροτυπία», πώς την εκτόξευσε σε κυκλοφοριακά ύψη, πώς την έκανε την πιο εμβληματική εφημερίδα της
Μεταπολίτευσης…
Στο τέλος μου είπε το μαγικό «πέρασες τον κάβο
Χρήστο μου»…
«Δηλαδή;» ρωτάω.
«Δηλαδή, είσαι δικός μου τώρα, είπες όχι»
απάντησε…
Και εκείνο το «όχι» θα με ακολουθεί πάντα. Θα μου
θυμίζει πώς χτίζονται οι αληθινές σχέσεις. Πώς τα «όχι» μας παίρνουν απ’ το χέρι και μας
ταξιδεύουν σε έναν κόσμο χωρίς προσταγές και δήθεν… (aixmi.gr)
