Η Ελένη Γαληνού, απαντά στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Εκδηλώνει την αγάπη της με λέξεις και πράξεις δοσμένες μέσα απ’ την καρδιά της,  χαρίζοντας σε όποιον βρεθεί στο διάβα της, μια απόδραση από τα αναλώσιμα της καθημερινότητας και μια επίσκεψη στη χώρα των ευχών…  

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Η ανεμελιά με τους φίλους μου.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Ο Πήτερ Παν

Τι είναι για εσάς οι φίλοι;

Συνοδοιπόροι μιας ζωής, που όσο πιο κοντά ερχόμαστε, τόσο πιο μακριά θα πάμε.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Συνήθως συγχωρώ, όμως δεν ξεχνώ.

 Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Το να ακούω με υπομονή και προσοχή τους άλλους όταν μιλούν για το πρόβλημά τους, και ύστερα, αν μπορώ, να τους βοηθώ να βρουν τη λύση που ταιριάζει σε εκείνους.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Θέλω να γίνονται όλα γρήγορα, όμως η ζωή, χρόνια τώρα με διδάσκει υπομονή.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Τίποτα, ξέρω πως δεν κρατάει πολύ το γινάτι της, αν όμως καταλάβω πως επιμένει, κάτι προσπαθεί να με κάνει να δω και τότε το ψάχνω.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Με λέξεις και πράξεις δοσμένες μέσα απ’ την καρδιά μου και χαμόγελο.

Έχετε μετανιώσει ποτέ για κάτι;

Για πολλά, αλλά νομίζω πως έμαθα από τα λάθη μου.

Τι είναι αυτό που σας δίνει ενέργεια;

Η δημιουργικότητα σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Από τις πρώτες κιόλας λέξεις που ζωγραφίζω στη ζωή μου κάθε πρωί.

Τι συναίσθημα σας δημιουργεί η καθημερινότητα;

Όμορφο, οι μέρες μου συνήθως είναι παραγωγικές κι αυτό με γεμίζει ικανοποίηση. Ακόμη κι όταν χαλαρώνω, είναι σαν να επαναφορτίζω τις μπαταρίες μου με καινούργιες σκέψεις, ιδέες και φαντασία. Αυτή είναι η γλυκιά μου ρουτίνα.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Ετοιμάζω την πρώτη παρουσίαση του καινούργιου μου βιβλίου «πέρα από τις κόκκινες γραμμές» και ακολουθεί πολύ τρέξιμο, με πολλές ακόμη παρουσιάσεις και υπογραφές στην Αθήνα και όλη την Ελλάδα. Κι όταν κλέβω λίγο χρόνο ενδιάμεσα, προσπαθώ να γράψω το καινούργιο μου μυθιστόρημα.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;

Την ηρεμία και την αγάπη.

Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει;

Πολλά, δεν ξέρω αν θα ξεχώριζα κάποιο. Ίσως το «ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ» που το θεωρώ πολυδιάστατο, ένα βιβλίο με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης και ανάγνωσης.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Κατά καιρούς διάφορα, κι αυτό σημαίνει πως δεν δίνω πολύ σημασία σε αυτά.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Δεν έχω.

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Δύσκολο, αν δεν αλλάξουν λίγο θα είναι μια θλιβερή και φθίνουσα επανάληψη.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Οποιαδήποτε μορφή τέχνης για να ανθίσει πραγματικά χρειάζεται πάνω απ’ όλα ελευθερία σε πολλαπλά επίπεδα, κάτι που αντιτίθεται στην κάθε μορφή εξουσίας που σκοπό έχει να περιορίσει. Μοιραία αυτές οι δυο θα βρίσκονται σε σύγκρουση.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Δεν αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων, την αφήνει στα χέρια όσων θα όφειλαν να είναι ικανοί και υπεύθυνοι, το ότι αυτοί δεν είναι, είναι το πρόβλημα.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Τι σημασία έχει; Πριν καν προλάβει να εφαρμοστεί, κάποιος μεγαλόσχημος θα τον άλλαζε. Στην Ελλάδα ψηφίζονται ένα σωρό νόμοι που ποτέ δεν εφαρμόζονται.

Ποιόν από τους πολιτικούς μας, θα θέλατε να τον δείτε ως ήρωα σε καρτούν;

Τα καρτούν είναι για να γελάς, και εκείνοι είναι για κλάματα, καρικατούρες δίχως έμπνευση.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Την αδυναμία τους. Ότι δεν ελέγχουν.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Το κακό είναι πως οι μάγισσες δεν σε ρωτούν πριν σε μεταμορφώσουν, και το καλό είναι, πως υπάρχουν μόνο στα παραμύθια. Όσο για τα ζώα, έχει το καθένα την χάρη του.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Πιστεύω πως έχουν κι αυτά τη σημασία τους. Προσπαθώ συνήθως να τα θυμάμαι και τα αναλύω γιατί μας φανερώνουν πολλές αλήθειες για τον χαρακτήρα μας και τους φόβους μας, ωστόσο, δεν τα αφήνω να με καταδυναστεύουν.

Τι κάνετε πριν πέσετε το βράδυ για ύπνο;

Διαβάζω ή βλέπω τηλεόραση.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Να κρατήσει όσο πιο πολύ μπορεί την παιδικότητά του και να μην προδώσει ποτέ τα όνειρά του.

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στο Μαρούσι. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για δέκα περίπου χρόνια.

Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε την πρώτη προσωπική σειρά χιουμοριστικών σκίτσων με γενικό τίτλο «Μπουρμπουλήθρες» και λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε η δεύτερη με τίτλο «Έρυκα και Ριρίκος Πικουρίκος».

Και οι δύο αυτές σειρές έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής στο Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης με θέμα «Σύννεφα».

Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 με θέμα «Αφιέρωμα στο γαλάζιο του Αιγαίου», και το 2008 με θέμα «Γαλάζιο του Αιγαίου». Με τη λογοτεχνία καταπιάνεται τα επτά τελευταία χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής.

Η Ελένη Γαληνού έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο «Η πόλη φοβάται» με το διήγημά της «…για ένα τσιγάρο!», ενώ από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορεί το μυθιστόρημά της «Όταν στέρεψε η αντοχή» (2013).

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)