Γράμμα από τη Βραζιλία…

Μπέλο Οριζοντε, Δευτέρα 17.6.2013

Αγαπητέ φίλε,

ναι μιλάω σε εσένα που ακούς Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, υπερμεγέθης κώλους και ατελείωτα πάρτι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο, αλλά το πάρτι τελείωσε. Η μάλλον έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν σου το είπανε...


Εδώ εξάγουμε, αλλά δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα εκτός των ορίων του Ρίο ντε Ζανέιρο ή μάλλον χορεύουμε σπάνια έτσι κι αλλιώς. Μέχρι και στην μπάλα εξάγουμε πλέον αμυντικά χαφ και στόπερ. Τα στερεότυπα μας τελείωσαν όπως και η υπομονή.

Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα επτά λεπτά αλλά τα βασικά δικαιώματα.  Η στρατονομία, κατάλοιπο της δικτατορίας, μοιράζει αφειδώς λαστιχένιες σφαίρες και ληγμένα δακρυγόνα. Αλλά είναι πλέον αργά. Ο κόσμος επιτέλους ξύπνησε και ζητά επίπεδο ζωής ανάλογο με την θέση της χώρας στο οικονομικό χάρτη. Βαρέθηκε να βλέπει τους λίγους να γεμίζουν τις τσέπες και να επανεκλέγονται εδώ και δεκαετίες. Βαρέθηκε ο φτωχός αλλά, επιτέλους βαρέθηκε και ο πλούσιος, και θα στο εξηγήσω.

Στην Βραζιλία ο βασικός μισθός είναι 234 ευρώ. Το εισιτήριο του λεωφορείου είναι 1 ευρώ και το ρημάδι έρχεται όποτε γουστάρει. Κάποιος που ζει στο Μπέλο Οριζόντε κερδίζοντας βασικό μισθό, μένει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα από την δουλειά του και θέλει δύο λεωφορεία και μιάμιση ώρα για να φτάσει εκεί όταν δεν έχει κίνηση. Και όταν μιλάμε για κίνηση, μιλάμε για χάος. Στο Σάο Πάουλο για παράδειγμα κάθε μέρα έχουμε ουρές 70 χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής. Εκεί συναντιούνται ο φτωχός με τον πλούσιο. Ο φτωχός στο λεωφορείο και πλούσιος στην αμαξάρα του με τα φιμέ τζάμια.

Ο πλούσιος που θα γυρίσει στο σπίτι το οποίο πληρώνει κατά μέσο όρο 1500 ευρώ ενοίκιο και άλλα 400 για κοινόχρηστα. Πληρώνει ιδιωτική ασφάλιση υγείας γιατί το δημόσιο δεν δουλεύει, πληρώνει πανάκριβα σχολεία για τα παιδιά του γιατί στο δημόσιο είναι δύσκολο να μάθουν οτιδήποτε, πληρώνει τα διπλάσια για οποιοδήποτε προϊόν (αυτοκίνητο, ρούχα, υπολογιστής κλπ.) έρχεται απ'έξω γιατί ο φόρος εισαγωγής είναι 60% συν το κέρδος του εμπόρου. Πληρώνει με φόβο, γιατί δεν μπορεί να βγεί απο το «κάστρο» με τον ηλεκτρικό φράχτη όποτε θέλει. Γιατί δεν μπορεί να πάει μια βόλτα όπου και όποτε του γουστάρει. Γιατί φοβάται για την ζωή του καθημερινά. Και σου μιλάω πάντα για το Μπέλο Οριζόντε και τις άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Αν πάρεις τον δρόμο και πας προς το βορρά ξέχνα τα όλα αυτά, εκεί είσαι πλέον σε στάνταρντς Αφρικής.Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά ο αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.

Είμαστε η 6^η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Οσο αφορά την διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλιάδες μέσα στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά.

Για μια ακόμα φορά μας δούλεψαν ψιλό γαζί. Μας υποσχέθηκαν πως θα αλλάξει η ζωή μας, επιτέλους... (ostria)