Μεσημέρι Σαββάτου το
είχα στα χέρια μου και ξεκίνησα...
το ταξίδι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του
Παύλου ακολουθώντας τον δρόμο που όρισε η μοίρα και η πένα του συγγραφέα για
τον ήρωα του τον Αλέξανδρο.
Ήταν ένα ταξίδι δύσκολο
μα συνάμα μαγευτικό! Μια συγκλονιστική, σκληρή, ρεαλιστική ιστορία ζωής από
αυτές που λες " ναι πέφτω στην "βρομιά" με τσακίζουν τα πάντα
αλλά όταν έχω πίστη και αξίες αξίζει να σταθώ στα πόδια μου, να αρχίσω από κει
που σταμάτησα να ονειρεύομαι!
Γρήγορη η ροή του
βιβλίου με εικόνες σαν να βλέπεις κινηματογραφική ταινία και υπήρξαν στιγμές
που ένιωθα την καρδιά μου από αγωνία να χτυπά σε τρελούς ρυθμούς!
Είναι ένα βιβλίο που
δεν κουράζει τον αναγνώστη με περιττές λεπτομέρειες, αντίθετα όταν το ξεκινήσεις
θες άμεσα να το τελειώσεις γιατί σου λείπουν οι ήρωες, έχοντας την αγωνία τι θα
συναντήσεις παρακάτω.
Στις τελευταίες σελίδες
το τέλος ήταν τόσο ανατρεπτικό που ομολογώ δεν το περίμενα σε σημείο στις 3 τα
ξημερώματα να τελειώσω το βιβλίο κλαίγοντας από συγκίνηση ανακαλύπτοντας το
μεγαλείο ψυχής που πέρασε μέσα από το βιβλίο του ο Παύλος.
Παύλο μου, νομίζω πως
σε αυτό το βιβλίο έδωσες εκτός από ψυχή, τα μέγιστα! Εύχομαι να αγαπηθεί γιατί
το αξίζει.
Καλοτάξιδο μέσα από την
καρδιά μου και σ’ ευχαριστώ που ο Άνθρωπος σου που μιλούσε με τα σύννεφα δεν
μίλησε μόνο στην καρδιά μου αλλά με ξενύχτησε ευχάριστα!
