Μεγαλωμένη σε μια
προσφυγική γειτονιά, μοιραζόταν...
το δωμάτιο της με τις αδερφές της, όμως πάντα
έβρισκε χρόνο να απομονώνετε, να κάνει όνειρα, σχέδια και να γράφει…
Από μικρή η πένα της
ξεχώριζε… Η φαντασία της και η πρωτοτυπία στη ζωή της, την έκαναν να ξεχωρίζει.
Από τη θεία Λένα έως σήμερα πολλά τα ταξίδια της…
Ένα
ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε
ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Λεύκωμά μας».
Εσείς,
είχατε λεύκωμα;
Εννοείται! Και μάλιστα
το εξώφυλλο το είχα φτιάξει έτσι ώστε να θυμίζει καπάκι τουαλέτας!
Που
το κρύβατε συνήθως;
Δεν έκρυβα ποτέ ούτε το
ημερολόγιο που κρατούσα.
Πως
ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Δεν είχα δικό μου
δωμάτιο. Μοιραζόμουν τον ίδιο χώρο με τις αδελφές μου. Όμως πάντα, έβρισκα
κάποιο μέρος είτε στην αποθήκη είτε στην αυλή για να μπορώ να απομονώνομαι.
Ποια
περιοδικά διαβάζατε;
Τω καιρώ εκείνω, εκτός
από Μικρό Ήρωα και Γκαούρ Ταρζάν (λατρεία!) διάβαζα ανελλιπώς Θησαυρό και
Ρομάντζο. Εκεί έγραφε ο Τσιφόρος αλλά η Μπουκουβάλα ρομαντικές ιστορίες σε
συνέχειες.
Ποιο
ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Ήθελα να γίνω ηθοποιός
και δασκάλα. Τελικά, έγινα το δεύτερο.
Ποιο
ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
Το πρώτο μου βιβλίο
ήταν ένα έμμετρο παραμύθι 150 στροφών, «Η Ντιλορίνα και το Ελαφάκι» που το έχω
φυλαγμένο σε τετράδιο. Ήμουν 8 ετών. Το ζήτησε η Θεία Λένα να το εκδώσει και
μάλιστα το διάβαζε σε συνέχειες από την εκπομπή της «Καλημέρα, παιδάκια». Ο
μπαμπάς μου όμως δεν έδωσε άδεια. Το
πρώτο εκδοθέν βιβλίο μου ήταν «Το μυστικό του Κόκκινου Σπιτιού» 1997, που έχει
κάνει δεν ξέρω πόσες εκδόσεις.
Θυμάστε
την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;
Η πρώτη μου παρουσίαση
ήταν στη «Λελού» και έγινε στη Νέα Ιωνία. Επειδή το θέμα ήταν μικρασιάτικο,
έφερα μια μουσική κομπανία και τραγουδήθηκαν τα τραγούδια που αναφέρω στο
μυθιστόρημα. Νομίζω ότι αυτό έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα – ήταν το 2002-
γιατί κατηγορήθηκα ότι με τρόπο ιερόσυλο πάντρεψα μυθιστόρημα με μουσική.
Χαρακτηρίστηκε ανήκουστο! Πάντως, θυμάμαι, ήταν μια υπέροχη βραδιά που κράτησε
μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες! Με την ευκαιρία, πολύ θα ήθελα να ξέρω, αν πριν
από εμένα είχε γίνει παρουσίαση βιβλίου με τραγούδια!
Ποιο
είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Από τα δικά μου
ξεχωρίζω το «Μαύρο Κανταΐφι». Αλλά το κάθε βιβλίο μου έχει ξεχωριστή θέση στις
σκέψεις μου. Από τα άπειρα βιβλία που έχω διαβάσει, ξεχωρίζω το «Χίλιες και μια
Νύχτες».
Ποια
ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;
Όλες οι ταινίες με τα
Ιερά Τέρατα του Χόλλυγουντ (Ντόρις Ντέι, Τόνι Κέρτις, Ελίζαμπεθ Τέιλορ κλπ) και
φυσικά οι ασπρόμαυρες ελληνικές που βλέπω με το ίδιο ενδιαφέρον μέχρι σήμερα.
Σινεμά
ή θέατρο;
Και τα δύο
Τηλεόραση
παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ;
Δεν είχα ποτέ χρόνο για
τηλεόραση.
Αναμνήσεις
ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Δεν μπορώ να τα
συγκρίνω. Και θυμάμαι και ονειρεύομαι. Πάντα!
Ποια
ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Να… καταφέρω να
κοιμηθώ!
Περιγράψτε
μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο
βιβλίο σας;
Το «Μαύρο Κανταΐφι»
είναι γεμάτο ιστορίες παιδική ηλικίας. Εκείνη που θυμάμαι και γελάω (και
συγκινούμαι ταυτόχρονα) ήταν τότε στην Τρίτη Δημοτικού που έπεισα μια
συμμαθήτριά μου ότι είμαι κόρη μιας νεράιδας και μόλις μεγαλώσω θα ταξιδέψω στη
Χώρα με τις Μάγισσες.
Η ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ
γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία. Μεγάλωσε σε μια προσφυγική γειτονιά, τότε που το
παιχνίδι στους δρόμους ήταν τρόπος ζωής.
Σπούδασε γαλλική και
ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε μεταπτυχιακό στη Σορβόννη,
παρακολούθησε μαθήματα γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μπεσανσόν, ιστορία της
τέχνης στο Γαλλικό Ινστιτούτο και συμμετείχε για δύο χρόνια στα διεθνή
προγράμματα Lingua.
Εργάστηκε ως
εκπαιδευτικός στο Πειραματικό Λύκειο Αναβρύτων και τα τρία τελευταία χρόνια στο
Ελληνικό Σχολείο των Βρυξελλών.
Έχει εκδώσει πέντε
βιβλία, έχει επιμεληθεί δύο ντοκιμαντέρ και έχει γράψει τηλεοπτικά σενάρια.
(Για
τον aylogyros news
& την Καλλιόπη Γραμμένου)
