Κουβέντα στην «αυλή», με τον ερμηνευτή και ποιητή Γιάννη Μίχα Νεονάκη- Dave

Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτηση ήταν αυτή...

που κάναμε με το Γιάννη, σε βαθμό που δεν θέλαμε να τελειώσει, καθώς ακούστηκαν πολλές αλήθειες και προβληματισμοί…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Τα πρωτόγνωρα συναισθήματα και η ανεμελιά. Αυτό μου έχει λείψει. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα κάποιον αγαπημένο ήρωα, δεν ήμουν από τα παιδιά που τους διάβασαν παραμύθια κι έτσι μεγαλώνοντας έφτιαξα τα δικά μου.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;

Στην τέχνη μου λέω την αλήθεια. Στην ζωή μου λέω ψέματα. Οπότε δεν έχω κανένα ιδιαίτερο άγχος αν θα «προδοθώ»...

Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Ένιωσα την ανάγκη να πλησιάσω αυτή την όμορφη και γοητευτικά μοναχική κοπέλα που λέγεται Ποίηση, έχοντας περάσει ήδη επί σειρά ετών από τον προθάλαμο του στίχου και του πεζού λόγου γενικότερα.

Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;

Κάθε φορά που τελειώνω κάτι νιώθω ότι υπάρχω. Μόνο μέσα από την δημιουργία το αισθάνομαι αυτό. Είναι η μοναδική ανόθευτη και ακέραιη διαδικασία.

Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;

Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα δεν φημίζεται για το αναγνωστικό κοινό της. Πόσο μάλλον αυτή την εποχή που το ίντερνετ βομβαρδίζει με πληροφορίες που τις περισσότερες φορές ο κόσμος δεν ξέρει τι να τις κάνει και ενώ τα έχει όλα μπροστά του , ασχολείται με οτιδήποτε του είναι άχρηστο.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Αν θα μπορούσα να αποκαλέσω ως Θείο δώρο κάποιο χαρακτηριστικό μου αυτό σίγουρα είναι το ένστικτο και η ενσυναίσθηση μου. Βασικό μου ελάττωμα είναι το ότι πολλές φορές αντί να μετρήσω μέχρι το 10, μετράω μέχρι το 3.

 
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;

Δεν πιστεύω στην μοίρα, ούτε στα όνειρα ή στο μέλλον. Όλα είναι εδώ. Την ίδια στιγμή. Αυτό έχω μόνο.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος σε μια κοινωνία που έχει πάρει ήδη τις αποφάσεις της. Δηλαδή την πορεία προς την καταστροφή με μαθηματική ακρίβεια.

Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;

Άγχος, κατάθλιψη, πολύ καφές και γράψιμο.

Έχετε κάποιο «γούρι»;

Ναι. Ένα δαχτυλίδι που μου έκανε δώρο κάποτε η μητέρα μου.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Η εξουσία φοβάται την τέχνη γιατί της είναι κάτι άγνωστο. Άρα απειλή.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Δεν νομίζω ότι θα αναλάμβανα ποτέ τέτοιο ρόλο. Ακόμα και στην φαντασία μου.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να με αμφισβητεί.

Ο Γιάννης Μίχας Νεονάκης ή αλλιώς Dave γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1983 στην Αθήνα. Μεγάλωσε και ζει μέχρι και σήμερα στην ευρύτερη περιοχή του Βύρωνα και στην ηλικία των 13 ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με την ραπ μουσική αλλά και με την τέχνη του γραπτού λόγου.

Είναι στιχουργός, ερμηνευτής και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος «Φράξια» ένα από τα πιο βαθιά πολιτικοποιημένα και ανθρωποκεντρικά συγκροτήματα της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής.

Έχει γράψει και ερμηνεύσει σχεδόν εξ ολοκλήρου όλη τη δισκογραφία των Φράξια : τρεις δίσκοι, τρείς προσωπικοί και διάφορες συμμετοχές σε άλλα projects και συνεργασίες. Με το συγκρότημα πραγματοποίησε lives σε σημεία της Αθήνας αλλά και της επαρχίας.

Η πρώτη φορά που διέδωσε τον γραπτό του λόγο ήταν κάπως παράξενη και ασυνήθιστη αφού σε νεαρή ηλικία άφηνε χαρτιά με σκέψεις του κάτω από εισόδους πολυκατοικιών.

Δηλώνει πρωταγωνιστής παρασκηνίου, περιθωριακά ρομαντικός, συνοδηγός και κομπάρσος του "λίγο απʾόλα".

Ανοίγει διαλόγους καθημερινά με τον εαυτό του με τον οποίο συνήθως διαφωνεί και το αγαπημένο του ταξίδι είναι η Προσμονή.

Το 2015 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Έχω τον λόγο μου» από τις εκδόσεις Κονιδάρη. Επί σειρά ετών αρθρογραφεί σε διάφορα sites και ανεξάρτητες εφημερίδες. Τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί στα sites «Tetartopress.gr» και στο blog «Meterizi», όπου δημιούργησε ο ίδιος. Το 2012 δημιούργησε το site «Αντάρτικο» το οποίο αποτελούσε και μια ομάδα κοινωνικής εξόρμησης με παρεμβάσεις αλληλεγγύης που οργάνωνε ο ίδιος.

Μέσω του site διατηρούσε και ραδιοφωνική εκπομπή. Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε εκδηλώσεις για το πολιτικό τραγούδι και για την δυναμική του λόγου στην κουλτούρα της ραπ μουσικής. Είναι μέλος της ομάδας «Ρεσώ», μια ομάδα που ασχολείται με την καταγραφή και αποτύπωση των "πραγμάτων" κυρίως μέσω της τέχνης της φωτογραφίας. Θεωρείται από αρκετούς ως ένας σύγχρονος ποιητής της γενιάς του, αλλά και κινηματικός καλλιτέχνης με αιχμηρό, επικίνδυνο αλλά και βαθιά ρομαντικό στίχο.

Η γραφή του άμεση και όχι επιτηδευμένη, απόλυτα λυρική έχει ξεπεράσει πλέον προ πολλού την εμβάθυνση και αγγίζει τα όρια της ανθρωποκεντρικής έρευνας.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)