«Η ιερή περιέργεια για έναν άγνωστο κόσμο που υπάρχει...
πάνω σε μια
θεατρική σκηνή και που εξερευνάται και ανακαλύπτεται με τόσο γνωστά και οικεία
εργαλεία…», ήταν η αιτία που την ώθησε ν’ ασχοληθεί με το θέατρο μας είπε η Έφη
και εκεί η κουβέντα μας, άρχισε για τα καλά…
Ποια
γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η βανίλια παγωτό, από τη μηχανή του κυρ Χρήστου στην Μητροπόλεως
στο Μαρούσι.
Ο
«θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν;
Όλα τα ξαδέρφια, όταν μαζευόμασταν σε γιορτές, όπου καθώς
εξελίσσονταν μυσταγωγικά και υπέροχα τα γλέντια των μεγάλων, εμείς
δραματοποιούσαμε και παίζαμε τα κόμικς που διαβάζαμε.
Τι
ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Η ιερή περιέργεια για έναν άγνωστο κόσμο που υπάρχει πάνω σε μια
θεατρική σκηνή και που εξερευνάται και ανακαλύπτεται με τόσο γνωστά και οικεία
εργαλεία. Αυτό το «πώς είναι δυνατόν, πράγματα τόσο αυτονόητα και οικεία, όπως
η φωνή, η κίνηση, μια παύση, ένα νεύμα, ένα βλέμμα, ένας αναστεναγμός, ένα
γέλιο, μια σκέψη, όταν μπαίνουν σε μια συγκεκριμένη σειρά, δημιουργούν κάτι
τόσο πλήρες και μεγαλειώδες».
Τι
σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση;
Το ότι μια γυναίκα δεν έχει το κλειδί να μπει σπίτι της, κι αυτό
γίνεται η αιτία να ανακαλύψει το κλειδί που ξεκλειδώνει τα βαθιά και τα
κρυμμένα της.
Τι
πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Ένα πολύ καλό κείμενο και πολλή πολλή δουλειά με γνώση και
επίγνωση. Με σεμνότητα και αίσθημα ελευθερίας. Και οπωσδήποτε ισότιμη σχέση με
το κοινό.
Πως
φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Να συνεχίσω να μοιράζομαι αναμνήσεις και οράματα με αγαπημένους
συνεργάτες, αγαπημένους φίλους, αγαπημένα συντρόφια.
Η
τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα;
Είμαι ευτυχής που στην τηλεόραση δεν υπάρχει ούτε ένα πλάνο μου
Την
Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε;
Χμμμ… με τον «Πολυτεχνίτη κι ερημοσπίτη» του Αλέκου Σακελλάριου.
Αλλά και με τον «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου ασφαλώς. Δεδομένης της
συγκυρίας βέβαια, ίσως και με τον «Νονό» του Φράνσις Φορντ Κόπολα
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας έχει περιορίσει τις εξόδους του στο
θέατρο;
Ποτέ το θέατρο δεν ήταν η πρώτη επιλογή ψυχαγωγίας του Έλληνα.
Όμως υπάρχουν πολλές θεατρικές σκηνές -ευτυχώς- που με κάποιο μαγικό τρόπο
επιβιώνουν. Κ ι αυτό κάτι λέει. Κι αυτό το κάτι το νιώθω καλό.
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής,
ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, ως αρχέτυπο του εξεγερμένου
όντος, με κίνητρο την προσφορά στον άνθρωπο.
Ποιος
είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;
Είναι πολλοί. Είναι όλοι εκείνοι που αγαπούν τον άνθρωπο και την
κοινωνία στην οποία απευθύνονται και μέσα από την οποία προέρχονται. Αυτοί που,
όπως λέει ένας από τους αγαπημένους μου – ο Αλμπέρ Καμύ - δεν τάσσονται στην
υπηρεσία όσων φτιάχνουν την Ιστορία αλλά υπηρετούν αυτούς που την υφίστανται.
Ευτυχώς είναι αρκετοί.
Ποιο
ρόλο θα θέλατε να παίξετε ή ποιο ρόλο έχετε παίξει και σας είχε «κερδίσει»;
Όλους τους ρόλους που έχω παίξει τους κουβαλάω μέσα μου. Έχω ζήσει
τις ζωές τους, τις πίκρες τους, τις χαρές τους, το μεγαλείο τους, τη μικρότητά
τους, την οδύνη τους, την αγωνία τους, την τρέλα τους, τα βάσανά τους, τα μύχια
της ύπαρξής τους. Πώς θα μπορούσα να τους ξεχωρίσω; Τους αγαπώ όλους βαθιά, και
τους χρωστάω ευγνωμοσύνη για τη γενναιοδωρία τους.
Ποιο
είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Δεν έχω γούρια. Κάτι φλουριά από ξεχασμένες βασιλόπιτες μόνο. Όμως
αγαπώ τις κάρτες με το καλή επιτυχία στις πρεμιέρες και τις κρατώ με πολύ
σεβασμό. Όλες.
Ποια
είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
«Άχου και δε με νοιάζει» του Σταυρίδη, από τα Κίτρινα γάντια
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Όλες οι ασπρόμαυρες που μου θυμίζουν τα παιδικά μου Σαββατόβραδα…
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Ωωωω… δύσκολα πράγματα… δεν ξέρω τι συμβουλή θα του έδινα, αλλά
μάλλον μετά, θα έσκυβα στο αυτάκι του και θα του έλεγα να κάνει το αντίθετο από
ό,τι το συμβούλεψα…
Η Έφη Νιχωρίτη είναι Πτυχιούχος της
δραματικής σχολής θεάτρου και κινηματογράφου της Ευγενίας Χατζίκου.
Έχει δημιουργήσει μαζί με τον Μιχάλη
Ζωγραφίδη, την ομάδα Διθύραμβος, η οποία στεγάζεται στην Εστία Τέχνης
Διθύραμβος στο Μαρούσι, το μοναδικό θέατρο στα βόρεια προάστια.
Έχει συμμετάσχει σε πάνω από 70
θεατρικές παραγωγές, κλασσικές και σύγχρονες, με στόχο την παρουσίαση όλων των
ειδών του θεάτρου, Ελλήνων και ξένων δραματουργών. Από τον Ίψεν τον Μολιέρο και
τον Γκολντόνι, μέχρι τον Χουρμούζη τον Μουρσελά και τον Μποστ και από τον Λόρκα
και τον Ντάριο Φο, μέχρι τον Στρίντμπεργκ τον Καμύ και τον Ντουράνγκ,
ερμηνεύοντας ταυτόχρονα τους κεντρικούς γυναικείους ρόλους.
Από το 2010 διευθύνει το θεατρικό
εργαστήρι του θεάτρου, διδάσκοντας υποκριτική και σκηνοθετώντας κάθε χρόνο τις
δικές του παραστάσεις.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
